Psychopatologia
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 2500-OB-16 | Kod Erasmus / ISCED: |
14.4
 /
(0313) Psychologia
|
| Nazwa przedmiotu: | Psychopatologia | ||
| Jednostka: | Wydział Psychologii | ||
| Grupy: |
Zajęcia obligatoryjne |
||
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
 zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | polski | ||
| Kierunek podstawowy MISMaP: | psychologia |
||
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
| Założenia (opisowo): | Wykład ma na celu dostarczyć studentom III roku psychologii podstawowej wiedzy na temat zaburzeń i chorób psychicznych. Koncentruje się on wokół odpowiedzi na trzy podstawowe pytania, jak są klasyfikowane odbiegające od normy procesy psychiczne i zachowania, jakie są przyczyny ich powstawania, jaka terapia jest najbardziej efektywna w łagodzeniu cierpienia, które powodują. Z tych 3 zagadnień szczególny nacisk zostaje położony na wiedzę dotyczącą symptomów psychiatrycznych (psychopatologia ogólna) oraz fenomenologii poszczególnych głównych zaburzeń psychicznych (psychopatologia szczegółowa). Zaburzenia psychiczne są analizowane z punktu widzenia czterech koncepcji dotyczących ich powstawania: poznawczej, uczenia się, psychoanalitycznej i biologicznej (neuronauki). Czynniki biologiczne w etiologii i leczeniu zaburzeń psychicznych zajmują istotne miejsce, choć wyjaśniają genezę zaburzeń jedynie częściowo. Wiedzy o genezie zaburzeń i sposobach ich leczenia w aspekcie biologicznym dostarczają badania nad bliźniętami i dziećmi adoptowanymi, jak również wyniki badań neurochemicznych mózgu osób z zaburzeniami psychicznymi. Rozpatrywanie genezy zaburzeń z punktu widzenia interakcji czynników dziedzicznych/genetycznych z czynnikami środowiskowymi (zwłaszcza rola stresorów), pozwala na bardziej całościowe podejście zgodne z obecną wiedzą, pozwala również uniknąć nieuzasadnionego, skrajnego determinizmu biologicznego. |
||
| Skrócony opis: |
Wykład koncentruje się wokół odpowiedzi na trzy podstawowe pytania, jak są klasyfikowane odbiegające od normy procesy psychiczne i zachowania, jakie są przyczyny ich powstawania , jaka terapia jest najbardziej efektywna w łagodzeniu cierpienia, które powodują. Zaburzenia psychiczne są analizowane z punktu widzenia czterech koncepcji dotyczących ich powstawania: psychoanalitycznej, poznawczej, uczenia się i biologicznej (neuronauki). |
||
| Pełny opis: |
PSYCHOPATOLOGIA CZŁOWIEKA DOROSŁEGO Tematy wykładów 1. Wprowadzenie: pojęcie norma i patologia; rodzaje norm - teoretyczna , statystyczna, społeczno-kulturowa, wskaźniki zaburzeń psychicznych . Diagnoza nozologiczna, systemy klasyfikacji zaburzęń psychicznych i chorób ICD-10 i DSM-IV. Diagnoza psychologiczna - testy psychologiczne. Cele i kierunki diagnozy psychiatryczno-psychologicznej (kliniczna, orzecznicza, sądowa). Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. 2. Modele wyjaśniania powstawania zaburzeń i chorób psychicznych: biologiczny (genetyczny i biochemiczny); (2) psychologiczny; (3) społeczny ; (4) biopsychospołeczny. Modele leczenia: psychoterapia , rehabilitacja społeczna, farmakoterapia, elektrowstrząsy. 3. Psychopatologia ogólna i szczegółowa. Pojęcia symptom i syndrom. Psychopatologia ogólna cz. I: objawy zaburzeń w zakresie funkcji poznawczych, (zaburzenia uwagi, pamięci, spostrzegania, myślenia, świadomości. 4. Psychopatologia ogólna cz. II: objawy zaburzeń funkcji procesów emocjonalnych i motywacji do działania oraz objawy zaburzeń zachowania. 5. Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną: Diagnoza, etiologia i terapia. 6. Zaburzenia nastroju (afektywne): Diagnoza, etiologia i terapia. 7. Schizofrenia i inne zaburzenia urojeniowe: Diagnoza, etiologia i terapia. 8 Zespoły otępienne i inne zaburzenia związane z organicznym uszkodzeniem OUN: Diagnoza, etiologia i terapia. 9. Zaburzenia związane z nadużywaniem/uzależnieniem od środków psychoaktywnych: Diagnoza, etiologia i terapia. 10. Zaburzenia osobowości zaburzenia odżywiania się, zaburzenia snu,: Diagnoza, etiologia i terapia. PSYCHOPATOLOGIA DZIECI 11. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych u dzieci 12. Relacja psychika - ciało u dzieci i rodziców: rozwój i zaburzenia. 13. Powstawanie zaburzeń psychosomatycznych - zjawisko aleksytymii i wczesne doświadczenia relacyjne. 14. Zjawisko rezyliencji (mechanizmy ochronne). Rola więzi z podstawowym opiekunem. |
||
| Literatura: |
PSYCHOPATOLOGIA CZŁOWIEKA DOROSŁEGO Literatura obowiązkowa 1.Carson, R., Butcher, J., Mineka, S. (2003). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 2. Seligman, M.,Walker, E., Rosenhan, D. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka. PSYCHOPATOLOGIA DZIECI Literatura obowiązkowa 1. Klasyfikacja Diagnostyczna DC:0-3R. Wydanie poprawione. Oficyna Wydawnicza Fundament, Warszawa 2007 2. Schier, K. (2009). Piękne brzydactwo. Psychologiczna problematyka obrazu ciała i jego zaburzeń. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar (s. 10-49). 3. Schier, K (2005). Bez tchu i bez słowa . Więź psychiczna i regulacja emocji u osób chorych na astmę oskrzelową. Gdańsk : Gdanskie Wydawnictwo Psychologiczne . (s. 15-50). 4. Schaffer H.R. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego (s. 421-448). LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA PSYCHOPATOLGIA CZŁOWIEKA DOROSŁEGO 1. Kaplan, B.J., Sadok, B.J., Sadock, V.A. (2001). Psychiatria kliniczna. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban i Partner. 2. Stirling, J.D., Hellewell, J.S. (2005). Psychopatologia. Gdańsk: GWP 3. Sęk, H. (red.) (2005) Psychologia kliniczna. Tom 1-2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 4. Jakubik, A. (1999) Zaburzenia osobowości. Warszawa: PZWL 5. Jacek Wciórka (red.). (2000). Kryteria Diagnostyczne według DSM-IV-TR. Warszawa: Uraban i Partner. 6. Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (1997). Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeńzachowania w ICD-10: Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Kraków: UniwersyteckieWydawnictwo Medyczne „Vesalius” . 7. Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (2000). Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10: Badawcze kryteria diagnostyczne. Kraków: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius” PSYCHOPATOLOGIA DZIECI Rutter M. (2000). Resilience reconsidered. Conceptual considerations, empirical findings and policy implications. W: J Shonkoff, S. Meisels (ed). (2000). Handbook of Early Childhood Intervention. (651-682). Cambridge: Cambridge University Press. Sroufe L.A., Duggal S., Weinfield N., Carlson E. (2000). Relationships, development and psychopathology. przedruk z:. Arnold J. Sameroff, Michael Lewis i Suzanne M. Miller (red). Handbook of Developmental Psychopathology (2 wyd.) Kluwer Academic/ Plenum Publishers, New York www.psychology.sunysb.edu/attachment/online/sroufe_rel_pathology.pdf Schier, K. (2005). Bez tchu I bez słowa. Więź psychiczna i regulacja emocji u osób chorych na astmę oskrzelową. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne (s. 15-50). |
||
| Efekty uczenia się: |
Wiedza: Student zna systemy klasyfikacji zaburzeń i chorób psychicznych. Podstawy diagnostyczne. Rozróżnia objawy i jednostki chorobowe. Zna przyczyny powstawania zaburzeń psychicznych. Wie, jakie są obecnie zalecane metody terapii tych zaburzeń. Postawy: Student zachowuje krytycyzm wobec klasyfikowania zaburzeń psychicznych. Ma świadomość względności pojęć norma i patologia, na których opiera się klasyfikowanie. Umiejętności: Umie diagnozować główne specyficzne zaburzenia psychiczne w oparciu o przejawiane symptomy, które potrafi odnieść i pogrupować w jednostki chorobowe stosując kryteria diagnostyczne systemów klasyfikacji zaburzeń i chorób psychicznych. Podstawowa wiedza w zakresie etiologii zaburzeń psychicznych, przebiegu oraz prognoz terapeutycznych Umiejętność dopasowania terapii do typu zaburzenia psychicznego. |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny test wielokrotnego wyboru. |
||
| Praktyki zawodowe: |
Nie dotyczy. |
||
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.