Wprowadzenie do pedagogiki (dla filologii romańskiej)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2300-ZNPR/WDP |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Wprowadzenie do pedagogiki (dla filologii romańskiej) |
Jednostka: | Wydział Pedagogiczny |
Grupy: |
Pedagogika, przedmioty dające uprawnienia pedagogiczne Przedmioty dające uprawnienia pedagogiczne |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Celem przedmiotu Wprowadzenie do pedagogiki (dla filologii romańskiej) jest wprowadzenie studenta w podstawowe zagadnienia teorii edukacji (współczesne wychowanie, nowoczesna dydaktyka); zapewnienie możliwości aktywnego poznawania praktyki wykorzystując metody pośrednie (np. symulacje, modelowe opisy zdarzeń); kształtowanie umiejętności refleksji i badania własnej praktyki edukacyjnej; kształtowanie praktycznych umiejętności w obszarze klasy szkolnej, współpracy z rodzicami, szerszym środowiskiem szkolnym. Studenci podczas wykładów zostaną zapoznani z głównymi dyscyplinami pedagogicznymi. Realizację powyższych celów umożliwia między innymi wprowadzenie następujących treści kształcenia: teleologiczne i aksjologiczne podstawy współczesnego wychowania; prawidłowości procesu wychowania i nauczania i ich uwarunkowania; metody i formy, rezultaty pracy pedagogicznej; program i treści kształcenia, planowanie pracy, kontrola i ocena rezultatów; procesy integracyjne w obrębie grupy klasowej; metody profilaktyki, diagnostyki i terapii. Wykład jest podstawą do uczestnictwa w konwersatorium „Pedagogika 1”. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Omawiane zagadnienia: 1.Przemiany w oświacie na przestrzeni wieków. 2.Teorie wychowawcze 3.Metody wychowania. 4.Rozwój a nauczanie. 5.Proces poznawania uczniów. 6.Uczeń w procesie wychowania i kształcenia. 7.Nauczyciel w procesie wychowania i kształcenia. 8.Szkoła jako instytucja w procesie wychowania i kształcenia. 9.Eksperyment pedagogiczny. |
Pełny opis: |
Celem przedmiotu Wprowadzenie do pedagogiki (dla filologii romańskiej) jest wprowadzenie studenta w podstawowe zagadnienia teorii edukacji (współczesne wychowanie, nowoczesna dydaktyka); zapewnienie możliwości aktywnego poznawania praktyki wykorzystując metody pośrednie (np. symulacje, modelowe opisy zdarzeń); kształtowanie umiejętności refleksji i badania własnej praktyki edukacyjnej; kształtowanie praktycznych umiejętności w obszarze klasy szkolnej, współpracy z rodzicami, szerszym środowiskiem szkolnym. Studenci podczas wykładów zostaną zapoznani z głównymi dyscyplinami pedagogicznymi. Realizację powyższych celów umożliwia między innymi wprowadzenie następujących treści kształcenia: teleologiczne i aksjologiczne podstawy współczesnego wychowania; prawidłowości procesu wychowania i nauczania i ich uwarunkowania; metody i formy, rezultaty pracy pedagogicznej; program i treści kształcenia, planowanie pracy, kontrola i ocena rezultatów; procesy integracyjne w obrębie grupy klasowej; metody profilaktyki, diagnostyki i terapii. Wykład jest podstawą do uczestnictwa w konwersatorium „Pedagogika 1”. |
Literatura: |
Arends R., Uczymy się nauczać. PWN. Warszawa 1994. Danilewska J., Agresja u dzieci - szkoła porozumienia. WSiP Warszawa 2002. Davis R., Dar dysleksji. Zysk i ska, Poznań 2001. Debesse M., Mialaret G. (red.) Rozprawy o wychowaniu. PWN Warszawa 1998. Dziewulak D.: Jak wykształcić dobrego nauczyciela? (wywiad dla edunews.pl) http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/wywiady/1302-tego-kandydata-przyjmiemy-tego-odprawimy-z-kwitkiem. Dziewulak D.: Jak być skutecznym nauczycielem nauczycieli, Tygodnik opinii Wszystko Co Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa 2016. https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-jak-byc-skutecznym-nauczycielem-nauczycieli/. Janowski A., Pedagogika praktyczna. Wyd. Fraszka Edukacyjna. Warszawa 2002. Janowski A.: Poznawanie uczniów, Fraszka Edukacyjna Warszawa 2002. Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania. Warszawa 2006. Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. GWP Gdańsk 2003. Kawula S. i inni, Pedagogika rodziny. Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002. Kazanowski Z., Osik-Chudowolska D. (red.), Integracja osób niepełnosprawnych w edukacji i interakcjach społecznych. Wyd. UMCS. Lublin 2003. Kruszewski K. (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela t.1 PWN Warszawa 1991 i nast. Kupisiewicz Cz.: Podstawy dydaktyki, WSiP 2005 Kwiatkowska H., Pedeutologia. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. Warszawa 2008. Kwieciński Z., Śliwerski B.(red.), Pedagogika. T.1,2 PWN Warszawa 2003. Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie. OW Impuls. Kraków 2003 i nast. Moroz H., Rozwój zawodowy nauczyciela. Impuls. Kraków 2005. Retter H., Komunikacja codzienna w pedagogice. GWP. Gdańsk 2005. Śliwerski B. (red.) Pedagogika. Tomy 1-3 GWP. Gdańsk 2006. |
Efekty uczenia się: |
Efekty kształcenia w zakresie wiedzy: a)opisuje procesy komunikowania interpersonalnego i społecznego, w tym w działalność pedagogiczną oraz ich prawidłowości i zakłóceń; b)opisuje proces wychowania i kształcenia, w tym ich filozoficzne i społeczno-kulturowe podstawy; c)przedstawia współczesne teorie dotyczące wychowania; d)wymienia główne elementy i cechy środowisk wychowawczych oraz opisuje procesy w nich zachodzące; Efekty kształcenia w zakresie umiejętności: a)potrafi dokonywać operacjonalizacji sytuacji i zdarzeń pedagogicznych; b)potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki do analizowania i interpretowania określonego rodzaju sytuacji i zdarzeń pedagogicznych; c)potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane z działalnością pedagogiczną korzystając z różnych źródeł; d)potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań wychowawczych związanych z odpowiednimi etapami edukacyjnymi; Efekty kształcenia w zakresie postaw (kompetencji społecznych): a)analizuje poziom swojej wiedzy i umiejętności; rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego; dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności w trakcie realizowania działań pedagogicznych; b)ma świadomość sensu, wartości i potrzeby podejmowania działań pedagogicznych w środowisku społecznym. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny na ocenę zawiera dwa pytania z łączące zagadnienia z obszaru wykładu i konwersatorium. Jedno to pytanie zamknięte (sprawdzające efekty kształcenia dotyczące wiedzy) i drugie to pytanie otwarte (sprawdzające efekty kształcenia związane z umiejętnościami wykorzystania przyswojonej wiedzy i stopniem opanowania kompetencji społecznych). Warunki zaliczenia: 2,0 (ndst)-odpowiedź tylko na jedno pytanie (bez względu na wynik) lub na oba pytania osiągając wynik 0%-59%. 3,0 (dst)-odpowiedź na obydwa pytania. Średnia z dwóch pytań 60%-69% 3,5 (ddb)-odpowiedź na obydwa pytania. Średnia z dwóch pytań 70%-79% 4,0 (db)-odpowiedź na obydwa pytania. Średnia z dwóch pytań 80%-89% 4,5 (pdb)-odpowiedź na obydwa pytania. Średnia z dwóch pytań 90%-95% 5,0 (bdb)-odpowiedź na obydwa pytania. Średnia z dwóch pytań 96%-100% |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.