Polityka historyczna (Specjalizacja: Popularyzacja historii)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3104-M2SPHPH-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Polityka historyczna (Specjalizacja: Popularyzacja historii) |
Jednostka: | Wydział Historii |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Założenia (opisowo): | Konieczna jest bierna znajomość języka angielskiego. Znajomość innych języków będzie mile widziana. |
Skrócony opis: |
Podczas zajęć zaprezentowane zostaną różnorodne źródła polityki historycznej oraz sposoby jej prowadzenia przez aktorów politycznych. Kolejność omawianego materiału została przedstawiona głównie pod względem problemowym. Oprócz tego analizie zostaną podjęte niektóre jednostki archiwalne. Omówiony zostanie szereg istotnych wydarzeń historycznych oraz kluczowe postaci, przedstawione zostaną ich interpretacje i rola w polityce historycznej. |
Pełny opis: |
Kurs konwersatoryjny poświęcony jest zagadnieniu polityki historycznej. Podczas zajęć studenci zapoznają się ze sposobami prowadzenia polityki pamięci. Analizie zostaną poddane różne źródła – wypowiedzi polityków, filmy, muzea, pomniki, ustawy itp. Między innymi omówione będą aktualne spory o historię. Razem z prowadzącymi studenci zastanowią się nad samą istotą zjawiska polityki historycznej. Zobaczą, w jaki sposób politycy w różnych państwach wykorzystują historię własnego kraju w celach politycznych. Dowiedzą się, które wydarzenia historyczne są/były ważne, a co jest/było kompletnie zapomniane. |
Literatura: |
Wybrana literatura przedmiotu: • Andrychowicz-Skrzeba J., Polityka historyczna w Polsce i Niemczech po roku 1989: w wystąpieniach publicznych oraz publikacjach polityków polskich i niemieckich, Gdańsk, 2014. • Assman J., Pamięć kulturowa. Pismo, zapamiętywanie i polityczna tożsamość w cywilizacjach starożytnych, tłum. Kryczyńska-Pham A., Warszawa 2008. • Bogumił Z., Pamięć GUŁAGu, Kraków 2012. • Burke P., Historia kulturowa. Wprowadzenie, tłum. Hunia J., Kraków 2008. • Chwedoruk R., Polityka historyczna, Warszawa 2018. • Connerton P., Jak społeczeństwa pamiętają, tłum. Napiórkowski M., Warszawa 2012. • Łuczewski M., Kapitał moralny. Polityki historyczne w późnej nowoczesności, Kraków 2017. • Machcewicz P., Muzeum, Kraków 2017. • Materski W., Od cara do „cara” : studium rosyjskiej polityki historycznej, Warszawa 2017. • Nijakowski L.M., Polska polityka pamięci. Esej socjologiczny, Warszawa 2008. • Rekść M., Mity narodowe i ich rola w kreowaniu polityki na przykładzie państw byłej Jugosławii, Łódź 2012. • Traba R., Historia – przestrzeń dialogu, Warszawa 2006. • Traba R., Przeszłość w teraźniejszości: polskie spory o historię na początku XXI wieku, Poznań 2009. • Wolff-Powęska A., Pamięć - brzemię i uwolnienie. Niemcy wobec nazistowskiej przeszłości (1945– 2010), Poznań 2011. Literatura do poszczególnych zajęć zostanie podana w trakcie kursu. |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA: • Student uzyskuje wiedzę o charakterze podstawowym na temat polityki historycznej jako zjawiska istotnego w różnych państw świata. • Zna definicję terminu „polityka historyczna”. • Zna proces wykorzystania historii w celach politycznych. • Zna różne punkty patrzenia na historię, przede wszystkim w kontekście polityki zagranicznej. UMIEJĘTNOŚCI: • Analizuje podstawowe źródła polityki historycznej (takie jak np. podręczniki szkolne, wypowiedzi polityków, wystawy muzealne, pomniki). • Potrafi rozpoznać związek między przeszłością i dzisiejszymi sporami o historię. • Umie rozpoznać różnych architektów polityki historycznej. • Potrafi zidentyfikować konflikty pamięci. • Rozumie jak funkcjonowały mechanizmy propagandy. • Potrafi przeprowadzić samodzielną krytykę źródła oraz ocenić jego wartość historyczną. • Logicznie argumentuje postawione przez siebie tezy oraz umie formułować spójne wnioski. POSTAWY: • Oprócz samodzielnej aktywności na zajęciach, słucha innych. • Co najważniejsze, traktuje innych dyskutantów z szacunkiem, nawet jeśli nie podzielają jego zdania. |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunki zaliczenia przedmiotu: 1) Systematyczna obecność. Uczestnik ma prawo do jednej nieusprawiedliwionej nieobecności w ciągu semestru. Druga i trzecia, pociąga za sobą konieczność zaliczenia jej na dyżurze wraz z poprzednią. Skutkiem czterech lub więcej nieusprawiedliwionych nieobecności jest skreślenie z listy uczestników zajęć, oczywiście jeżeli nie wynika to z udokumentowanych względów zdrowotnych (zwolnienie lekarskie) i innych szczególnych przypadków losowych. 2) Aktywny udział w zajęciach. 3) Pomyślne zdanie kolokwium (zaliczenie ustne). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.