| Literatura: |
Emiluta-Rozya, Danuta, 2007, Opóźniony rozwój mowy a opóźnienie rozwoju mowy, „Poradnik językowy”, nr 8, s. 54-65.
Grabias, Stanisław, 1997, Mowa i jej zaburzenia [w:] „Audiologia” t. X, s. 9 – 36.
Grabias, Stanisław, 2001, Język w zachowaniach społecznych, Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Kaczorowska-Bray, Katarzyna, 2012, Zaburzenia komunikacji językowej w grupie osób z niepełnosprawnością intelektualną [w:] Diagnoza i terapia logopedyczna osób z niepełnosprawnością intelektualną, red. J. J. Błeszyński, K. Kaczorowska-Bray, Gdańsk, Wydawnictwo Harmonia Universalis.
Kuszak, Kinga, 2011, Kompetencja komunikacyjna dzieci w okresie późnego dzieciństwa w aspekcie rozwojowym, Poznań, Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza.
Porayski-Pomsta, Józef, 1993, Umiejętności komunikacyjne i językowe dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa.
Porayski-Pomsta, Józef, 2007, Mowa dziecka jako przedmiot badań, „Poradnik Językowy”, 8, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, s. 3-25.
Porayski-Pomsta, Józef, 2015, O rozwoju mowy dziecka dwa studia, Warszawa, Dom Wydawniczy Elipsa.
Markiewicz, K., 2004, Możliwości komunikacyjne dzieci autystycznych, Lublin.
Sadowska E., 2011, Zaburzenia komunikacji w autyzmie – podstawowe trudności diagnozy i terapii logopedycznej, [w:] Poradnik Językowy, 9(688).
Sadowska E., 2020, Zachowania komunikacyjne dzieci z autyzmem. Wpływ deficytów kompetencji komunikacyjnej na sposób porozumiewania się dzieci z autyzmem, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.
|
| Efekty uczenia się: |
Wiedza:
Student:
- posiada podstawową wiedzę na temat etiologii zaburzeń psychicznych u dzieci, w tym w szczególności autyzmu wczesnodziecięcego, ADHD, zaburzeń zachowania i innych zaburzeń wieku rozwojowego; zna kryteria diagnozowania zaburzeń psychicznych u dzieci;
Umiejętności:
- umie wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu językoznawstwa, psycholingwistyki, psychologii, pedagogiki i logopedii oraz medycyny do formułowania ocen i sądów dotyczących mowy, poziomu jej rozwoju i zaburzeń, programowania postępowania terapeutycznego itp.; umie samodzielnie zdobywać informacje i rozwijać umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku polskim i językach obcych) oraz nowoczesnych technologii;
- umie samodzielnie pogłębiać wiedzę i rozwijać umiejętności, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego;
- umie zaprezentować własne wątpliwości, sugestie, pomysły, interpretacje, popierając je merytoryczną argumentacją z wykorzystaniem wybranych ujęć teoretycznych i poglądów różnych autorów;
Kompetencje społeczne:
- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ich uzupełniania i doskonalenia i potrafi to robić; dokonuje samooceny własnych umiejętności i kompetencji;
- dostrzega, poprawnie rozpoznaje i rozstrzyga problemy związane z lingwistycznymi aspektami zaburzeń mowy;
|
