Teksty literatury XIX wieku (romantyzm) analiza kontekstowa

obowiązkowe

w sali

Zajęcia poszerzają wiedzę z zakresu historii literatury o nowe konteksty kulturowe, historyczne i filozoficzne. Teksty literackie są analizowane z uwzględnieniem ogólnoeuropejskich tendencji estetycznych i intelektualnych, z zastosowaniem rozmaitych kategorii komparatystycznych pozwalających na rozpoznanie powiązań między literaturą a innymi dziedzinami sztuki, a także na badanie relacji pomiędzy literaturą polską a literaturami obcymi.

Zajęcia poszerzają wiedzę z zakresu historii literatury o nowe konteksty kulturowe, historyczne i filozoficzne. Teksty literackie są analizowane z uwzględnieniem ogólnoeuropejskich tendencji estetycznych i intelektualnych, z zastosowaniem rozmaitych kategorii komparatystycznych pozwalających na rozpoznanie powiązań między literaturą a innymi dziedzinami sztuki, a także na badanie relacji pomiędzy literaturą polską a literaturami obcymi.

Na zajęciach przywoływane są zarówno kanoniczne opracowania historycznoliterackie, jak i najnowsze (także interdyscyplinarne) studia poświęcone konkretnym utworom albo zjawiskom. Wszechstronna analiza wskazuje studentom wiele możliwych perspektyw badań nad tekstami różnych epok.

KOMPARATYSTYKA

- J. Bartmiński, "Kontekst założony, historyczny czy kreowany" [w:] "Polska genologia lingwistyczna".Red. D. Ostaszewska, R. Cudak. Warszawa 2008.

- J. B. Corsitius, "Literatura jako kontekst" [w:] "Antologia zagranicznej komparatystyki literackiej". Red. H. Janaszek-Ivanićkova. Warszawa 1997.

- H. Markiewicz, "Zakres i podział literaturoznawstwa porównawczego", [w:] "Nowe przekroje i zbliżenia. Rozprawy i szkice z wiedzy o literaturze". Warszawa 1976, s. 5-19.

- Ż. Nalewajk, "Problematyka kontekstów i metod badań w komparatystyce". „Tekstualia” 2012, nr 4 (31), s. 51-65.

- R. Nycz, "Intertekstualność i jej zakresy: teksty, gatunki, światy" [w:] "Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze". Warszawa 1995.

- J. Puzynina, "Kontekst a rozumienie tekstu" [w:] "Polska genologia lingwistyczna". Red. D. Ostaszewska, R. Cudak. Warszawa 2008.

HISTORIA LITERATURY ROMANTYCZNEJ

- M. Janion, "Gorączka romantyczna". Warszawa 1975/ Gdańsk 2007.

- A. Bielik-Robson, "Inna nowoczesność. Pytania o współczesną formułę duchowości". Kraków 2000.

- "Romantyzm i nowoczesność". Red. M. Kuziak. Kraków 2009.

- W. Tomasik, "Inna droga. Romantycy a kolej". Warszawa 2013.

-S. Brzozowski, "Legenda Młodej Polski" (dowolne wydanie).

- M. Kuziak, "Wielka całość. Dyskursy kulturowe Mickiewicza". Słupsk 2006, 2010.

- M. Janion, M. Żmigrodzka, "Romantyzm i historia". Warszawa 1978/ Gdańsk 2001.

- M. Janion, M. Żmigrodzka, "Romantyzm i egzystencja. Fragmenty niedokończonego dzieła". Gdańsk 2004.

- "Słowacki postkolonialny". Red. M. Kuziak. Bydgoszcz 2010.

- "Słowacki mistyczny. Propozycje i dyskusje [...]". Red. M. Janion, M. Żmigrodzka. Warszawa 1981.

- J. Starzyński, "O romantycznej syntezie sztuk: Delacroix, Chopin, Baudelaire". Warszawa 1965.

- E. Mieletinski, "Poetyka mitu". Warszawa 1981.

- B. Andrzejewski, "Przyroda i język. Filozofia wczesnego romantyzmu w Niemczech". Warszawa-Poznań 1989.

- M. Piwińska, "Legenda romantyczna i szydercy". Warszawa 1973.

Podczas zajęć student ugruntowuje umiejętność refleksji historycznej nad tekstami literackimi oraz nabywa kompetencję związaną z analizowaniem literatury polskiej w kontekście szerszym niż narodowy i literacki. Systematycznie doskonali zdolność posługiwania się analizą kontekstową jako metodą badań porównawczych. Zapoznaje się z ważnymi tekstami (zaczerpniętymi z literatury polskiej i z literatur innych kręgów językowych). Uczy się odróżniać metody i problemy właściwe historii literatury XX i XXI wieku od metod i problemów charakterystycznych dla komparatystyki. Zaznajamia się z wybranymi, wartościowymi merytorycznie pracami z tej dziedziny. Utrwala sobie terminologię ugruntowaną w badaniach komparatystycznych oraz terminologię stosowaną w badaniach historycznoliterackich, pogłębia kompetencję posługiwania się tymi pojęciami ze zrozumieniem. Zyskuje umiejętność napisania pracy zaliczeniowej, której celem jest przebadanie metodą analizy kontekstowej wybranego tekstu literackiego napisanego w jedej z epok (od średniowiecza po czasy najnowsze). Uczy się odróżniania kontekstów od intertekstów, dostrzegania i wskazywania problemów wspólnych dla tekstów przynależnych do różnych literatur narodowych omawianego okresu, potrafi także wskazać istotne różnice pomiędzy nimi oraz opisać ich specyfikę, a także zidentyfikować teksty otwierające się na dialog z innymi dyskursami (w szczególności zaś z dyskursem filozoficznym) i sztukami. Student nabywa umiejętność formułowania dostrzeżonych problemów w postaci tematu badawczego. Rozumie potrzebę rozwijania badań prowadzonych metodą analizy kontekstowej dla rozumienia literatury i kultury polskiej oraz docenia znaczenie rezultatów poznawczych wynikających z dążenia do integracji wiedzy.

Obecność i aktywność na zajęciach, kolokwium zaliczeniowe, praca zaliczeniowa.