Lektorat języka łacińskiego

obowiązkowe

Korzystne jest wcześniejsze uzyskanie zaliczenia wykładu z kultury antyku.

w sali

Wprowadzenie podstaw fleksji łacińskiej z elementami składni na bazie odpowiednio dobranych fragmentów tekstów całkowicie oryginalnych lub podanych w wersji uproszczonej. Wskazywanie na obecność łaciny zwłaszcza w j. włoskim, także w innych językach europejskich. Elementy wiedzy o kulturze antycznej i jej recepcji.

Zajęcia dają też podstawę do zajęć z historii języka włoskiego.

Ćwiczenia poświęcone są zapoznaniu studentów z podstawami języka łacińskiego, zarówno w warstwie leksykalnej, jak i fleksyjnej, z elementami składni zdania łacińskiego, oraz elementami wiedzy o kulturze antycznej i jej recepcji w kulturze polskiej i włoskiej.

Na początku omówiona zostanie pokrótce historia języka łacińskiego. Następnie w części językowej, w ramach 60-godzinnego kursu, studenci zapoznają się z deklinacją łacińską (rzeczowniki, przymiotniki, zaimki), koniugacją w zakresie 6 czasów indicatiwu i podstawowych form imperatiwu, ze sposobami stopniowania przymiotników i przysłówków.

Ważną częścią zajęć są ćwiczenia leksykalne, zmierzające do opanowania podstawowego słownictwa łacińskiego, ze wskazaniem na dziedzictwo łaciny w języku włoskim.

Omawiany będzie szyk zdania łacińskiego, a także niektóre elementy składni łacińskiej, w tym tak ważna – i mająca kontynuację w j. włoskim – składnia accusativus cum infinitivo.

Przedmiotem lektury będą głównie teksty oryginalne, początkowo krótkie i proste fragmenty autorów antycznych lub nowożytnych, piszących po łacinie, później teksty dłuższe, oryginalne lub preparowane, ale na oryginalnych oparte.

Właśnie lektura tekstów daje najwięcej okazji do włączenia w tok zajęć elementów wiedzy o kulturze antycznej i jej funkcjonowaniu w kulturze nowożytnej.

(2 godz.)

Literatura podstawowa

1. Teksty i ćwiczenia zawarte w materiałach opracowanych i udostępnianych przez osobę prowadzącą zajęcia.

2. J. Wikarjak, „Gramatyka opisowa języka łacińskiego”, PWN

3. „Mały słownik łacińsko-polski”, red. J. Korpanty, PWN lub „Słownik łacińsko-polski”, opr. K. Kumaniecki, PWN lub „Praktyczny słownik łacińsko-polski”, opr. J. Mańkowski, wyd. 3. rozszerzone, Warszawa 2008

Literatura uzupełniająca

1. „Słownik pisarzy antycznych”, red. A. Świderkówna, Wiedza Powszechna

2. M. Cytowska i H. Szelest, „Historia literatury starożytnej”, wyd. nowe pod red. M. Mejora, Warszawa 2006

3. Z. Kubiak, „Literatura Greków i Rzymian”, Świat Książki

4. P. Grimal, „Słownik mitologii greckiej i rzymskiej”, Ossolineum

5. W. Kopaliński, „Słownik mitów i tradycji kultury”, PIW

6. J. Parandowski, „Mitologia”

7. Z. Kubiak, „Mitologia Greków i Rzymian”, Świat Książki

8. R. Graves, „Mity greckie”, PIW

9. M. Grant, „Mity rzymskie”, PIW

10. K. Kumaniecki, „Historia kultury starożytnej Grecji i Rzymu”, PWN

11. O. Jurewicz, L. Winniczuk, „Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym”, PWN

12. „Mała encyklopedia kultury antycznej”, PWN

13. „Słownik kultury antycznej”, red. L. Winniczuk, Wiedza Powszechna

14. „Mały słownik polsko-łaciński”, red. L. Winniczuk, PWN

W zakresie wiedzy:

student zna podstawowe słownictwo, występujące na zajęciach, sposób deklinowania rzeczowników, zaimków i przymiotników, koniugowania czasowników, stopniowania przymiotników i przysłówków, wybrane elementy składni łacińskiej;

ma podstawową wiedzę o występujących w tekstach ze skryptu ważnych postaciach i wydarzeniach historycznych, wątkach mitologicznych oraz motywach literackich;

ma też podstawową wiedzę o ich recepcji w literaturze światowej i szeroko pojętej kulturze, także współczesnej.

W zakresie umiejętności:

student potrafi używać słownika łacińsko-polskiego do ustalenia sposobu deklinowania i koniugowania słów, a przede wszystkim do wybrania ich, odpowiednich do kontekstu, znaczeń;

potrafi podczas zajęć i w domu pracować wedle wskazówek formułowanych przez prowadzącego zajęcia;

potrafi do nowo poznanych słów odnieść poznane na zajęciach wiadomości z fleksji łacińskiej;

potrafi rozpoznać użyte w tekście formy i poprawnie je przetłumaczyć;

potrafi identyfikować formy pod kątem fleksji, analizować zdanie pod kątem składni i powiązać poprawnie jego części;

umie przygotować w poprawnej polszczyźnie przekład tekstu o podstawowym stopniu trudności;

umie interpretować tekst pod względem językowym, dokonać jego omówienia w j. polskim;

potrafi zinterpretować łacińskie zwroty, które weszły do ogólnego obiegu i poprawnie ich użyć.

W zakresie kompetencji społecznych:

student ma świadomość poziomu swej wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie języka łacińskiego;

rozumie potrzebę dalszego ich rozwoju;

docenia tradycję i dziedzictwo kulturowe w ogóle, w tym szczególnie dziedzictwo grecko-rzymskiego antyku jako bazy kultury europejskiej;

ma świadomość ich znaczenia dla rozwoju jednostki i społeczności;

ma też świadomość roli języka łacińskiego w rozwoju języków nowożytnych.

- udział w zajęciach (w semestrze dopuszczalna jest dwukrotna nieobecność albo nieprzygotowanie do zajęć);

- bieżące przygotowanie i aktywność na zajęciach – 20%

- śródsemestralne pisemne sprawdziany – 20%

- egzamin pisemny – 60%

nie ma