Praktyczna nauka języka łacińskiego - gr. początkująca

obowiązkowe

w sali

Jest to drugi rok dwuletniego, pełnego kursu języka łacińskiego dla grupy, która rok wcześniej rozpoczęła naukę tego języka.

This is the second year of the course of Latin Language for the beginning group.

Praktyczna nauka języka klasycznego stanowi podstawę przygotowania do pracy badawczej filologa, przede wszystkim klasycznego, ale także innych specjalności (języki indoeuropejskie). Dostarcza bowiem informacji o strukturze i rozwoju języka oraz zapoznaje z jego zasobem leksykalnym; wprowadza również fundamentalne wiadomości dotyczące krytyki tekstu, metryki i translatoryki.

Trzeci semestr nauki poświęcony jest przede wszystkim powtórzeniu i uzupełnieniu materiału omawianego na pierwszym roku. Wprowadzone zostają tematy składniowe wymagające większej biegłości językowej, jak np. zdania względne z odcieniem czy mowa zależna. Czwarty semestr ma za zadanie ugruntować nabyte umiejętności poprzez lekturę tekstów o większym stopniu trudności (Cyceron, Salustiusz).

1. materiały autorskie dostarczane przez prowadzącego zajęcia.

2. "Mały słownik łacińsko-polski", red. nauk. J. Korpanty lub "Słownik łacińsko-polski", oprac. K. Kumaniecki (wydanie dowolne)

3. J. Wikarjak, "Gramatyka opisowa języka łacińskiego" (wydanie dowolne)

4. Filologiczne wydania tekstów oryginalnych czytanych na zajęciach (serie OCT i BT)

uzupełniająca:

M. Dłuska, W. Strzelecki, Metryka grecka i łacińska, Wrocław 1959.

Z. Samolewicz, T. Sołtysik, "Składnia łacińska", Bydgoszcz 2000.

T. Sinko, "Gramatyka łacińska", Warszawa 1925.

J. Ziabicka, Sine colloquiis colloquia, Warszawa 2000.

słowniki:

"Słownik łacińsko-polski", pod red. M. Plezi, t. 1 – 5.

„Oxford Latin Dictionary”, red. P.G.W. Glare.

"Mały słownik polsko-łaciński", pod red. nauk. L. Winniczuk.

Student

w zakresie wiedzy

– zna historię powstania i rozwoju języka łacińskiego (K_W02/P6S_WG);

– zna gramatykę i leksykę języka łacińskiego w stopniu zaawansowanym (K_W02 /P6S_WG).

w zakresie umiejętności

– tworzy i rozpoznaje formy gramatyczne z zakresu zrealizowanego materiału (K_U08/ P6S_UW);

– samodzielnie analizuje spotkane w tekstach formy (K_U08/P6S_UW);

– samodzielnie pracuje ze słownikiem łacińsko-polskim i słownikami w językach obcych (K_U08/P6S_UW);

– tłumaczy teksty o średniej i dużej trudności (K_U08/P6S_UW)

– rozpoznaje podstawowe miary metryczne w poezji łacińskiej (K_U07/ P6S_UW).

w zakresie kompetencji społecznych

– ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju (K_K01/P6S_KK);

- samodzielnie pracuje nad pogłębianiem swojej wiedzy (K_K01/P6S_KK);

- docenia wagę kultury starożytnej Grecji i Rzymu w rozwoju kultury europejskiej (K_K04,5/P6S_KO).

- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność) – 40%

- śródsemestralne pisemne testy kontrolne – 25%

- końcowe zaliczenie pisemne – 35%

Do końcowego zaliczenia można podejść po zaliczeniu wszystkich sprawdzianów.

Student ma prawo do dwukrotnej poprawy każdego sprawdzianu pisemnego.

Nieprzystąpienie do sprawdzianu w pierwszym terminie bez usprawiedliwienia powoduje utratę tego terminu.

Kontrola obecności: dopuszczalne 3 nieusprawiedliwione nieobecności w

semestrze.

obowiązkowe

w sali

Praktyczna nauka języka klasycznego stanowi podstawę przygotowania do pracy badawczej filologa, przede wszystkim klasycznego, ale także innych specjalności (języki indoeuropejskie). Dostarcza bowiem informacji o strukturze i rozwoju języka oraz zapoznaje z jego zasobem leksykalnym; wprowadza również fundamentalne wiadomości dotyczące krytyki tekstu, metryki i translatoryki.

Trzeci semestr nauki poświęcony jest przede wszystkim powtórzeniu i uzupełnieniu materiału omawianego na pierwszym roku. Wprowadzone zostają tematy składniowe wymagające większej biegłości językowej, jak np. zdania względne z odcieniem czy mowa zależna. Czwarty semestr ma za zadanie ugruntować nabyte umiejętności poprzez lekturę tekstów o większym stopniu trudności (Cyceron, Salustiusz).

1. materiały autorskie dostarczane przez prowadzącego zajęcia.

2. "Mały słownik łacińsko-polski", red. nauk. J. Korpanty lub "Słownik łacińsko-polski", oprac. K. Kumaniecki (wydanie dowolne)

3. J. Wikarjak, "Gramatyka opisowa języka łacińskiego" (wydanie dowolne)

4. Filologiczne wydania tekstów oryginalnych czytanych na zajęciach (serie OCT i BT)

uzupełniająca:

M. Dłuska, W. Strzelecki, Metryka grecka i łacińska, Wrocław 1959.

Z. Samolewicz, T. Sołtysik, "Składnia łacińska", Bydgoszcz 2000.

T. Sinko, "Gramatyka łacińska", Warszawa 1925.

J. Ziabicka, Sine colloquiis colloquia, Warszawa 2000.

słowniki:

"Słownik łacińsko-polski", pod red. M. Plezi, t. 1 – 5.

„Oxford Latin Dictionary”, red. P.G.W. Glare.

"Mały słownik polsko-łaciński", pod red. nauk. L. Winniczuk.