Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Scenariusze dzieł filmowych

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3007-M1A3SF
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Scenariusze dzieł filmowych
Jednostka: Instytut Polonistyki Stosowanej
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe

Założenia (opisowo):

Przydatna będzie elementarna wiedza w dziedzinie poetyki i stylistyki, a także języka filmowego (w zakresie przedmiotu "Język filmu").

Tryb prowadzenia:

zdalnie

Skrócony opis:

Celem zajęć jest pokazanie, jakie teksty mogą być użyteczne w procesie rozwijania projektu, produkcji i dystrybucji dzieła filmowego oraz zaznajomienie studentów z elementarnymi regułami pisania, oceny i metodami wykorzystywania tych tekstów.

Pełny opis:

Celem zajęć jest pokazanie, jakie teksty mogą być użyteczne w procesie rozwijania projektu, produkcji i dystrybucji dzieła filmowego oraz zaznajomienie studentów, na bardzo elementarnym poziomie, z regułami pisania, oceny i metodami wykorzystywania tych tekstów.

Humanista zainteresowany zrozumieniem mediów i pracą w nich (dla nich) powinien dobrze poznać rolę, jaką odgrywa tekst w dziele audiowizualnym, a także tekst będący planem tego dzieła, zapisem jego struktury. Znajomość reguł rządzących pisaniem takich tekstów, umiejętność rozróżniania ich gatunków, jak również umiejętność oceny ich wartości artystycznej i sprawności autora tekstów - współautora dzieła audiowizualnego pozwala nie tylko na twórczy udział w realizacji dzieł filmowych i telewizyjnych, ale też zmusza do poznania procesu powstawania tych dzieł (w tym mechanizmów rynku, który miałby produkcję dzieła sfinansować) i reguł ich istnienia w relacji z publicznością medialną. Publiczność ta w coraz większym stopniu postrzega świat poprzez nabyte wykształcenie w duchu tzw. "kultury obrazkowej", wykorzystującej chętnie stereotypy kultury popularnej, zwłaszcza romantycznej. Zadanie przeto humanisty - autora tekstów "dla dzieł audiowizualnych" - jest dwojakie. Z jednej strony, musi on opanować w jak największym stopniu rzemiosło pisania i warsztat oceny takich tekstów - opierając się na analizach przykładów i doświadczeniach nie tylko polskich, lecz także europejskich i amerykańskich, bardziej wszechstronnych i wyrastających z potrzeby uniwersalizacji mediów. Z drugiej strony, powinien być rzecznikiem postawy artystycznej w mediach, czyli umieć wykorzystać poznane mechanizmy do wprowadzania na rynek audiowizualny dzieł sztuki, w szczególności filmów (dokumentalnych, fabularnych, animowanych, eksperymentalnych) o wysokich walorach artystycznych. Realizacja tych zadań będzie możliwa o tyle, o ile piszący zrozumie zarówno rolę tekstu jako scenariusza - zapisu struktury dzieła (i innych tekstów potrzebnych do jego produkcji), jak i znaczenie tekstu będącego integralną częścią dzieła (komentarzem, dialogiem, napisem, wizytówką). Znaczenie, którego nie można przecenić, jednak przy akceptacji nadrzędnej reguły mówiącej, że dzieło audiowizualne to ciąg obrazów (i dźwięków), jego twórca winien więc opanować sztukę myślenia przede wszystkim za pomocą obrazu, a nie tekstu.

Literatura:

Animacja filmowa, "Kwartalnik Filmowy" nr 19/20: zima 1997/wiosna 1998 (Prezentacje - Piotr Dumała, Zbigniew Rybczyński)

Linda Aronson, Scenariusz na miarę XXI wieku. Obszerny przewodnik po technikach pisania nowoczesnych scenariuszy filmowych, Warszawa 2019

Arystoteles, Poetyka, Wrocław 1983

Sheila Curran Bernard, Film dokumentalny. Kreatywne opowiadanie, Warszawa 2011

Piotr Dumała, Kafka, którego nie było, "Kwartalnik Filmowy" nr 26/27: lato/jesień 1999

Zygmunt Duś, Podstawy montażu filmowego, Katowice 2002

Encyklopedia kina. Red. Tadeusz Lubelski, Kraków 2003

Syd Field, Rolf Rilla, Pisanie scenariusza filmowego, Warszawa 1998

Barbara Giza, Między literaturą a filmem. O scenariuszach filmowych Tadeusza Konwickiego, Warszawa 2007

Marek Hendrykowski, Scenariusz filmowy. Teoria i praktyka, Poznań 2016

Tom Jeffrey (ed.), Film Business. A Handbook for Producers, Crows Nest 2006 (Film categories, Development Heaven - From an idea to a proposal)

Genevieve Jolliffe, Andrew Zinnes (ed.) The Documentary Film Makers Handbook, New York 2006 (Research & development, Writing)

Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. O sztuce scenariusza filmowego dla scenarzystów, dla przyszłych scenarzystów i dla wszystkich, którzy kochają kino, Warszawa 1995

Grażyna Kędzielawska, Przewodnik dokumentalisty. Podstawy warsztatu, Łódź 2014

Krzysztof Kieślowski, O sobie, Kraków 1997

Krzysztof Kieślowski, Przypadek i inne teksty, Kraków 1998

Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, Trzy kolory. Niebieski, Biały, Czerwony. Scenariusze filmowe, Warszawa 1997

Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski, Słownik adaptacji filmowych, Bielsko Biała 2005

Bolesław W. Lewicki, Scenariusz. Literacki program struktury filmowej, Łódź 1970

Robert McKee, Story. Substance, Structure, Style, and the Principles of Screenwriting, New York 1997

Metody dokumentalne w filmie, Łódź 2013

Bolesław Michałek, Film - sztuka w ewolucji, Warszawa 1975

James Monaco, How to Read a Film. The World of Moovies, Media, and Multimedia, New York-Oxford 2001

Jill Nelmes (ed.), An Introduction to Film Studies, London and New York 2001 (Institutions, Audiences and Technology, Approaches to Studying Film Texts, Genre Forms - Realism and Illusion)

Philip Parker, The Art & Science of Screenwriting, London 1999

Polskie seriale telewizyjne 2005. Red. Jerzy Uszyński, Warszawa 2005

Mirosław Przylipiak, Poetyka kina dokumentalnego, Gdańsk-Słupsk 2004

Michael Rabiger, Developing Story Ideas, Amsterdam 2006

Alan Rosenthal, Writing, Directing and Producing Documentary Films and Videos, New York 2002 (From idea to first draft)

Robin U. Russin, Wiliam Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy?, Warszawa 2005

Martin Schabenbeck, Format scenariusza filmowego, Warszawa 2008

Myrl A. Schreibman, The Indie Producer's Handbook. Creative Producing From A To Z, Los Angeles 2001 (Looking at the written project)

Linda Seger, Doskonalenie dobrego scenariusza, Warszawa 2012

Linda Seger, Scenariusz dla zaawansowanych. Jak osiągnąć poziom oskarowy, Warszawa 2013

Jerzy Stefan Stawiński, Notatki scenarzysty. T. 1, Warszawa 1979, t. 2, Warszawa 1983

Jerzy Stefan Stawiński, Scenariusze filmowe, Warszawa 2009

Ewa Szczęsna, Poetyka reklamy, Warszawa 2001

Jerzy Uszyński, Telewizyjny pejzaż genologiczny, Warszawa 2004

Christopher Vogler, Podróż autora. Struktury mityczne dla scenarzystów i pisarzy, Warszawa 2010

Zbigniew Rybczyński - podróżnik do krainy niemożliwości. Wokół twórczości Zbigniewa Rybczyńskiego. Red. Zbigniew Benedyktowicz, Warszawa 1993

www.screendaily.com

www.screenplay.com

Efekty uczenia się:

Po ukończeniu kursu student:

- potrafi wymienić, odróżnić i scharakteryzować teksty potrzebne do wyprodukowania filmu

- wie, jaką rolę odgrywa scenarzysta w produkcji filmu

- rozumie reguły pisania tekstów potrzebnych do produkcji filmu

- rozumie zasady dramaturgii filmowej

- potrafi zanalizować scenę filmową

- potrafi napisać pomysł filmu, treatment i scenariusz sceny

- wie, co to jest format scenariusza i umie go zastosować

- rozumie zasady oceny tekstów potrzebnych do produkcji filmowej

- potrafi wskazać polskie i europejskie źródła finansowania rozwijania projektów filmowych

Metody i kryteria oceniania:

Metodą zajęć jest w większym stopniu analiza przykładów niż refleksja teoretyczna. Będą zatem wykorzystywane liczne cytaty filmowe (a nawet całe filmy). Studenci prowadzą swoje badania z wykorzystaniem technik informacyjno-komunikacyjnych.

Kryteria egzaminacyjne:

1. Twórcza obecność na wszystkich zajęciach.

2. Prezentacja pomysłów na film dokumentalny i film fabularny na zajęciach.

3. Egzamin on-line w zakresie określonym na zajęciach.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)