Film jako medium współczesnych artystów
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 3105-LFJM-SP | Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Film jako medium współczesnych artystów | ||
| Jednostka: | Instytut Historii Sztuki | ||
| Grupy: | |||
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
  zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | (brak danych) | ||
| Skrócony opis: |
Konwersatorium ma za zadanie przekazanie podstawowej wiedzy o filmach współczesnych artystów oraz podstawowej umiejętności ich opisu, analizy i interpretacji. Omawiane będą filmy realizowane na świecie i w Polsce od lat 70-tych, ze szczególnym naciskiem na wydarzenia współczesne (skrótowo również podana będzie również problematyka tego pola w I poł. XX w.), w tym problemy techniczne ich realizacji, recepcja, dystrybucja oraz problemy krytyki. |
||
| Pełny opis: |
Od czasu wynalezienia zapisu kinematograficznego film stał się medium dla artystów. Początkowo używany był przez nich sporadycznie, głównie w praktykach awangardowych. Jednak od lat 70-tych stawał się ich medium podstawowym, i jako taki od tego czasu funkcjonuje w polu sztuki (w przestrzeni galeryjnej), zdarza się również, zwłaszcza intensywnie w ostatnich kilku latach, że artyści pracują z powodzeniem w polu kinematografii (realizują długometrażowe formy filmowe przeznaczone do tradycyjnej projekcji filmowej). Faktem również stało się także wprowadzenie w struktury uczelni artystycznych wydziałów nowych mediów, gdzie studenci mają możliwość zdobycia specjalnie dla nich sprofilowanej wiedzy i umiejętności dotąd zarezerwowanych dla studentów uczelni filmowych. Naturalną reakcją na te zjawiska winno być wprowadzenie do kształcenia historyków sztuki wiedzy o filmie jako medium artystów – jako że wobec współczesnej jego „eksplozji” tradycyjna postawa badająca filmy artystów jako składową ich oevres jest niewystarczająca. Posiadają one bowiem własną historię i problematykę, a badanie wielu zagadnień wymaga badań interdyscyplinarnych, głównie umiejętności „wchodzenia” na teren tradycyjnie zarezerwowany dla filmoznawstwa. Ponadto filmy artystów są często ukryte na obrzeżach dyskursów artystycznych i w „zakamarkach” historii kultury; umiejętność ich rozpoznania i analizy jest dziś ważnym narzędziem historyka sztuki Stałym elementem zajęć będzie prezentacja materiału audiowizualnego, który zostanie poddany w drugiej części zajęć dyskusji. Formą przygotowania się studentów do zajęć będzie zapoznanie się z ok. godzinnym materiałem audiowizualnym przekazywanym drogą mailową lub ze wskazaniem adresu w internecie. |
||
| Literatura: |
szczególnie polecane: 1. Ł. Ronduda, Piotr Uklański, Sztuka polska lat 70-tych. Awangarda, CSW Warszawa, 2009. 2. 1,2,3... Avant-Gardes. Film/Art between Experiment and Archive, katalog wystawy, kuratorzy: Ł. Ronduda, F Zeyfang, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa 2007 3. Polska Nowa Fala, red. Ł. Ronduda, B. Piwowarska, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa 2007 4. R.W. Kluszczyński, Film – sztuka Wielkiej Awangardy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa – Łódź 1990 5. R.W. Kluszczyński, Sztuka interaktywna. Od dzieła-instrumentu do interaktywnego spektaklu, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010 6. P. Sitkiewicz, Małe wielkie kino, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2009 (rozdział 7 - Film eksperymentalny i abstrakcyjny, oraz rozdział 8 - Animacja i propaganda, str. 176-255) podstawowe powiązane lektury: 7. U. Czartoryska, Walerian Borowczyk, czyli kino fotograficzne, „Fotografia”, 1961, nr 11. 8. A. Kossakowski Polski film animowany 1944 – 1974, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978. 9. K. Krubski, M. Miller, Z. Turowska, W. Wiśniewski, Filmówka. Powieść o łódzkiej Szkole Filmowej, Prószyński i S-ka, Warszawa 1998. 10. T. Lubelski, Strategie autorskie w polskim kinie fabularnym lat 1945-61, Rabid, Kraków 2000. 11. M. Porębski Uwagi o genezie twórczości filmowej Borowczyka i Lenicy, „Kwartalnik Filmowy” 1964, nr 4. 12. Ł. Ronduda, Polskie filmy asemblingowe lat 70, Archiwum Polskiego Filmu Eksperymentalnego, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, http://csw.art.pl/archfilm/polasembling.html 13. Ł. Ronduda, Strategie subwersywne w sztukach medialnych, Rabid 2006. |
||
| Efekty uczenia się: |
1. podstawowa umiejętność rozpoznawania strategii artystycznych w formie filmowej 2. podstawowa wiedza o strategiach artystów realizujących formy filmowe 3. podstawowa wiedza o historii filmu jako medium artystów 4. podstawowa wiedza o specyfice filmu jako medium artystów w Polsce 5. podstawowa wiedza o instytucjach powiązanych z realizacją filmów przez artystów 6. podstawowa wiedza o współczesnym dyskursie filmowym 7. podstawowa wiedza o procesie powstawania filmu na różnych etapach realizacji 8. podstawowa wiedza o technikach filmowych i ich historii 9. podstawowa wiedza o obszarach dystrybucyjnych/recepcji filmów artystów 10. podstawowa wiedza o pozyskiwaniu przez artystów funduszy na realizację filmów 11. umiejętność dokonania bazowego opisu, analizy i interpretacji filmów artystów 12. podstawowa wiedza o problematyce krytyki filmów artystów |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na podstawie frekwencji, aktywności na zajęciach oraz tekstu, będącego syntetycznym opisem, analizą i interpretacją wybranego przez studenta materiału audiowizualnego (do 5 000 znaków). |
||
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.