Teledetekcja środowiska

Teledetekcja środowiska ma na celu prezentację metod i technik zdalnego pozyskania informacji o środowisku i ich praktycznego zastosowania. W trakcie wykładu słuchacze zapoznani zostaną z: definicjami oraz podstawowymi pojęciami, rodzajami fotografii i zobrazowań wielospektralnych, metodyką interpretacji zdjęć lotniczych. Omówiony zostanie rys historyczny badań satelitarnych. Duża część zajęć poświęcona jest metodom przetwarzania danych oraz praktycznemu wykorzystaniu danych teledetekcyjnych.

W zależności od sytuacji epidemiologicznej tryb prowadzenia zajęć będzie dostosowany do zaleceń władz UW (wykłady i ćwiczenia mogą być prowadzone w sposób zdalny (online), hybrydowy lub też w sali ćwiczeniowej i wykładowej).

Ciołkosz A., Miszalski J., Olędzki J.R., Interpretacja zdjęć lotniczych, PWN, Warszawa 1999.

Ciołkosz A., Kęsik A., Teledetekcja satelitarna, PWN, Warszawa 1989.

Sitek Z., Wprowadzenie do teledetekcji lotniczej i satelitarnej, AGH, Kraków 2000.

Adamczyk J., Będkowski K., Metody cyfrowe w teledetekcji, SGGW, Warszawa 2005.

Zagajewski B., Jarocińska A., Olesiuk D., Metody i techniki badań geoinformatycznych. Uniwersytet Warszawski, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Warszawa, 2010.

Ocena z ćwiczeń składa się ze średniej ocen ze sprawdzianów (w zależności od sytuacji epidemiologicznej będą odbywać się ustnie poprzez narzędzia komunikacji elektronicznej lub też w sposób pisemny w sali ćwiczeniowej) i ćwiczeń praktycznych. Dodatkowo oceniana będzie aktywność na zajęciach i terminowość oddawania prac (dopuszcza się tygodniowe opóźnienie oddania zaległego ćwiczenia). Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa, dopuszczalne są 3 usprawiedliwione nieobecności, niemniej wszystkie ćwiczenia muszą być wykonane i zaliczone (przewiduje się dodatkowy termin na wykonanie zaległych lub niezaliczonych ćwiczeń, termin ten będzie ustalony przez prowadzącego w konsultacji z zainteresowanymi studentami). Pozytywna ocena z ćwiczeń jest podstawowym warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego.

W czasie sesji egzaminacyjnej, dopuszcza się powtórzenie niezaliczonego sprawdzianu z ćwiczeń, niemniej brak zaliczonych ćwiczeń uniemożliwia dopuszczenie do egzaminu poprawkowego.

W trakcie wykładu organizowane będą dobrowolne sprawdziany (poza godzinami wykładu), osoby, które uzyskają minimum 51% mają prawo uczestniczyć w kolejnym sprawdzianie, zaliczenie wszystkich sprawdzianów skutkuje dopuszczeniem do egzaminu zerowego.

Wykład kończy się egzaminem, który w zależności od sytuacji epidemiologicznej może odbyć się w formie ustnej, ustnej poprzez rekomendowane przez władze UW narzędzia komunikacji elektronicznej (przebieg egzaminu jest nagrywany) lub też w postaci pisemnej składającej się z pytań otwartych oraz do wyboru. Na ocenę końcową składa się ocena z ćwiczeń i ocena z wykładu (w stosunku 2/5- ćwiczenia, 3/5 - egzamin). Podstawą zaliczenia egzaminu jest uzyskanie minimum 51% możliwych do zdobycia punktów; w zakresie: 51-60% student uzyskuje ocenę dostateczną, 61-70% - dostateczną plus, 71-80% - dobrą, 81-90% - dobrą plus, 91-97% - bardzo dobrą, 98-100% - celującą.

Brak zaliczenia ćwiczeń skutkuje koniecznością ich zaliczenia w kolejnym cyklu dydaktycznym, brak zaliczenia wykładu pozwala na powtórne przystąpienie w czasie sesji poprawkowej; brak pozytywnego wyniku z egzaminu poprawkowego skutkuje koniecznością powtórzenia zajęć w kolejnym cyklu dydaktycznym.