Obraz nieba gwiaździstego – astronomia w literaturze i kulturze antycznej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3006-ONG-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.5
|
Nazwa przedmiotu: | Obraz nieba gwiaździstego – astronomia w literaturze i kulturze antycznej |
Jednostka: | Instytut Filologii Klasycznej |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Lektura, analiza i interpretacja antycznych tekstów źródłowych dotyczących astronomii (literatura, filozofia, kultura). Studium mentalności antycznego obserwatora nieba – kwestie astrologiczne. Recepcja antycznej myśli astronomicznej i astrologicznej w epokach późniejszych (zagadnienia wybrane). |
Pełny opis: |
Przedmiotem zajęć jest przedstawienie i interpretacja podstawowych tekstów źródłowych dotyczących zagadnień astronomicznych i astrologicznych od epoki archaicznej w Grecji do epoki chrześcijańskiej. Celem zajęć jest zapoznanie z antyczną wizją kosmosu – od jego powstania poprzez budowę i wpływ zjawisk niebieskich na losy człowieka. Omówienie wybranych kontekstów astronomicznych w literaturze starożytnej, np. kosmogonia, budowa wszechświata i układu planetarnego, natura i znaczenie komet, meteory, Droga Mleczna, powstanie gwiazd i gwiazdozbiorów. Zrozumienie roli poematów astronomicznych w epoce starożytnej. Recepcja antycznej wizji wszechświata w epokach późniejszych. |
Literatura: |
Teksty źródłowe (wybrane fragmenty w przekładach): Hezjod, Theogonia Platon, Państwo Arystoteles, O niebie, Meteorologika Seneka, O zjawiskach natury Pliniusz Starszy, Historia naturalna Owidiusz, Metamorfozy, Fasti Wergiliusz, Georgiki Aratos, Phaenomena Nonnos z Panopolis, Dionysiaka. Omówienie fragmentów z dzieł Maniliusza, Hyginusa, Germanika. Opracowania: A. Aveni, Rozmowy z planetami, Poznań 2002. D. Berlinski, O astrologii i sztuce przepowiadania, Kraków 2005. J. Dobrzycki, J. Włodarczyk, Historia naturalna gwiazdozbiorów, Warszawa 2002. R. Graves, Mity greckie, Warszawa 1974. M. Hermann, Obraz nieba gwiaździstego w literaturze rzymskiej epoki augustowskiej, Kraków 2001. J. Kierul, Ład świata. Od kosmosu Arystotelesa do wszechświata wielkiego wybuchu, Warszawa 2007. Z. Kubiak, Literatura Greków i Rzymian, Warszawa 2003. W. Ley, W niebo wpatrzeni, Warszawa 1984. R. Piętka, Kaliope i Urania. Rzymskie poematy astronomiczne, Poznań 2005. S. Stabryła, Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu, Wrocław 2002. D. Yeomans, Komety od starożytności do współczesności w mitach, legendach i nauce, Warszawa 1999. |
Efekty uczenia się: |
Po zajęciach student w zakresie wiedzy - charakteryzuje najważniejsze antyczne źródła filozoficzne i literackie dotyczące astronomii - wymienia najważniejsze postacie z dziejów astronomii starożytnej, - opisuje relacje między filozofią i literaturą a życiem codziennym i mentalnością człowieka antycznego. - zna genezę pojęć astronomicznych wywodzących się z greki i łaciny, w zakresie umiejętności - analizuje i ocenia różne koncepcje kosmogeniczne i kosmologiczne antyku, w zakresie kompetencji społecznych - docenia tradycję antyczną w rozwoju myśli i nauki astronomicznej w późniejszych epokach. |
Metody i kryteria oceniania: |
1. bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność 2. kontrola obecności (dopuszczalna 1 nieobecność nieusprawiedliwiona) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.