Diagnozowanie zaburzeń ze spektrum autyzmu
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2500-PL-PS-FS1-07 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.4
|
Nazwa przedmiotu: | Diagnozowanie zaburzeń ze spektrum autyzmu |
Jednostka: | Wydział Psychologii |
Grupy: |
Fakultety stosowane Psychologia Kliniczna |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Kierunek podstawowy MISMaP: | psychologia |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | Lata studiów III-V 1) w I serii V rok 2) w kolejnych III-V 3) kolejność zapisów |
Tryb prowadzenia: | w sali i w terenie |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest poznanie podstaw diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu (zastosowanie wywiadu i obserwacji w diagnozie zaburzeń rozwojowych, metody standardowe przydatne w diagnostyce dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, diagnoza różnicowa, diagnoza funkcjonalna). |
Pełny opis: |
Realizowane tematy: - Wprowadzenie w problematykę diagnozy psychologicznej dziecka; - wprowadzenie teoretyczne w problematykę zaburzeń rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń ze spektrum autyzmu, prezentacja nagrań video przedstawiających badanie dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu (ASD); - wywiad i obserwacja w procesie diagnozy dziecka z podejrzeniem ASD; - diagnoza różnicowa; - diagnoza funkcjonalna; - standardowe narzędzia diagnostyczne w procesie diagnozowania dziecka z podejrzeniem ASD; - aspekty etyczne diagnozowania dzieci; - ćwiczenia praktyczne obejmujące przygotowanie opinii z badania dziecka. |
Literatura: |
Podręczniki do testów. American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Washington, D.C.: American Psychiatric Association. Brzezińska A.I. i Toeplitz Z. (2007). Problemy etyczne w badaniach i interwencji psychologicznej wobec dzieci i młodzieży. Pisula E. (2005). Małe dziecko z autyzmem. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Pisula, E. (2010). Autyzm. Przyczyny, symptomy, terapia. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Stemplewska- Żakowicz K. (2009). Diagnoza psychologiczna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Szustrowa T. (red) (1987). Swobodne techniki diagnostyczne. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Wolańczyk, T. i Komender, J. (red.) (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. World Health Organization (1992). International classiffcation of diseases. Geneva, Switzerland: World Health Organization. |
Efekty uczenia się: |
Student: - potrafi określić, na czym polegają specyfika i aspekty etyczne pracy z dzieckiem; - zna zastosowanie swobodnych metod diagnostycznych w diagnozowaniu zaburzeń rozwojowych; - zna konstrukcję, ograniczenia i zastosowania standardowych metod diagnostycznych w diagnozowaniu zaburzeń rozwojowych; - rozumie pojęcia diagnozy różnicowej i diagnozy funkcjonalnej; - potrafi przeprowadzić diagnozę funkcjonalną dziecka; - zdaje sobie sprawę z ograniczeń uzyskanych danych i potrafi je uwzględnić w procesie interpretacji. |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę. Zaliczenie na podstawie prac wykonanych w trakcie trwania zajęć. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.