MS3 - Moduł specjalnościowy 3, Warsztat pracy animatora-doradcy

Moduł obejmuje następujące zagadnienia:

Kultura popularna i media

Teorie i czynniki rozwoju zawodowego

Konstruowanie programów wychowawczych i projektów wielokulturowych

Umiejętności negocjacyjno-mediacyjne w grupie wielokulturowej

Warsztat realizacji medialnych

Laboratorium technik wizualnych

Agryle M.: Psychologia stosunków międzyludzkich, PWN;

Bańka, A. (2002). Rozwój zawodowy i doradztwo zawodowe. w: Psychologia. Podręcznik akademicki. Psychologia ogólna. Tom 3. J. Strelau (red.) Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Ministerstwo Psychologiczne

Bobrowicz M.: Mediacja. Jestem za, Oficyna Wolters Kluwer.

Brzezińska, A. (2003). Pojęcie zmiany rozwojowej. w: Psychologia. Podręcznik akademicki.

Cialdini R.B.: Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, GWP.

Psychologia ogólna. Tom 1. J. Strelau (red.) Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

Day C. Rozwój zawodowy nauczyciela. Uczenie się przez całe życie, tłum . J Michalak, GWP, Gdańsk 2004.

Fiske, R., Zrozumieć kulturę popularną, Kraków 2010;

Fisher R., Ury W.: Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się, PWE.

Hamer H.: Rozwój umiejętności społecznych, Wydawnictwo Veda. Guichard, J., Huteau, M. (2005). Psychologia orientacji i poradnictwa zawodowego. Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls

Komorowska, H, O programach prawie wszystko; Biblioteka nauczyciela WSiP W-wa1999

Kłoskowska, A., Społeczne ramy kultury, Warszawa 1972

Krajewski, M., Kultury kultury popularnej, Poznań 2003;

Leary M., Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, Gdańsk, GWP.

Lewenstein B., Schindler J., Skrzypiec R.: Partycypacja społeczna i aktywizacja w rozwiązywaniu problemów społeczności lokalnych, Warszawa 2010

McLuhan, M., Galaktyka Gutenberga, Warszawa 2017;

Miłosz, Cz., [red.] Kultura masowa, Kraków 2002;

Moore Ch.: Mediacje. Praktyczne strategie rozwiązywania konfliktów, Wolters Kluwer 2009

Nowak, J., Polityki sieciowej popkultury, Lublin 2017;

Olechnicki, K., Szlendak, T. Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty, Warszawa 2017;

Pęczak, M., Od odświętności do codzienności – muzyka jako audiosfera współczesnego świata, „Kultura współczesna. Teoria – interpretacja – praktyka” 2017, nr 3;

Porębski, M., Ikonosfera, Warszawa 1972;

Postman, N., Zabawić się na śmierć, Warszawa 2002

Sztuka nauczania t. 1 Czynności nauczyciela (red: Krzysztof z Kruszewski) PWN Warszawa 2002

Pedagogika w pokoju nauczycielskim (red.: Krzysztof Kruszewski) WSiP Warszawa 2000

Townend A., Jak doskonalić asertywność, Zysk i S-ka.

Wills-Brandon C., Jak mówić NIE i budować dobre związki, Wydawnictwo ATEXT.

Wiedza:

Student

- zna główne koncepcje teoretyczne dotyczące modelu kultury popularnej,

- orientuje się w mechanizmach mediatyzacji kultury i zna podstawowe modele aktu komunikacyjnego

- zna style negocjacji i strategie, oraz rodzaje mediacji

- powtórzy i zaktualizuje wiedzę z zakresu dydaktyki ogólnej

- zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu technik i systemów wizualnych w stopniu pozwalającym na praktyczne stosowanie ze zrozumieniem wybranych narzędzi technicznych i komputerowych służących do wizualnego opisu i poznania rzeczywistości społecznej,

- zna wybrane fakty, obiekty i zjawiska oraz dotyczące ich metody i teorie wyjaśniające złożone zależności między nimi, stanowiące podstawową wiedzę ogólną z zakresu rozwoju zawodowego tworzących podstawy teoretyczne oraz wybrane zagadnienia z zakresu wiedzy szczegółowej, właściwe dla rozwoju zawodowego i doradztwa zawodowego,

Umiejętności:

- ma umiejętność analizowania, diagnozowania i prognozowania prawidłowości przebiegu procesu komunikacji medialnej;

- umie rozpoznać relację pomiędzy specyfiką danego środka przekazu a specyfiką kultury w jakiej funkcjonuje;

- potrafi przeanalizować aspekty ikoniczne i audiosferyczne kultury popularnej;

- potrafi porównać i wskazać zależności pomiędzy poszczególnymi segmentami kultury współczesnej (np. kulturą młodzieżową a tzw. kulturą kanoniczną, subkulturą, kulturą alternatywną a kulturą dominującą;

- ma umiejętność analizowania, diagnozowania i prognozowania prawidłowości przebiegu procesu komunikacji interpersonalnej, negocjacji i mediacji,

-analizuje i projektuje własne działania w przebiegu procesu negocjacji i mediacji,

- przygotuje program edukacyjny – ogólny opis programu i zapisy szczegółowych scenariuszy zajęć,

- przeprowadzi fragment zajęć według przygotowanego scenariusza

Kompetencje społeczne

- potrafi rzeczowo argumentować i jest otwarty na dialog,

- zna społeczną specyfikę mediów,

- dokonuje oceny własnych kompetencji z perspektywy podejmowania działań pedagogicznych.

Każdy element składowy Modułu kończy się zaliczeniem na ocenę. Jeżeli wszystkie oceny składowe są pozytywne, średnia z nich jest oceną z egzaminu modułowego. Ocena niedostateczna z elementu składowego modułu oznacza konieczność jej poprawy w sesji poprawkowej.