Literatura: |
1. Błeszyński J., 2011, Autyzm a niepełnosprawność intelektualna i opóźnienie w rozwoju. Skala Oceny Zachowań Autystycznych, Gdańsk.
2. Bobkiewicz – Lewartowska, L.,2005, Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków.
3. Cieszyńska, Jagoda, 2011, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych, Kraków.
4. Komender J., Jagielska G., Bryńska A., Autyzm i Zespół Aspergera, Warszawa 2009.
5. Lipski, W., 2015, Standard postępowania logopedycznego w przypadku autyzmu, [w:] Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki, Lublin.
6. Pisula, E., 2000, Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa.
7. Pisula, E., 2012, Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk.
8. Pisula, E. 2010, Małe dziecko z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
9. Pisula, E. 2012, Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
10. Pietras T., Witusik A., Gałecki P., 2010, Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia, Wydawnictwo Continuo, Wrocław.
11. Piszczek, M., 2013, Autyści. Jak odbierają i rozumieją świat. Kilka uwag o wychowaniu i terapii, Kompendium, Warszawa.
12. Markiewicz, K., 2004, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych, Lublin.
13. Sadowska E., 2011, Zaburzenia komunikacji w autyzmie – podstawowe trudności diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Poradnik Językowy, 9(688).
14. Sadowska E., 2020, Zachowania komunikacyjne dzieci z autyzmem. Wpływ deficytów kompetencji komunikacyjnej na sposób porozumiewania się dzieci z autyzmem, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
15. Suchowierska, M., Ostaszewski P., Bąbel, P., 2012, Terapia behawioralna dzieci z autyzmem, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.
16. Winczura, B., 2008, Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Kraków.
Literatura uzupełniająca:
Wskazana przez prowadzącego na zajęciach.
|
Efekty uczenia się: |
WIEDZA
Student:
- rozpoznaje, definiuje i opisuje językowo-komunikacyjne, psychospołeczne i logopedyczne metodologie badań
- wymienia kryteria klasyfikacji zaburzeń i opóźnień akwizycji systemu językowego i rozwoju mowy
- zna terminologię logopedyczną oraz lingwistyczną, psychologiczną i medyczną stosowaną w logopedii
- rozpoznaje i opisuje zaburzenia mowy: afazję, dyzartrię, niedokształcenie mowy w związku ze zróżnicowanymi przyczynami: niedosłuchem, mózgowym uszkodzeniem i/lub dysfunkcją, upośledzeniem umysłowym, autyzmem
- opisuje metody wspomagające rozwój psychoruchowy, w tym metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC)
- definiuje upośledzenie umysłowe, zaburzenia zachowania, zaburzenia osobowości, zaburzenia nastroju, zaburzenia nerwicowe, zaburzenia odżywiania się itd.; zna i rozróżnia badania psychiatryczne i neuropsychologiczne
- wie, jak przebiega organizacja pracy logopedy w różnych typach placówek, a także zna podstawowe narzędzia diagnostyczne i pomoce terapeutyczne
UMIEJĘTNOŚCI
Student:
- wykorzystuje wiedzę teoretyczną i metodologiczną w zakresie językowo-komunikacyjnym i logopedycznym w planowaniu własnej pracy badawczej
- wykorzystuje w podejmowanych zadaniach terapeutyczno-logopedycznych wiedzę w zakresie norm i standardów zachowań językowokomunikacyjnych, komunikacji językowej, wspomagającej i alternatywnej (AAC)
- interpretuje objawy zachowań pacjenta oraz wyniki medycznych badań laboratoryjnych i aparaturowych stosowanych w diagnostyce medycznej
- potrafi pracować w zespole; współpracuje z lekarzem, psychologiem i pedagogiem w zakresie stawiania diagnozy oraz planowania i weryfikowania terapii logopedycznej
- umie zaplanować postępowanie diagnostyczne oraz profilaktyczne i potrafi podjąć stosowne działania terapeutyczne w przypadku różnych zaburzeń mowy i języka
- umie dobierać i stosować właściwe metody i narzędzia w podejmowanych zadaniach terapeutyczno-logopedycznych, posługiwać się wyspecjalizowaną aparaturą badawczą i zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu pozyskiwania lub analizy danych
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Student:
- docenia wartość wiedzy, wypracowanej w różnych współpracujących ze sobą dziedzinach naukowych, stosowanej w logopedii, w tym w naukach medycznych i społecznych
- ma świadomość przepisów określających prawa pacjenta; respektuje prawa pacjenta
- wykorzystuje wiedzę o zaburzeniach systemu językowego i mowy oraz wiedzę o etiologii zaburzeń i dysfunkcji mowy do planowania terapii logopedycznej, sprawowania opieki logopedycznej i prowadzenia terapii logopedycznej
- rozumie znaczenie wiedzy i umiejętności z dziedziny lingwistyki w prowadzeniu badań logopedycznych oraz w postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym
- zdaje sobie sprawę, że jako logopeda jest współodpowiedzialny za stan języka ojczystego, dlatego posługuje się językiem zgodnie z zasadami etykiety językowej i dostosowuje dobór środków językowych do sytuacji oraz możliwości i statusu odbiorcy
|