Węzłowe problemy cywilizacji starożytnych (egzamin)

Student samodzielnie zapoznaje się z 6-8 wybranymi opracowaniami i źródłami do dziejów starożytnych, dokonuje analizy metodologii zastosowanej w opracowaniach oraz krytycznego rozbioru źródeł, osadzając tę wiedzę w ramach faktograficznych i chronologicznych przyswojonych na podstawie wskazanych podręczników. Na podstawie wskazanych lektur poznaje węzłowe problemy epoki, uporządkowane chronologicznie i tematycznie, złożone uwarunkowania zjawisk i procesów historycznych zachodzących w tej epoce, ich aspekty kulturowe, gospodarcze, polityczne i społeczne. Uwieńczeniem samodzielnej pracy studenta jest rozmowa z egzaminatorem, w której student konstruuje złożoną wypowiedź na tematy związane z epoką z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii, ćwiczy umiejętność obrony własnego stanowiska przy wykorzystaniu argumentacji opartej na materiale źródłowym i stanie badań.

Student wybiera egzaminatora spośród pracowników naukowych ze stopniem co najmniej dr hab. o specjalności starożytniczej.

Po zaliczeniu przedmiotu student zna węzłowe problemy dziejów starożytnych w układzie chronologicznym i tematycznym, rozumie uwarunkowania społeczne, polityczne, kulturowe i gospodarcze zjawisk i procesów właściwych dla tej epoki w ujęciu przekrojowym, ma pogłebioną wiedzę na temat wybranych aspektów szczegółowych epoki oraz typologię źródeł, umie krytycznie analizować opracowania naukowe oraz dokonywać samodzielnie krytyki źródła, ma umiejętności w zakresie konstruowania złożonych wypowiedzi ustnych z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii właściwej dla historii starożytnej oraz prowadzenia dyskusji akademickiej.