Poetyka i semiotyka porównawcza
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 3001-P1B1PS | Kod Erasmus / ISCED: |
09.204
 /
(brak danych)
|
| Nazwa przedmiotu: | Poetyka i semiotyka porównawcza | ||
| Jednostka: | Instytut Literatury Polskiej | ||
| Grupy: |
Minimum programowe specjalności: Literatura i kultura polska w perspektywie europejskiej i światowej Przedmioty obowiązkowe dla I roku specjalności LiKPwPEiŚ - stacjonarne 2-go stopnia Wszystkie przedmioty polonistyczne - oferta ILP (3001...) , IJP (3003...) i IPS (3007...) |
||
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
 zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | polski | ||
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
| Założenia (opisowo): | Odbyte studia na poziomie licencjackim. Znajomość głównych kategorii poetyki i retoryki. |
||
| Tryb prowadzenia: | w sali |
||
| Skrócony opis: |
Analizie poddawane są: organizacja znakowa przekazów medialnych oraz jej wpływ na sposób kształtowania znaczeń, możliwości komunikacyjne medium, sposoby oddziaływania na uczestnika komunikacji społecznej: czytelnika, widza, słuchacza, użytkownika; struktury tekstowe przekazów medialnych – różna ich organizacja, hierarchia w zależności od funkcji, jaką pełni tekst, podobieństwa i różnice w sposobie istnienia tych samych struktur w różnych mediach, udział formy przekazu w kształtowaniu jego treści i funkcji, jakie pełni. Wykład kształci umiejętność rozpoznawania i opisu struktur tekstowych współczesnej kultury oraz tekstowych mechanizmów perswazji i manipulacji w przekazach polisemiotycznych i multimedialnych. |
||
| Pełny opis: |
Wykład opisuje w ujęciu porównawczym organizację semiotyczną i sposób kreacji wybranych tekstów kultury jako przekazów modelowanych medialnie. Poetyka i semiotyka porównawcza wskazuje na istnienie w przekazach różniących się semiotycznie, stylistycznie i medialnie analogicznych struktur tekstowych. Struktury te zakotwiczone są w uniwersum ludzkiego myślenia i postrzegania świata. Porównanie ich pozwala na wskazanie zależności między funkcją tekstu w procesie komunikacji społecznej a jego organizacją, wyborem, jakiego dokonuje spośród dostępnych środków tekstowych i jak je modeluje. Podobnie porównanie organizacji znakowej tekstów, relacji między semiotycznością tekstu a sensorycznością, percepcją pozwala dostrzec interesujące zabiegi tekstowe służące wypowiadaniu znaczeń, emocji, doznań charakterystycznych dla jednego systemu semiotycznego środkami innego. Wykład dostarcza narzędzi opisu tekstu medialnego. Pokazuje, jak w tekstach zróżnicowanych medialnie funkcjonują środki poetyckie i retoryczne, jakim celom służą i jak są różnicowane. Analizie poddawane są: metafora, powtórzenie, porównanie, hiperbola, epitet, ale także slogan i aforyzm, narracja, czas i przestrzeń. Kategorie te analizowane są porównawczo w odniesieniu do tekstów zróżnicowanych semiotycznie i medialnie. Są to przekazy literackie, filmowe, teatralne, internetowe, prasowe, malarskie, muzyczne. Analizie poddawane są cechy współczesnej tekstualności digitalnej a także różne rodzaje perswazji medialnej. |
||
| Literatura: |
Literatura zalecana: Szczęsna E., Poetyka mediów. Polisemiotyczność, digitalizacja, reklama, Warszawa 2007. Szczęsna E., Poetyka reklamy, Warszawa 2003. Szczęsna E. (red.), Przekaz digitalny. Z zagadnień semiotyki, semantyki i komunikacji cyfrowej, Kraków 2015. (jak również wybrane pozycje z bibliografii zawartej w powyższych książkach) |
||
| Efekty uczenia się: |
Celem wykładu jest dostarczenie studentowi narzędzi opisu tekstów medialnych oraz kształtowanie rozumiejącego, krytycznego odbioru tych przekazów. Po ukończeniu wykładu student potrafi rozpoznać zasady rządzące współczesnym tekstem medialnym, analizować struktury tekstowe wspólne dla różnych typów mediów, dostrzegać i opisywać związki i interakcje, analogie i różnice między tekstami należącymi do odmiennych mediów. Potrafi też rozpoznawać mechanizmy perswazji jawnej i ukrytej, analizować i oceniać formy perswazji medialnej. Wykład ułatwiła studentowi poruszanie się w przestrzeni medialnej różnorodności i niestabilności, unaocznia rozmaite sposoby interpretowania współczesnego tekstu kultury. |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
-kontrola obecności (0-1nb.=4,5; 2nb.=4; 3nb.=3,5; 4nb.=3) -prezentacja własnego pomysłu badawczego zainspirowanego wykładem lub recenzji wykładu (dla osób chętnych. Podnosi notę wynikającą z kontroli obecności o pół oceny lub całą ocenę – w zależności od poziomu prezentacji). |
||
| Praktyki zawodowe: |
brak |
||
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.