Więź emocjonalna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2500-PL-PS-SP302-06 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.4
|
Nazwa przedmiotu: | Więź emocjonalna |
Jednostka: | Wydział Psychologii |
Grupy: |
Psychologia kliniczna dziecka i rodziny |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Kierunek podstawowy MISMaP: | psychologia |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | 3, 4, 5 rok studiów |
Skrócony opis: |
Kurs poświęcony jest omówieniu zagadnień związanych z teorią więzi. Teoria ta dotyczy wczesnodziecięcej relacji dziecko-opiekun i znaczenia tej relacji dla dalszego rozwoju. Odnosi się zarówno do aspektów rozwojowych, jak i klinicznych. Obecnie teoria przywiązania jest jedną z głównych koncepcji wyznaczających rozwój psychologii klinicznej dziecka. Jej znajomość jest niezbędna dla wszystkich psychologów dziecięcych. Zajęcia będą łączone z zadaniami praktycznymi, które mają na celu pomóc w krytycznym odniesieniu się do prezentowanej wiedzy. |
Efekty uczenia się: |
Znajomość teorii przywiązania oraz jej zastosowania w praktyce. Znajomość nowych nurtów badawczych i terapeutycznych wywodzących się z teorii przywiązania. Znajomość narzędzi badawczych służących do badania więzi. Opanowanie umiejętności sporządzania protokołów z obserwacji. Umiejętność interpretowania interakcji rodzic-dziecko z perspektywy teorii przywiązania. Umiejętność krytycznej analizy literatury przedmiotu. Nauka zadawania pytań badawczych. Nauka prowadzenia dyskusji w oparciu o rzetelna wiedzę badawczą. |
Metody i kryteria oceniania: |
Kolokwium |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-01-28 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR SEM
CZ PT |
Typ zajęć: |
Seminarium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | (brak danych) | |
Prowadzący grup: | Diana Senator | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Seminarium - Zaliczenie na ocenę |
|
Pełny opis: |
Kurs poświęcony jest omówieniu zagadnień związanych z teorią przywiązania. Teoria ta dotyczy wczesnodziecięcej relacji dziecko-opiekun i znaczenia tej relacji dla dalszego rozwoju. Odnosi się zarówno do aspektów rozwojowych jak i klinicznych. Obecnie teoria przywiązania jest jedną z głównych koncepcji wyznaczających rozwój psychologii klinicznej dziecka. Jej znajomość jest niezbędna dla wszystkich psychologów dziecięcych i psychoterapeutów. |
|
Literatura: |
Bowlby, J. (2007). Przywiązanie. Warszawa: PWN. Rozdział 18 Wzorce przywiązania oraz ich uwarunkowania, str. 365-383. Bureau, JF., Deneault, A.A., Yurkowski, K., Martin, J., Quan, J., Sezlik, S. & Guérin-Marion, C. (2021). The Interaction of Child–Father Attachment and Child–Mother Attachment in the Prediction of Observed Coparenting. Psychology of Men & Masculinities 22, nr 3: 512–20. Feldman, R. (2017). The Neurobiology of Human Attachments. Trends in Cognitive Sciences, 21(2), 80–99. Fonagy, P. (2003). Fonagy and Target’s model of mentalization. (str. 270-283). W. P. Fonagy i M. Target. Psychoanalytic Theories – Perspectives from Developmental Psychopathology. Hall, R. A. S., De Waard, I. E. M., Tooten, A., Hoffenkamp, H. N., Vingerhoets, A. J. J. M., & van Bakel, H. J. A. (2014). From the father’s point of view: How father’s representations of the infant impact on father–infant interaction and infant development. Early Human Development, 90(12), 877–883. Holmes, J. (2001). The search for Secure Base. Attachment Theory and Psychotherapy. (Appendix str. 144-167). Kliewer-Neumann, J. D., Janin Zimmermann J., Bovenschen, I., Gabler, S., Lang, K., Spangler, G., & Nowacki, K. (2023). Attachment Disorder Symptoms in Foster Children: Development and Associations with Attachment Security”. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health 17, nr 1: 98. Lieberman, A., Wieder, S., Fenichel, E. (2013). DC:0-3R. Opisy kliniczne dzieci oraz ich rodzin. Warszawa:Oficyna wydawnicza FUNDAMENT. (Rozdz.:150 Zaburzenie związane z deprywacją/ maltertowaniem., 210 Przedłużająca się reakcja żałoby/smutku –Turner i Joey) Mikulincer, . &, Shaver, P.R. (2019). Attachment orientations and emotion regulation. Current Opinion in Psychology 25:6-10. Olhaberry, M.P., León, M.J., Coo, S., Barrientos, M. & Carola Pérez, J.C.(2022). An Explanatory Model of Parental Sensitivity in the Mother–Father–Infant Triad”. Infant Mental Health Journal 43, nr 5: 714–29. Oppenheim, D., Koren-Karie, N., (2002). Mother’s insightfulness regarding their childrens internal world.s: the capacity underlying securechild-mother relationship. Infant Mental Health Journal, 6, str. 593-605. Quiroga, M. G., & Hamilton-Giachritsis, C. (2016). Attachment Styles in Children Living in Alternative Care: A Systematic Review of the Literature. Child & Youth Care Forum, 45(4), 625–653. Ramos, A. M., Shewark, E.A., Fosco, G.M., Shaw, D.S., Reiss, D., Natsuaki, M.N., Leve, L.D. & Neiderhiser, J.M. (2022). Reexamining the Association between the Interparental Relationship and Parent–Child Interactions: Incorporating Heritable Influences. Developmental Psychology 58, nr 1: 43–54. Senator, D. (2004). Więź w triadzie matka-ojciec-dziecko jako matryca rozwoju psychicznego dziecka. Psychologia Rozwojowa – Rodzina jako środowisko rozwoju dzieci i rodziców, tom 9, nr 2, str. 11-16. Senator, D. (2005). Wczesnodziecięca trauma relacyjna. Nowiny Psychologiczne, 1, s 5-24. Senator, D. (2012). Teoria więzi Johna Bowlby’ego. W: B. Tryjarska. „Bliskość w rodzinie. Więzi w dzieciństwie a zaburzenia w dorosłości”, rozdz. 1, 17- 40, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Senator, D. (2012). Więź z rodzicami a ryzyko zaburzeń rozwoju emocjonalnego dzieci i młodzieży. W: B. Tryjarska „Bliskość w rodzinie. Więzi w dzieciństwie a zaburzenia w dorosłości”, rozdz.2, 43-62, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Sroufe, L. A. (2005). Attachment and Development: A Prospective, Longitudinal Study from Birth to Adulthood. Attachment & Human Development 7, 4: 349–67. Tomasello, M., Carpenter, M., Call, J., Behne, T., & Moll, H. (2005). Understanding and sharing intentions: The origins of cultural cognition. Behavioral and Brain Sciences, 28, 675 - 691. Verhage, M. L., Carlo Schuengel, C., Madigan, S., Fearon R.M. P., Oosterman, M., Cassibba R., Bakermans-Kranenburg, M.J i van IJzendoorn, M.H. (2016). Narrowing the Transmission Gap: A Synthesis of Three Decades of Research on Intergenerational Transmission of Attachment. Psychological Bulletin 142, 4: 337–66. Zalewska, M. (2002). Narcyz i Liriope – czyli dramat macierzyństwa. W: K. Schier i M. Zalewska, M., Krewni i znajomi Edypa. Kliniczne studia dzieci i ich rodziców. (s. 54 - 65). Warszawa: SCHOLAR |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.