Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Analiza matematyczna II.2 (potok 1)

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 1000-114bAM4a
Kod Erasmus / ISCED: 11.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0541) Matematyka Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Analiza matematyczna II.2 (potok 1)
Jednostka: Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki
Grupy: Przedmioty obowiązkowe dla II roku JSIM - wariant 3I+4M
Przedmioty obowiązkowe dla II roku JSIM - wariant 3M+4I
Przedmioty obowiązkowe dla II roku matematyki
Punkty ECTS i inne: 7.50 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Kierunek podstawowy MISMaP:

fizyka
matematyka

Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe

Założenia (opisowo):

Oczekuje się dobrej znajomości zagadnień ujętych w sylabusie przedmiotu Analiza matematyczna II.1.

Skrócony opis:

Przedmiot jest kontynuacją Analizy matematycznej II.1, obejmuje dalszy ciąg teorii całki Lebesgue'a, funkcje całkowalne w sensie Lebesgue'a oraz rachunek różniczkowy i całkowy na podrozmaitościach R^n.

Pełny opis:

1. Techniki całkowania funkcji wielu zmiennych (twierdzenie Fubiniego, twierdzenie o zamianie zmiennych - powtórzenie). Zasada Cavalierego.

2. Przestrzeń L^1 funkcji całkowalnych i jej zupełność, twierdzenie Riesza o zbieżności podciągu prawie wszędzie. Splot, L^1 jako algebra splotowa. Informacja o przestrzeniach L^p. Jedynka aproksymatywna, aproksymacja funkcji całkowalnych funkcjami gładkimi.

3. Miara powierzchniowa na rozmaitościach zanurzonych w przestrzeni R^n, wzory Cauchy'ego-Bineta. Przykład Schwarza. Miara sfery wielowymiarowej.

4. Formy różniczkowe rzędu 1 i twierdzenie Greena. Formy różniczkowe wyższych rzędów, różniczka zewnętrzna i przeciąganie form, formy zamknięte i dokładne. Formy różniczkowe w R^3, rotacja i dywergencja pola wektorowego.

5. Orientacja rozmaitości i orientacja dziedziczona na brzegu. Całka z formy różniczkowej po rozmaitości zanurzonej. Twierdzenie Stokesa i jego klasyczne przypadki (wzory Gaussa i Greena-Ostrogradskiego).

Literatura:

1. A. Birkholc, Analiza matematyczna: Funkcje wielu zmiennych. Wydanie II, PWN, Warszawa 2018.

2. G. M. Fichtenholz, Rachunek różniczkowy i całkowy. Tom 1-3, PWN, Warszawa 2007.

3. W. Kołodziej, Analiza matematyczna, PWN, Warszawa 2009.

4. W. Rudin, Podstawy analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2009.

5. W. Rudin, Analiza rzeczywista i zespolona, PWN, Warszawa 2009.

6. L. Schwartz, Kurs analizy matematycznej. Tom 1-2, PWN, Warszawa 1979.

7. M. Spivak, Analiza na rozmaitościach, PWN, Warszawa 2006.

8. P. Strzelecki, Analiza matematyczna II (skrypt wykładu),

http://dydmat.mimuw.edu.pl/sites/default/files/wyklady/analiza-matamatyczna-ii.pdf

Efekty uczenia się:

1. Potrafi obliczać całki funkcji dwóch i trzech zmiennych, stosując twierdzenia o zamianie kolejności całkowania i o całkowaniu przez podstawienie.

2. Zna definicję miary powierzchniowej na rozmaitości gładkiej i własności tej miary. Potrafi obliczać pole powierzchni wykresu funkcji dwóch zmiennych oraz powierzchni opisanej parametrycznie.

3. Zna pojęcie formy różniczkowej i potrafi wykonywać rachunki na formach różniczkowych. Zna twierdzenie Stokesa i jego szczególe przypadki: twierdzenie Greena, twierdzenie Gaussa-Ostrogradskiego o dywergencji oraz przykłady ich zastosowań. Potrafi obliczać całki z form różniczkowych po podrozmaitościach R^n. Stosuje wzory Greena i Gaussa- Ostrogradskiego w różnych zadaniach.

Metody i kryteria oceniania:

Na podstawie punktów uzyskiwanych w czasie semestru oraz egzaminu.

Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (w trakcie)

Okres: 2024-02-19 - 2024-06-16
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 45 godzin więcej informacji
Wykład, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Anna Zatorska-Goldstein
Prowadzący grup: Michał Miśkiewicz, Tomasz Piasecki, Anna Zatorska-Goldstein, Henryk Żołądek
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Egzamin
Wykład - Egzamin
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)