Historia filozofii

obowiązkowe

Student posiada wiedzę humanistyczną w dziedzinie historii politycznej i historii myśli humanistycznej na poziomie potwierdzonym dyplomem licencjata.

Wprowadzenie studentów w historię filozofii i rozumienie podstawowych pojęć, problemów i tematów badawczych podejmowanych przez filozofów. Prezentacja nurtów w filozofii, szkół i kierunków filozoficznych wykształconych przez ludzkość na przestrzeni wieków od starożytności, przez nowożytność po czasy współczesne. Ukazanie studentom podstawowych metod analizy filozoficznej.

Ideą przedmiotu jest wprowadzenie studentów w historię filozofii i rozumienie podstawowych pojęć, problemów i tematów badawczych filozofii. Wykładowi towarzyszą obowiązkowe ćwiczenia. Metodą kształcenia w zakresie historii filozofii jest: przedstawienie i analiza głównych pytań filozoficznych, ukazanie podstawowych metod analizy filozoficznej oraz prezentacja szkół i kierunków filozoficznych wykształconych przez ludzkość na przestrzeni wieków. Na wstępie, studenci poznają źródła filozofii starożytnej Grecji oraz zarys zagadnień mądrości filozoficznej wykształconej w antyku w obszarze starożytnego Egiptu, Syro-Palestyny, Anatolii Hetyckiej i Mezopotamii. Następnie, studenci poznają również zarys filozofii późnego antyku w obszarze cywilizacji śródziemnomorskiej, filozofię patrystyczną oraz filozofię realistyczną wykształconą w okresie scholastyki średniowiecznej włączającą metodę badań filozoficznych Arystotelesa. Ponadto studenci wprowadzeni są w kwestie filozofii przyrody okresu nowożytnego oraz w filozofię oświecenia i filozofię nowoczesną. Podczas wykładów zaprezentowane są metody pracy filozoficznej R. Descartesa E. Kanta i B. Pascala oraz principia filozofii niemieckiej jak również empiryzm filozofii brytyjskiej. Inne, istotne treści wykładów, obejmują: podstawy filozofii materialistycznej XIX wieku, egzystencjalizm XIX i XX wieku, neotomizm oraz filozofię postmodernistyczną.

Literatura podstawowa:

1. Tatarkiewicz, Władysław, (2005), Historia filozofii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

2. Hadot, Pierre., (2000), Czym jest filozofia starożytna, tł. Piotr Domański, Warszawa: Alatheia.

3. Heller, Michał., (2008), Ostateczne wyjaśnienie wszechświata, Uniwersitas, Kraków.

4. Krąpiec, Mieczysław A., Kamiński, Stanisław, Zdybicka, Zofia J., Maryniarczyk, Andrzej, Jaroszy ński, Piotr., (1998), Wprowadzenie do filozofii, Lublin: redakcja Wydawnictw KUL.

5. Kołakowski, Leszek., (1988), Główne nurty marksizmu, Aneks, Londyn.

6. Popkin, H. Richard., Stroll, Avrum., (1994), Filozofia, tł. Jan Karłowski (i inn.), Wydawnictwo Zysk i S-ka, Warszawa.

7. Swieżawski, Stefan., (2005), Dzieje europejskiej filozofii klasycznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Literatura uzupełniająca:

1. Adam, Michel., (2004), Essai sur la bêtise, La Table Ronde, Paris.

2. Bartyzel, Jacek., (2004), W gąszczu liberalizmów, Kraków.

3. Bruckner, Pascal., (2000), L'Euphorie perpétuelle. Essai sur le devoir de bonheur, Editions Grasset et Fasquelle, Paris.

4. Galarewicz Jan., (1992), Na ścieżkach prawdy. Wprowadzenie do filozofii, Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie, Seria Podręczników, Kraków.

5. Gingerich Owen., (2009), Boski Wszechświat, Wydawnictwa UW, Warszawa.

6. Hartman, Jan., (2005), Wstęp do filozofii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków.

7. Heller, Michał., (2008), Filozofia i wszechświat. Wybór pism, Uniwersitas, Kraków.

8. Hoskin Michael., (2007), Historia astronomii, Wydawnictwa UW, Warszawa.

9. Krokiewicz, Andrzej., (2000), Zarys filozofii greckiej, Alatheia, Warszawa.

10. Szahaj Andrzej., (2005), Filozofia polityki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszwa.

Uczestnicy zajęć:

1.Znają etapy historii filozofii w kontekście historii społecznej.

2.Znają podstawowe nurty filozoficzne i ich główne zagadnienia.

3. Potrafią wykorzystać koncepcje filozoficzne i wiedzę o człowieku jako podmiocie działań na polu rozumienia oddziaływań osób i instytucji.

4. Potrafią porównać dylematy ludzkie ujęte w tematy filozoficzne w historii z dylematami etycznymi danej rzeczywistości społecznej współcześnie.

5. Umieją wyjaśnić specyfikę powiązań między teorią a empirią w obszarach rozumienia principiów życia ludzkiego, sensu życia, zdolności rozumowania i wydawania sądów.

6. Umieją zanalizować etapy budowania relacji międzyludzkich, zdolność budowania etyki i obowiązków społecznych.

7.Umieją współpracować w zespole.

1.Ocena ciągła – uwzględniająca przygotowanie do zajęć i aktywność.

2.Praca domowa.

4.Prezentacja / referat będący studium przypadku.

5. Kolokwia cząstkowe.