Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Kinofilia, czyli jak kochać kino

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3002-KON2021K5
Kod Erasmus / ISCED: 14.7 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0314) Socjologia i kulturoznawstwo Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Kinofilia, czyli jak kochać kino
Jednostka: Instytut Kultury Polskiej
Grupy: Konwersatoria fakultatywne IKP
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

fakultatywne

Założenia (opisowo):

Konwersatorium ma charakter warsztatowy, który zakłada aktywny i twórczy udział osób uczestniczących w zajęciach.

Tryb prowadzenia:

w sali

Skrócony opis:

Zajęcia mają charakter konwersatoryjno-warsztatowy i poświęcone są różnym przejawom kinofilii, traktowanej zarówno jako zjawisko historyczne, jak i charakterystyczne dla najnowszych praktyk z obszaru mediów społecznościowych i sztuki nowych mediów. Podczas kilku pierwszych zajęć będziemy pracować na tekstach, zastanawiając się nad historycznymi i kulturowymi kontekstami kinofilii oraz nad możliwym teoretycznym umocowaniem tego zjawiska. Ustalenia teoretyczne i historyczne zostaną następnie skonfrontowane z analizą konkretnych strategii kinofilskich. Pomogą nam w tym z jednej strony spotkania z zaproszonymi gośćmi (m.in. krytykami/krytyczkami filmowymi, artystkami/artystami, animatorkami/animatorami kultury filmowej), z drugiej - prezentacje przygotowane przez studentki i studentów. Głównym celem zajęć jest odpowiedź na pytanie nie o to, za co kochamy kino, ale - w jaki sposób tę miłość wyznajemy i praktykujemy.

Pełny opis:

Plan zajęć zostanie przedstawiony i omówiony podczas pierwszego spotkania, jego ostateczny kształt jest bowiem uzależniony zarówno od gości, którzy zgodzą się wziąć udział w konkretnych zajęciach, jak i od propozycji studentek i studentów, którzy przygotują prezentacje.

Zasadniczo zajęcia dzielą się na dwa typy:

I. Zajęcia teoretyczne

W tym bloku zajęć skupimy się na pracy z tekstami, by uporządkować historyczne konteksty kinofilii oraz wprowadzić pojęcia z zakresu teorii filmu, które ułatwiają problematyzację tego zjawiska. Zajmiemy się m.in. takimi kwestiami:

- pionierzy ruchomego obrazu jako pre-kinofile;

- awangardowe źródła kinofilii;

- środowisko francuskiej Nowej Fali jako modelowy przykład kinofilii;

- strategie kinofilskie w świetle polityki autorskiej oraz teorii kina gatunków i kina kultowego;

- autotematyzm filmowym jako wyraz fascynacji estetycznymi, technicznymi i intelektualnymi możliwościami medium;

- kinofilia jako doświadczenie zbiorowe i indywidualne;

- kinofil opuszcza salę kinową: telewizja, wideo, internet jako nowe media kinofilskie;

- najnowsze popularne i artystyczne strategie kinofilskie.

II. Zajęcia analityczne

W tym bloku zajęć będziemy próbować zastosować ustalenia teoretyczne do analizy konkretnych (historycznych i najnowszych) przejawów kinofilii. Zaproszeni goście (praktyczki i praktycy) opowiedzą o źródłach własnej fascynacji kinem i o jej - przede wszystkim zawodowych, ale też w niektórych przypadkach artystycznych - skutkach. Podczas zajęć będziemy również analizować wybrane przez studentki i studentów projekty artystyczne, społeczne czy "fanowskie", które wydają się potwierdzać żywotność tradycji kinofilskiej. Na pewno przyjrzymy się w tym kontekście bliżej:

- projektom artystycznym (przede wszystkim z obszaru kina awangardowego i interaktywnego), które podejmują temat kinofilii;

- blogom i vlogom filmowym;

- współczesnej krytyce filmowej i czasopismom filmowym;

- esejom wizualnym;

- GIF-om;

- stronom fanowskim w internecie oraz pozasieciowym społecznościom fanów;

- turystyce filmowej;

- festiwalom filmowym i Dyskusyjnym Klubom Filmowym;

- muzeom kinematografii i innym instytucjom zajmującym się archiwizacją i digitalizacją zbiorów filmowych (np. Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny czy Centrum Kultury Filmowej im. Andrzeja Wajdy).

Program zajęć będzie w dużej mierze oparty na prezentacjach przygotowanych przez studentki i studentów, które pozwolą nam zająć się również mniej oczywistymi, bardziej zindywidualizowanymi, niekiedy ulotnymi przejawami współczesnej kinofilii.

Literatura:

Pełna lista lektur zostanie przedstawiona na początku semestru - wszystkie teksty udostępniane będą w postaci skanów na platformie google class room.

Literatura podstawowa:

- Tadeusz Miczka, Marzenia o „kinie na wolności”. Krótka historia futuryzacji polskiego filmu, w: Polska kultura filmowa do 1939 roku, red. Jolanta Lamann-Zajicek, Łódź 2003.

- Germaine Dulac, Istota kina – wizualizacja myśli oraz Jalu Kurek, Kino – zwycięstwo naszych oczu, w: Europejskie manifesty kina. Antologia, red. Andrzej Gwóźdź, Warszawa 2002.

- Tadeusz Lubelski, Kinofilia, czyli wyłonienie się grupy, w: tegoż, Nowa Fala. O pewniej przygodzie kina francuskiego, Kraków 2001.

- Richard Roud, Children of the Cinematheque, w: tegoż, A Passion for Films. Henri Langlois and the Cinematheque Francaise, Baltimore - London 1999.

- Thomas Elsaesser, Kinofilia albo pożytki z odczarowania, „Panoptikum” 2012, nr 11.

- Peter Krämer, „Szanowny Panie Reżyserze...”: listowne reakcje widowni na film „2001: Odyseja kosmiczna” w późnych latach sześćdziesiątych, w: Badania widowni filmowej. Antologia przekładów, red. Konrad Klejsa, Magdalena Saryusz-Wolska, Warszawa 2014.

- Nico Baumbach, Kinofilia, czyli wszystko na co niebo pozwoli, „EKRANy” 2014, nr 6.

- Barbara Klinger, Współczesny kinofil: kolekcjonowanie filmów w erze post-wideo, „Kultura Współczesna” 2008, nr 4.

Literatura uzupełniająca:

- Marcin Adamczak, "Nie wychodząc z domu", „EKRANy” 2015, nr 1 (23).

- "Cinephilia: Movies, Love and Memory", ed. Marijke de Valck, Malte Hagener, Amsterdam University Press, Amsterdam 2005.

- Douglas Cunningham, „It’s all there, it’s no dream”: „Vertigo” and the redemptive pleasure of the cinephilic pilgrimage, „Screen” 2008, vol. 49, nr 2.

- Rafał Koschany, "Dziecięca kinofilia", "Kwartalnik Filmowy" 2013, nr 81.

- Iwona Kurz, „I got you tube”. Kino a serwis YouTube.com – odmiany kinofilii, w: Pogranicza audiowizualności. Parateksty kina, telewizji i nowych mediów, red. Andrzej Gwóźdź, Universitas, Kraków 2010.

- Małgorzata Pawłowska, Fandom: historia miłosna, „EKRANy” 2014, nr 3-4 (19-20).

- Małgorzata Radkiewicz, "Kreacyjna kinofilia", „EKRANy” 2015, nr 3–4 (25–26),

- Jonathan Rosenbaum, "Goodbye Cinema, Hello Cinephilia. Film Culture in Transition", University of Chicago Press, Chicago – London 2010.

- Rodanthi Tzanelli, Konstruowanie filmowego turysty. „Przemysł znakowy” w trylogii „Władca Pierścieni”, w: Badanie widowni filmowej. Antologia przekładów, red. Konrad Klejsa, Magdalena Saryusz-Wolska, Warszawa 2014.

- Bartosz Zając, Esej audiowizualny – w stronę historii, w: Paradygmaty współczesnego kina, red. Ryszard W. Kluszczyński, Tomasz Kłys, Natasza Korczarowska- Różycka, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015.

Efekty uczenia się:

Studentka/student zna i rozumie:

- w stopniu zaawansowanym wybrane aspekty historii kultury filmowej;

- podstawowe media i środki transmisji kultury (słowo, obraz, widowisko) oraz ich wpływ na kształt procesu kulturowego;

- w stopniu zaawansowanym wybrane aspekty kultury wizualnej i filmowej oraz relacje między nimi;

- metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury;

- wybrane nurty i narzędzia historii sztuk wizualnych i filmu;

- mechanizmy działania współczesnych instytucji kultury i organizacji pozarządowych działających w kulturze

Studentka/student potrafi:

- wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych;

- interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny;

- określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji;

- wykorzystywać metodologię badawczą oraz narzędzia (także cyfrowe) nauk humanistycznych oraz prezentować i syntetyzować uzyskane tymi metodami dane;

- zabierać głos w dyskusji stosując poprawne strategie argumentacyjne i operacje logiczne;

- inicjować i prowadzić badawcze prace zespołowe; współdziałać w zespole z innymi osobami; organizować pracę indywidualną i zespołową.

Studentka/student jest gotowa/gotów do:

- krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści;

- przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów;

- zaangażowania w dialog społeczny i międzykulturowy ze zrozumieniem i empatią;

- samodzielnego, twórczego i przemyślanego działania w kulturze;

- angażowania się w prace zespołowe ze świadomością wagi wspólnego działania i etyczną odpowiedzialnością;

- dążenia do upowszechniania i otwartości zasobów wiedzy.

Metody i kryteria oceniania:

Podstawowym warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach, na który składają się: obecność (usprawiedliwione są 2 nieobecności w semestrze - osoby mające więcej niż 5 nieobecności nie uzyskają zaliczenia), lektura tekstów oraz aktywne uczestniczenie w dyskusjach i działaniach zaproponowanych przez gości (w tym moderowanie dyskusji). Ocena na zaliczenie wystawiona będzie na podstawie aktywności (OA) oraz przygotowanej przez studentkę/studenta prezentacji omówionej podczas zajęć.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)