Psychologia religii i duchowości
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2500-PL-PS-FO6-09 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.4
|
Nazwa przedmiotu: | Psychologia religii i duchowości |
Jednostka: | Wydział Psychologii |
Grupy: |
Fakultety ogólnoakademickie Psychologia Społeczna |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Założenia (opisowo): | Zajęcia dedykowane dla studentów III, IV i V roku. Wymagane zaliczenie zajęć: psychologia społeczna, psychologia procesów poznawczych I i II oraz psychologia różnic indywidualnych. Konieczna jest dobra bierna znajomość języka angielskiego. |
Skrócony opis: |
Kurs stanowi wprowadzenie do problematyki współczesnej psychologii religii i duchowości. Prezentowane będą wybrane zagadnieniami dotyczące pomiaru, psychologicznych uwarunkowań i korelatów religijności i duchowości. Zajęcia będą mieć charakter seminaryjny i obejmować będą elementy wykładu, dyskusję dotyczącą przeczytanych tekstów oraz pracę w małych grupach. Każde zajęcia rozpoczynać się będą od krótkiego sprawdzianu z zadanej literatury. Na zakończenie kursu przewidziane jest pisemne kolokwium zaliczeniowe. |
Efekty uczenia się: |
Student, który ukończy niniejszy kurs ma pogłębioną wiedzę na temat uwarunkowań i konsekwencji różnic indywidualnych w zakresie religijności i duchowości (K_W11). Zna klasyczne oraz nowoczesne sposoby pomiaru wykorzystywane w psychologii religii (K_W12). Zna i rozumie mechanizmy związane ze społecznym wymiarem religijności (K_W10). Student posiada wiedzę na temat związków religijności i duchowości ze stanami afektywnymi oraz funkcjonowaniem poznawczym człowieka (K_W08, K_W09). Student potrafi krytycznie analizować i oceniać wyniki psychologicznych badań religijności i duchowości oraz dokonywać weryfikacji ich popularnonaukowych omówień (K_U04, K_U05). Student jest świadomy różnorodności celów i wartości uznawanych przez ludzi, zwłaszcza w kontekście stosunku do wiary i religii, i potrafi respektować́ tę różnorodność. Z szacunkiem odnosi się̨ do ludzi niezależnie od płci, orientacji seksualnej, poziomu edukacji, grupy społecznej, wyznania i kultury (K_K01). Student potrafi współpracować w zespole (K_K05). Potrafi inicjować przygotować i poprowadzić dyskusję. Potrafi w niej uczestniczyć w sposób konstruktywny; słucha wypowiedzi innych uczestników dyskusji z szacunkiem i uwagą (K_K06). |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-01-28 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT SEM
SEM
|
Typ zajęć: |
Seminarium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | (brak danych) | |
Prowadzący grup: | Paweł Łowicki | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Seminarium - Zaliczenie na ocenę |
|
Pełny opis: |
Kurs stanowi wprowadzenie do problematyki współczesnej psychologii religii i duchowości. Prezentowane będą wybrane zagadnieniami dotyczące pomiaru, psychologicznych uwarunkowań i korelatów religijności i duchowości. Zajęcia będą mieć charakter seminaryjny i obejmować będą elementy wykładu, dyskusję dotyczącą przeczytanych tekstów oraz pracę w małych grupach. Każde zajęcia rozpoczynać się będą od krótkiego sprawdzianu z zadanej literatury. Na zakończenie kursu przewidziane jest pisemne kolokwium zaliczeniowe. |
|
Literatura: |
Literatura obowiązkowa Allport, G. W., Ross, J. M. (1967). Personal religious orientation and prejudice. Journal of Personality and Social Psychology, 5(4), 432-443. Gervais, W. M. (2013). Perceiving minds and gods: How mind perception enables, constrains, and is triggered by belief in gods. Perspectives on Psychological Science, 8(4), 380-394. Gervais, W. M., Norenzayan, A. (2012). Analytic thinking promotes religious disbelief. Science, 336(6080), 493-496. James, W. (1958). Doświadczenia religijne (s. 3-9). Warszawa: Książka i Wiedza. Johnson, M. K., Rowatt, W. C., LaBouff, J. P. (2012). Religiosity and prejudice revisited: In-group favoritism, out-group derogation, or both?. Psychology of Religion and Spirituality, 4(2), 154-168. Krok, D. (2009). Religijność a duchowość – różnice i podobieństwa z perspektywy psychologii religii. Polskie Forum Psychologiczne, 14(1), 126-141. Saroglou, V. (2002). Religion and the five factors of personality: A meta-analytic review. Personality and individual differences, 32(1), 15-25. Shariff, A. F. (2015). Does religion increase moral behavior?. Current Opinion in Psychology, 6, 108-113. Shariff, A. F., Norenzayan, A. (2007). God is watching you: Priming God concepts increases prosocial behavior in an anonymous economic game. Psychological Science, 18(9), 803-809. Socha, P. M. (1999). Ways religious orientations work: A Polish replication of measurement of religious orientations. The International Journal for the Psychology of Religion, 9(3), 209-228. Van Cappellen, P., Saroglou, V., Iweins, C., Piovesana, M., Fredrickson, B. L. (2013). Self-transcendent positive emotions increase spirituality through basic world assumptions. Cognition & Emotion, 27(8), 1378-1394. Van Cappellen, P., Toth-Gauthier, M., Saroglou, V., Fredrickson, B. L. (2016). Religion and well-being: The mediating role of positive emotions. Journal of Happiness Studies, 17(2), 485-505. Willard, A. K., Shariff, A. F., Norenzayan, A. (2016). Religious priming as a research tool for studying religion: Evidentiary value, current issues, and future directions. Current Opinion in Psychology, 12, 71-75. Witwicki, W. (1959). Wiara oświeconych (s. 267-272). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Zarzycka, B. (2009). Skala Centralności Religijności Stefana Hubera. Roczniki Psychologiczne, 10(1), 133-157. Zuckerman, M., Silberman, J., Hall, J. A. (2013). The relation between intelligence and religiosity: A meta-analysis and some proposed explanations. Personality and Social Psychology Review, 17(4), 325-354. Literatura uzupełniająca Barrett, J. L. (2007). Cognitive science of religion: What is it and why is it?. Religion Compass, 1(6), 768-786. Jackson, J. C., Gray, K. (2019). When a good god makes bad people: Testing a theory of religion and immorality. Journal of Personality and Social Psychology, 117(6), 1203–1230. Jarosz, M. (red.). (2011). Psychologiczny pomiar religijności. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. Koole, S. L., Meijer, M., Remmers, C. (2017). Religious rituals as tools for adaptive self-regulation. Religion, Brain & Behavior, 7(3), 250-253. Lewis, C. A., Maltby, J., Burkinshaw, S. (2000). Religion and happiness: Still no association. Journal of Beliefs & Values, 21(2), 233-236. Łowicki, P., Zajenkowski, M. (2019). Religiousness is associated with higher empathic concern—Evidence from self-and other-ratings. Psychology of Religion and Spirituality, 1-9. Łowicki, P., Zajenkowski, M., Van Cappellen, P. (2020). It's the heart that matters: The relationships among cognitive mentalizing ability, emotional empathy, and religiosity. Personality and Individual Differences, 161, 109976. Piedmont, R. L. (1999). Does spirituality represent the sixth factor of personality? Spiritual transcendence and the five‐factor model. Journal of Personality, 67(6), 985-1013. Ritter, R. S., Preston, J. L. (2013). Representations of religious words: Insights for religious priming research. Journal for the Scientific Study of Religion, 52(3), 494-507. Sanchez, C., Sundermeier, B., Gray, K., Calin-Jageman, R. J. (2017). Direct replication of Gervais & Norenzayan (2012): No evidence that analytic thinking decreases religious belief. PLoS ONE, 12(2), e0172636. Saucier, G., Skrzypińska, K. (2006). Spiritual but not religious? Evidence for two independent dispositions. Journal of Personality, 74(5), 1257-1292. Webster, G. D., Duffy, R. D. (2016). Losing faith in the intelligence–religiosity link: New evidence for a decline effect, spatial dependence, and mediation by education and life quality. Intelligence, 55, 15-27. Willard, A. K. (2018). Religion and prosocial behavior among the Indo-Fijians. Religion, Brain & Behavior, 8(2), 227-242. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.