Przestrzenie produkcyjne i usługowe

Współcześnie obserwowane zmiany w sposobach organizacji przestrzennej działalności gospodarczej są efektem wielu współzależnych procesów o charakterze politycznym (integracja gospodarcza), społecznym (migracje) czy też technologicznym (informatyzacja). Z różnym nasileniem widzimy te zmiany w przemyśle przetwórczym, w rolnictwie, w różnych rodzajach usług (biurowych, handlowych, transportowych).

Skutki tych procesów, to głównie znaczące przekształcenia przestrzeni społeczno-gospodarczej, szczególnie w najintensywniej wykorzystywanych obszarach miejskich.

Dotyczy to regionów miejskich, samych miast, ich części, stąd analiza ogniskuje się wokół takich pojęć jak: przestrzeń, strefa przemysłowa, dzielnica biurowa, sieć drogowa, infrastruktura teleinformatyczna.

W mikroskali zmiany te możemy obserwować na przykładzie fabryki, warsztatu, dworca, biura, banku, gospodarstwa rolnego, centrum logistycznego, czy stadionu sportowego.

Zależnie od rodzaju wytwórczości czy usług, podmioty organizujące tę działalność gospodarczą w przestrzeni można charakteryzować przez pryzmat specyficznych pojęć, wśród których podstawowe to: delokalizacja, sieci biznesu, dematerializacja, tayloryzm, elastyczna specjalizacja, fordyzm, produkcja, cyfryzacja, przemysł 4.0, prosumpcja, e-gospodarka, just-in-time, nieprzenośność, brownfields, reindustrializacja, call center, hot desk, inercja, co-working, home business …

W zakresie wiedzy student:

1. Zna specyfikę działalności podstawowych działalności, kształtujących przestrzeń wykorzystywaną gospodarczo.

2. Zna podstawowe koncepcje tłumaczące współczesny układ przestrzenny działalności produkcyjnej i usługowej.

W zakresie umiejętności student:

1. Potrafi określić zestaw czynników kształtujących strukturę przestrzeni gospodarczych w mieście (w regionie).