Antropologia jazzu - teoria i praktyka muzyczna

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	3002-KON2020K14-OG
Kod Erasmus / ISCED:	14.7 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0314) Socjologia i kulturoznawstwo Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Antropologia jazzu - teoria i praktyka muzyczna
Jednostka:	Instytut Kultury Polskiej
Grupy:	Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie Instytutu Kultury Polskiej Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	fakultatywne ogólnouniwersyteckie
Założenia (opisowo):	Uwaga! Koncepcja przedstawiona tutaj dotyczy zajęć prowadzonych na żywo, w sali. Jeśli jednak sytuacja społeczna w Polsce sprawi, że życie akademickie nadal toczyć się będzie w środowisku sieci internetowej, program trzeba będzie zmodyfikować. Informuję też, że zajęcia będzie współprowadził krytyk jazzowy Maciej Krawiec. Choć jazz, jako muzyka improwizowana i fundamentalnie heteronomiczna, wpisywał się często w konflikty społeczne i polityczne, a nawet miał w nich swoją genezę (będąc zwykle narzędziem walki o „prawo do słuchania”, a przez to również prawo do alternatywnej formuły istnienia), to nie da się go sprowadzić do takich pozamuzycznych przyczyn. Mówiąc inaczej, „antropologia jazzu” to nie tylko „socjologia” – musi ona uwzględniać również wewnętrzną logikę, muzyczny język tego zjawiska. I temu właśnie mają przede wszystkim służyć te zajęcia: zostały pomyślane jako wprowadzenie do słuchania jazzu ze zrozumieniem. Każdy temat będzie omawiany w kontekście historycznym i społecznym, najważniejsza jednak pozostaje analiza wybranych nagrań – z wykorzystaniem na żywo instrumentów klawiszowych i perkusyjnych.
Tryb prowadzenia:	mieszany: w sali i zdalnie w sali zdalnie
Skrócony opis:	Zajęcia są wprowadzeniem do słuchania jazzu ze zrozumieniem. Każdy temat będzie omawiany w kontekście historycznym i społecznym, najważniejsza jednak pozostaje analiza wybranych nagrań – z wykorzystaniem na żywo instrumentów klawiszowych i perkusyjnych.
Pełny opis:	– Główne style, nurty i muzyczne idiomy jazzu (swing, bebop, cool, hard bop, modal jazz) i jego okolic (blues, latin jazz, bossa-nova, fusion). – Instrumentarium jazzowe oraz właściwości poszczególnych instrumentów. Repertuar. Terminologia. Praktyki muzyczne, kluby, jam sessions, koncerty i nagrania. –Typowe konstrukcje harmoniczne. Wykorzystywane w jazzie skale, progresje akordów, substytucje itp. Formy standardów jazzowych. – Zagadnienia rytmiczne: tempo, metrum, puls, shuffle, synkopowanie, swing, ballada, rytmy latynoskie, groove, funk, polirytmia. Ruch i taniec. – Jazz a filozofia. Improwizacja jako procedura „mimetyczna” i jako „niebezpieczny suplement”.
Literatura:	Jacek Niedziela-Meira, Historia jazzu. 100 wykładów, Katowice 2014. Andrzej Schmidt, Historia jazzu, Lublin 2009. Wojciech Kazimierze Olszewski, Podstawy harmonii we współczesnej muzyce jazzowej i rozrywkowej, Kraków 2017 Rafał Ciesielski, Polska krytyka jazzowa. Zagadnienia i postawy, Zielona Góra 2017. Jazz w kulturze polskiej, tomy 1-3, red. Rafał Ciesielski, Zielona Góra 2014-19. Curtis L. Carter, Improwizacja w tańcu, w: Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca, Łódź 2013. Jean Jamin, Patrick Williams, Une anthropologie du jazz, CNRS éditions, Paris 2010. Bruce Ellis Benson, The Fundamental Heteronomy of Jazz Improvisation, „Revue Internationale de Philosophie” 2006 nr 4.
Efekty uczenia się:	Wiedza: absolwent zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane metodologie nauk o kulturze, strategie poznawcze i stosowane metody badawcze; metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury; wybrane nurty i narzędzia historii muzyki; Umiejętności: absolwent potrafi interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny; wykorzystywać metodologię badawczą oraz narzędzia nauk humanistycznych;
Metody i kryteria oceniania:	Obecność i aktywność na wszystkich zajęciach.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.