Analiza komparatystyczna

obowiązkowe

w sali

Zajęcia służą rozwijaniu umiejętności analizy i interpretacji tekstów literackich i szerzej tekstów kultury w ujęciu porównawczym. Mają w znacznej mierze charakter warsztatowy – na konkretnych przykładach uczą myślenia o utworze w kontekście innych dzieł, odmiennych dyskursów, sztuk, mediów.

Zajęcia służą rozwijaniu umiejętności analizy i interpretacji tekstów literackich i tekstów kultury w ujęciu porównawczym. Studenci, w stopniu zaawansowanym, uczą się świadomego konsekwencji badawczych wyboru narzędzi komparatystycznych do analizy i interpretacji tekstów literackich i nieliterackich. Ćwiczenia, w znacznej mierze mające charakter zajęć warsztatowych, pokazują zalety i odsłaniają niebezpieczeństwa metod analizy komparatystycznej na tle innych metodologii humanistyki naukowej. Przede wszystkim zaś kształtują sprawność analizy porównawczej i interpretacji kontekstowej. Na poziomie zaawansowanym uczą, jak się posługiwać analizą i interpretacją porównawczą w badaniu zjawisk literackich i kulturowych, na przykład w badaniu relacji literatura polska a inne literatury narodowe, literatura a inne teksty kultury, inne dyskursy, formy sztuki czy media. Przysposabiają do szerokiego – interdyskursywnego, intermedialnego i interkulturowego postrzegania zjawisk humanistycznych w dobie wielokutlurowości i globalizacji.

1. Archipelag porównań. Szkice komparatystyczne, red. M. Cieśla-Korytowska, Kraków 2007 [wybór].

2. Hejmej A., Muzyka w literaturze. Perspektywy komparatystyki interdyscyplinarnej, Kraków 2008 [wybór].

3. Dąbrowski M., Komparatystyka dyskursu/Dyskurs komparatystyki, Warszawa 2009 [wybór].

4. Kasperski E., Współczesny neotranscendentalizm? (Wisława Szymborska: „Platon, czyli dlaczego”), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, red. E. Kasperski, E. Szczęsna, Warszawa 2011.

5. Konończuk E., Mapa w interdyscyplinarnym dialogu geografii, historii i literatury, „Teksty Drugie” 2011, nr 5.

6. Kubicka H., Modele kartograficzne w badaniach nad literaturą popularną, w: Kody kultury: interakcja, transformacja, synergia, red. H. Kubicka, O. Taranek, Wrocław 2009.

7. Oblicza Narcyza: obecność autora w dziele, red. M. Cieśla-Korytowska, I. Puchalska, M. Siwiec, Kraków 2008 [wybór].

8. Pawłowska-Jądrzyk, „Wielka elipsa” w narracji literackiej i filmowej ( „Piknik pod Wiszącą Skałą”), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.

9. Skórczewski D., Dlaczego Paweł Huelle napisał „Castorpa”?, „Teksty Drugie” 2006, nr 3.

10. Skwara M., Polski Whitman. O funkcjonowaniu poety obcego w kulturze narodowej, Kraków 2010 [wybór].

11. Szczęsna E., Dyskurs internetowy a literacki. O niektórych relacjach między Internetem a literaturą, w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.

12. Płaszczewska O., O nieistniejących dziełach sztuki w literaturze XIX wieku, w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.

13. Tenczyńska A., Forma muzyczna w poezji („Niobe” K. I. Gałczyńskiego), w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.

14. Witosz B., Ekfraza w tekście użytkowym – w perspektywie genologicznej i dyskursywnej, „Teksty Drugie” 2009, nr 1-2.

15. Wysłouch S., Przestrzeń metafizyczna w literaturze i sztuce (Caspar David Friedrich – Stanisław Barańczak – Peter Weir) w: Komparatystyka dzisiaj, t. II, Interpretacje, op. cit.

Tytuły i adresy bibliograficzne proponowanych tekstów literackich zostaną podane na zajęciach.

W toku zajęć student zdobywa umiejętność stosowania w praktyce analitycznej i interpretacyjnej terminologii z zakresu komparatystyki. Zyskuje umiejętność myślenia w kategoriach komparatystycznych a także świadomego, krytycznego stosowania analizy komparatystycznej w celu realizacji stawianych przez siebie zadań badawczych (np. w pracy magisterskiej). Rozumie różnicę epistemologiczną między analizą komparatystyczną a metodami analitycznymi właściwymi innym dziedzinom humanistyki naukowej. Nabywa umiejętności pogłębionego postrzegania, rozumienia i objaśniania zjawisk literackich, dyskursywnych, medialnych i szerzej kulturowych w kategoriach ich wzajemnych relacji i oddziaływań. Potrafi stosować problematykę komparatystyczną we własnym dyskursie naukowym. Uzyskaną wiedzę i nabyte umiejętności potrafi wykorzystać w samodzielnym obcowaniu z różnymi formami literatury, sztuki oraz kultury. Analizuje teksty literackie i teksty kultury w ujęciu porównawczym w sposób świadomy i pogłębiony.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest systematyczna obecność i pozytywna ocena z pracy semestralnej – analizy komparatystycznej. Ważnym kryterium oceny jest stopień przygotowania do zajęć potwierdzony aktywnym uczestnictwem w dyskusji nad tekstami teoretycznymi, a także w porównawczej i kontekstowej analizie i interpretacji tekstów literackich oraz tekstów kultury.