Nauki pomocnicze historii nowożytnej

Podczas ćwiczeń studenci poznają rodzaje, metody, i narzędzia nauk pomocniczych historii nowożytnej oraz ich praktyczne zastosowanie w krytyce zewnętrznej i wewnętrznej różnych typów źródeł nowożytnych, specyfikę wybranych typów źródeł do badania epoki nowożytnej i przyczyny ich zmienności w czasie; związki nauk pomocniczych historii nowożytnej z innymi naukami; wybrane instytucje kultury i ochrony dziedzictwa zajmujące się zabezpieczaniem i udostępnianiem źródeł służących do badania historii nowożytnej oraz wybrane kolekcje i zbiory źródeł nowożytnych; specjalistyczną terminologię nauk pomocniczych historii nowożytnej; rozpoznają i klasyfikują różne typy źródeł historycznych właściwe do badania dziejów nowożytnych.

Po zaliczeniu zajęć studenci znają nauki pomocnicze historii nowożytnej i ich narzędzia oraz potrafią je zastosować w praktyce badawczej do przeprowadzenia krytyki zewnętrznej i wewnętrznej źródeł, znają typologię źródeł do dziejów nowożytnych Polski i powszechnych i potrafią samodzielnie rozpoznawać przynależność gatunkową źródeł; znają geografię źródeł do dziejów epoki nowożytnej, w tym wybrane instytucje zajmujące się ich zabezpieczaniem i udostępnianiem oraz wybrane zasoby źródeł nowożytnych, w tym udostępnianych w formie cyfrowej, znają i posługują się terminologią specjalistyczną właściwą dla nauk pomocniczych historii nowożytnej.