Podróżopisarstwo

nieobowiązkowe

Zajęcia mają na celu antropologiczną analizę zjawiska, jakim jest powstawanie, recepcja oraz społeczne oddziaływanie tekstów o podróżach. Interesować nas będą zarówno praktyki pisania jak i same teksty oraz sposób ich społecznego funkcjonowania. Ćwiczyć będziemy umiejętność analitycznego i krytycznego spojrzenia na różne zapisy podróży w kontekście przemian kulturowych.

Współcześnie – w czasach gdy podróżowanie jest zjawiskiem o charakterze globalnym, a „podróżnik” to bardzo atrakcyjny projekt tożsamościowy – powstają liczne zapisy podróży. Sposób ich funkcjonowania w różnych obiegach publicznych i prywatnych rodzi wiele pytań, na przykład: Jaką funkcję kulturową pełnią upubliczniane zapisy własnych podróży? Co antropolog może z nich wyczytać? Czy on sam może/powinien być podróżopisarzem? Czym jest prawda w kontekście opisu własnej podróży?

Te pytania to punkt wyjścia do antropologicznej analizy zjawiska.

Przedmiotem, którym zajmiemy się w czasie zajęć, są zarówno na praktyki pisania o podróżach, jak i ich efekty, czyli teksty literackie, reportażowe, a także formy pisarstwa internetowego (blogi). Naszym celem będzie ich analiza w perspektywie antropologicznej.

W toku zajęć omówione zostaną między innymi następujące kwestie:

Podróżopisarstwo jako narzędzie przekształcania praktyk turystycznych.

Tendencje współczesnej turystyki w powiązaniu z różnymi formami podróżopisarstwa.

Społeczno-kulturowe funkcje pisania o podróży.

Pisanie jako narzędzie w procesie tworzenia tożsamości podróżnika

Przemiany gatunkowe podróżopisarstwa

Formuły przekuwania doświadczenia na tekst podróżniczy, reportażowy, antropologiczny.

Zasady analizy tekstu podróżniczego z uwzględnieniem jego zakorzenienia gatunkowego

Ponadto zajmiemy się analizą i interpretacją zapisów podróżniczych oraz praktyk podróżopisarskich.

Literatura podstawowa

Adler, J., Travel as Performed Art., “American Journal of Sociology” 1989, nr 94

Barthes R., Mitologie, Warszawa 2000 (rozdział: Niebieski przewodnik).

Z. Bauman, Etyka ponowoczesna, Warszawa 1966 (Rozdział: Przestrzeń społeczna: poznawcza, estetyczna, moralna)

Burkot, S. Polskie podróżopisarstwo romantyczne, Warszawa 1988.

Horolets, A. Powtórzenia,. Postkolonialne echa podróżopisarstwa, (w: ) Konformizm, bunt, nostalgia, Kraków2013.

Pratt, J.- L. Imperialne spojrzenie, Kraków 2011

Lisle, D, The Global Politics of Contemporary Travel Writing, Cambridge 2006.

Lutz, C.A., Collins J.L., Reading National Geographic, Chicago 1993

P.Chilon, J. B. Mulcany Writing abroad,Chicago-London 2017.

Levi-Strauss, Smutek tropików

Rybicka, E. Travelebrity – markowanie dyskursu podróżniczego, „Kultura Współczesna” 2010, nr. 3

Część materiałowa literatury zależna będzie od zainteresowań studentów.

Po ukończeniu przedmiotu student:

Umie wyróżnić różne formy podróżopisarstwa.

Umie określić funkcje w perspektywie kulturowej, społecznej i historycznej.

Umie przeprowadzić ich analizę i interpretację z antropologicznego punktu widzenia

Wie, na czym polega odpowiedzialne tworzenie zapisów podróży

Kontrola obecności na zajęciach.

Czynne uczestnictwo w zajęciach i wykonywanie zadań domowych.

Prezentacja ustna