O nudzie

Nuda jest treścią życia wielu ludzi, niekiedy dominującą. Nie jest więc warta lekceważenia

jako banalny problem osób niedojrzałych z powodu wieku lub niedojrzałych pomimo jego upływu. Może, choć nie musi, łączyć się z poważnymi emocjonalnymi, tożsamościowymi, poznawczymi, szkolno-wychowawczymi, rodzinnymi, zawodowymi, klinicznymi itd.

(A może też łączy się z twórczością? Może w ogóle miewa czasem jakieś dobre strony?)

Zajęcia poświęcone są w miarę kompleksowemu omówieniu fenomenu nudy

tak w sensie pojęciowym, teoretycznym, jak i w sensie jej funkcjonalnego znaczenia,

uwarunkowań indywidualnych i środowiskowych oraz metod pomiaru.

Do sprawdzianu wymagana jest znajomość w całości książki, która stanowi literaturę podstawową:

Chruszczewski, M. H. (2020). Nuda. Ujęcie psychologiczne i humanistyczne. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

Barbizet, J. (1958). Yawning. Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry, 21, 3, 203–209.

Bigelow, P. (1983). The ontology of boredom: a philosophical essay. Man and World, 16, 3, 251–265.

Bizior-Dombrowska, M. (2016). Romantyczna nuda. Wielka nostalgia za niczym. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Bench, S. W. i Lench, H. C. (2013). On the function of boredom. Behavioral Sciences, 3, 459–472.

Brodski, J. (1996). Pochwała nudy. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Chruszczewski, M. H. (2017). Czas w nudzie. Psychologia Wychowawcza, 54, 12, 29–40.

Eastwood, J. D., Frischen, A., Fenske, M. J. i Smilek, D. (2012). The unengaged mind: defining boredom in terms of attention. Perspectives on Psychological Science, 7, 482–495.

Elpidorou, A. (2018). The good of boredom. Philosophical Psychology, 31, 3, 323–351.

Fahlman, S. A., Mercer-Lynn, K. B., Flora, D. B. i Eastwood, J. D. (2013). Development and validation of the Multidimensional State Boredom Scale. Assessment, 20, 1, 68‒85.

Fahlman, S. A., Mercer, K. B., Gaskovski, P., Eastwood, A. E. i Eastwood, J. D. (2009). Does a lack of life meaning cause boredom? Results from psychometric, longitudinal, and experimental analyses. Journal of Social and Clinical Psychology, 28, 3, 307–340.

Farmer, R. i Sundberg, N. D. (1986). Boredom proneness – the development and correlates of a new scale. Journal of Personality Assessment, 50, 1, 4–17.

Finkielsztein, M. (2016). Nuda a wstręt. Przesyt, ennui i wstręt do życia. Stan Rzeczy. Teoria Społeczna. Europa Środkowo-Wschodnia, 2, 11, 60–72.

Flakus, M. (2018). Wstępna charakterystyka psychometryczna polskiej adaptacji Skali Podatności na Nudę (BPS). Polskie Forum Psychologiczne, 23, 4, 783–802.

Goetz, T., Frenzel, A. C., Hall, N. C., Nett, U. E., Pekrun, R. i Lipnevich, A. A. (2014). Types of boredom: an experience sampling approach. Motivation and Emotion, 38, 3, 401–419.

Hunter, J. A., Abraham, E. H., Hunter, A. G., Goldberg, L. C. i Eastwood, J. D. (2016). Personality and boredom proneness in the prediction of creativity and curiosity. Thinking Skills and Creativity, 22, 48–57.

Iso-Ahola, S. E. i Weissinger, E. (1990). Perceptions of boredom in leisure: conceptualization reliability, and validity of the Leisure Boredom Scale. Journal of Leisure Research, 22, 1, 1–17.

Leong, F. T. i Schneller, G. R. (1993). Boredom proneness: temperamental and cognitive components. Personality and Individual Differences, 14, 1, 233–239.

Maggini, C. (2005). Psychobiology of boredom. CNS Spectrums, 5, 8, 24–27.

Mann, S. i Cadman, R. (2014). Does being bored make us more creative? Creativity Research Journal, 26, 2, 165–173.

Mann, S. i Robinson, A. (2009). Boredom in the lecture theatre: an investigation into the contributors, moderators and outcomes of boredom amongst university students. British Educational Research Journal, 35, 2, 243–258.

Markowski, M. P. (1999). L'ennui: ułamek historii. W: P. Czapliński i P. Śliwiński (red.), Nuda w kulturze (str. 290–316). Poznań: Dom Wydawniczy Rebis Sp. z o.o.

O'Hanlon, J. F. (1981). Boredom: practical consequences and a theory. Acta Psychologica, 49, 1, 53–82.

Pleskaczyńska, M. (2016). Filozoficzne paradoksy nudy. Stan Rzeczy. Teoria Społeczna. Europa Środkowo-Wschodnia, 2, 11, 22–38.

Provine, R. R. (2005). Yawning. American Scientist, 93, 6, 532–539.

Przychodniak, Z. (1997). O czczości uwag kilka. Prolegomena do badań nad przeoczonym problemem historii teatru. W: D. Ratajczakowa i B. Judkowiak (red.), Igraszki trafu, teatru i tematów. Drobne scherza i scherzanda naukowe (str. 7–16). Poznań: Wydawnictwo „Polinfo”.

Robinson, W. P. (1975). Boredom at school. British Journal of Educational Psychology, 45, 2, 141–152.

Smith, R. P. (1981). Boredom: a review. Human Factors: The Journal of the Human Factors and Ergonomics Society, 23, 3, 329–340.

Svendsen, L. (2017). Boredom and the meaning of life. W: M. E. Gardiner i J. J. Haladyn (red.), Boredom Studies Reader. Frameworks and Perspectives (str. 205–215). London-New York, NY: Routledge. Taylor & Francis Group.

Szmidt, J. K. (2013). Nuda jako problem pedagogiczny. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 16, 3, 55–69.

Tilburg, W. A. P., van i Igou, E. R. (2012). On boredom: lack of challenge and meaning as distinct boredom experiences. Motivation and Emotion, 36, 2, 181–194.

Vodanovich, S. J. i Watt, J. D. (2015). Self-report measures of boredom: an updated review of the literature. The Journal of Psychology, 150, 2, 196–228.

Walusinski, O. (2010). Historical perspectives. Frontiers of Neurology and Neuroscience, 28, 1–21.

Watt, J. D. i Ewing, J. E. (1996). Toward the development and validation of a measure of sexual boredom. The Journal of Sex Research, 33, 1, 57–66.

Wemelsfelder, F. (2005). Animal boredom: understanding the tedium of confined lives. W: F. D. McMillan (red.), Mental health and well-being in animals (str. 79–92). Ames, IA: Blackwell Publishing Professional.

Węcławski, T. (1999). Nuda wieczna? W: P. Czapliński i P. Śliwiński (red.), Nuda w kulturze (str. 13–24). Poznań: Dom Wydawniczy Rebis Sp. z o.o.