Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Cultural economics

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2400-ZEWW714-OG
Kod Erasmus / ISCED: 14.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0311) Ekonomia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Cultural economics
Jednostka: Wydział Nauk Ekonomicznych
Grupy: Anglojęzyczna oferta zajęć WNE UW
Courses in foreign languages
Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim
Przedmioty ogólnouniwersyteckie ścisłe
Przedmioty ogólnouniwersyteckie Wydziału Nauk Ekonomicznych
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: angielski
Rodzaj przedmiotu:

ogólnouniwersyteckie

Skrócony opis:

Celem zajęć jest wprowadzenie podstawowych zagadnień ekonomii kultury – jednej z młodszych subdyscyplin ekonomii. Teorie i narzędzia poznawane przez studentów na zajęciach kursowych WNE znajdą zastosowanie w analizie zjawisk z obszaru kultury. Prezentacji dotychczasowego stanu wiedzy towarzyszyć będzie wskazywanie tematów, które można podjąć w ramach pracy naukowej i badawczej na poziomie studiów licencjackich i magisterskich.

Zajęcia skierowane są do studentów zainteresowanych wykorzystywaniem ekonomii do badania kultury, w szczególności sztuki, oraz osób planujących pracę lub pracującym w sektorze kultury. Prezentowane narzędzia i sposoby analizy łatwo zastosować do innych obszarów gospodarki z pogranicza sektorów prywatnego i publicznego.

Pełny opis:

Czy artyści są gotowi pracować za darmo? Dlaczego kultura nie zawsze podlega zasadom wolnego rynku? Czy teatr się opłaca? Od czego zależy liczba widzów w kinie? Kogo dofinansowujemy, finansując muzea ze środków publicznych? – na takie pytania próbuje odpowiedzieć ekonomia kultury, jedna z młodszych, dynamicznie rozwijających się subdyscyplin nauk ekonomicznych. Jej historia sięga lat 60. XX wieku. W Polsce pewne problemy z zakresu ekonomii kultury podjęto po transformacji ustrojowej, szerszą debatę otworzył na nowo Kongres Kultury Polskiej w 2009 roku.

Gdy w 1966 roku Baumol i Bowen, autorzy książki „Performing Arts: The Economic Dilemma”, zaczynali badania w obszarze ekonomii kultury, mieli do czynienia z „dziewiczym lądem”. Zebranie danych do analizy oznaczało „miesiące spędzone pośród zakurzonych papierów w ciasnych biurach na teatralnych zapleczach, setki godzin rozdawania kwestionariuszy widzom wszelkich spektakli w każdym zakątku kraju, wiele wywiadów z producentami, menedżerami i choreografami oraz tony korespondencji”. Pół wieku rozwoju ekonomii kultury, dostęp do coraz lepszych baz danych, otworzyło przed ekonomistami ciekawy, interdyscyplinarny obszar badań, do którego stosuje się narzędzia i teorie z wielu obszarów ekonomii: mikroekonomii, ekonomii sektora publicznego i ekonometrii.

Program zajęć obejmuje 3 bloki tematyczne:

1. Charakterystyka ekonomiczna sektora kultury – ujęcie zagadnień ekonomii kultury w ramach tradycyjnych zagadnień ekonomii: popytu i konsumpcji, podaży i produkcji:

- specyfika dóbr kultury;

- sektor kultury i sektor kreatywny w Polsce i na świecie – opis statystyczny;

- produkcja kultury: funkcja produkcji, proces produkcji, kreatywność jako czynnik produkcji, „choroba kosztów”;

- rynek pracy artystów i ekonomia praw autorskich;

- popyt na dobra i usługi kultury - ograniczenia teorii popytu w ekonomii kultury.

2. Ekonomia działów kultury – perspektywa branżowa:

- sztuki performatywne;

- dziedzictwo kulturowe;

- przemysły kreatywne – branże muzyczna, filmowa, nadawcza i wydawnicza.

3. Publiczny charakter dóbr kultury:

- rola sektora publicznego w tworzeniu sektora kultury – mechanizmy finansowania kultury;

- wartość dóbr i usług kultury – metody wyceny nierynkowej;

- ekonomiczna ocena polityki kulturalnej.

Metody wykorzystywane do realizacji programu:

- lektura tekstu naukowego i branżowego;

- warsztaty – analiza ilościowa danych sektora kultury, prezentacja wybranych metod statystycznych i modeli ekonometrycznych stosowanych w ekonomii kultury;

- spotkania z ekspertami-praktykami.

Ekonomia kultury od kilku lat jest coraz silniej obecna w Polsce. Otwartość decydentów, instytucji kultury i samych twórców sprawia, że analizy ekonomiczne mają szansę trafić do dyskursu publicznego i wpływać na kształt polityk kulturalnych. Zajęcia mają umożliwić uczestnikom włączenie się w bieżącą debatę na temat funkcjonowania kultury.

Program może zostać dostosowany do szczególnych zainteresowań uczestników zajęć.

Literatura:

Literatura podstawowa:

Towse, R. (2011) „Ekonomia kultury. Kompendium”, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa

Literatura uzupełniająca:

Baumol W.J., Bowen W.G. (1966) „Performing Arts: The Economic Dilemma. A Study of Problems Common to Theater, Opera, Music and Dance”

Ginsburgh, V., Throsby D. (red.) (2006) „Handbook of the Economics of Art and Culture”, vol. 1, Elsevier, North-Holland

Ginsburgh, V., Throsby D. (red.) (2014) „Handbook of the Economics of Art and Culture”, vol. 2, Elsevier, North-Holland

Hutter, M. (2015), „The rise of the joyful economy. Artistic invention and economic growth from Brunelleschi to Murakami”, Rutledge, London and New Youk

Hutter M., Throsby, D. (red.) (2008) “Beyond price: value in culture, economics and the arts”, Cambridge University Press, New York

wybrane artykuły naukowe – czasopismo „Journal of cultural economics”

Efekty uczenia się:

Student wie, zna i rozumie:

Student zna i rozumie podstawowe zagadnienia podejmowane w ekonomii kultury oraz teorie pozwalające skonceptualizować zjawiska w tym obszarze.

Student ma ogólną wiedzę, jak przebiegają procesy gospodarcze w sektorze kultury.

Student zna badania empiryczne pozwalające zweryfikować wybrane teorie obecne w ekonomii kultury.

Student wie, jak pozyskiwać dane dotyczące sektora kultury i zna wybrane metody i narzędzia ich analizy.

Student zna ogólne zasady funkcjonowania instytucji publicznych, prywatnych firm oraz organizacji trzeciego sektora współtworzących sektor kultury.

Student ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, w szczególności sztuki, którego działania są współzależne z procesami ekonomicznymi i podlegają analizie i ocenie ekonomicznej.

Student ma kompetencje:

Student stosuje teorie i narzędzia ekonomiczne poznawane w trakcie zajęć obowiązkowych do analizy i interpretacji zjawisk z obszaru kultury.

Student umie znaleźć i odpowiednio ocenić informacje ilustrujące przebieg procesów gospodarczych w obrębie sektora kultury w Polsce i na świecie oraz krytycznie dobrać dane i metody badawcze do pogłębionej analizy wybranych zjawisk.

Student umie sformułować dłuższą wypowiedź pisemną, zachowującą rygory tekstu naukowego, wykorzystując zdobytą wiedzę z ekonomii kultury.

Student potrafi:

Student potrafi zidentyfikować ważne dla niego tematy w obszarze ekonomii kultury, odnieść się krytycznie do stanu wiedzy teoretycznej na wybrany temat, przedstawić własną ocenę wybranego zjawiska opartą na znajomości ujęć teoretycznych, literaturze przedmiotu i analizie danych z różnych źródeł.

Student dokonuje samooceny swojej wiedzy z wybranego obszaru ekonomii kultury, wskazując jej obecne granice i projektując kierunki dalszej pracy.

Student potrafi wykorzystać zdobytą na zajęciach wiedzę do poszerzenia rozumienia bieżącej debaty na temat ekonomicznych aspektów funkcjonowania kultury, toczącej się w literaturze naukowej i w polskim dyskursie publicznym.

Metody i kryteria oceniania:

Podstawą oceny końcowej będzie krótka praca semestralna – opis wybranego zjawiska z obszaru kultury za pomocą narzędzi ekonomii kultury.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)