Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Dyplomatyczne rewolucje – narodziny nowożytnej dyplomacji europejskiej (XVI – XVIII w.)

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3104-M3K2-DR
Kod Erasmus / ISCED: 08.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0222) Historia i archeologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Dyplomatyczne rewolucje – narodziny nowożytnej dyplomacji europejskiej (XVI – XVIII w.)
Jednostka: Wydział Historii
Grupy: Przedmioty Historii II st., Zródłoznawstwo i specjalistyczne narzędzia warsztatu badawczego histor.
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

fakultatywne

Założenia (opisowo):

Zajęcia okołoseminaryjne (stary program) ćwiczenia ze źródłoznawstwa (nowy program) w roku akademickim 2019/2020.

Nie ma szczególnych wymagań językowych. Od studentów oczekuje się jednak gotowości do zmierzenia się z tekstami z epoki w wybranym języku: francuskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim, łacinie.



Skrócony opis:

Zajęcia mają na celu doskonalenie specjalistycznego warsztatu badawczego historyka poprzez pogłębienie wiedzy na temat typów i gatunków źródeł historycznych, wykorzystywanych jako podstawa w badaniach nad poszczególnymi epokami i dziedzinami historii oraz rozwój kompetencji w zakresie krytyki źródła, w tym posługiwania się narzędziami nauk pomocniczych historii właściwymi dla danej epoki i dziedziny historii; zajęcia służą także rozszerzeniu kompetencji w zakresie analizy języka źródeł historycznych, ze szczególnym uwzględnieniem języków nowożytnych.

Przedmiot realizowany na studiach stacjonarnych. Przedmiot do wyboru, z grupy: Źródłoznawstwo i specjalistyczne narzędzia warsztatu badawczego historyka.

4 ECTS (30 godz. kontaktowych – 1 ECTS, 90 godz. przygotowania do zajęć – 3 ECTS).

Pełny opis:

Zajęcia adresowane są do studentów studiów magisterskich zainteresowanych pogłębianiem wiedzy z zakresu historii nowożytnej, historii politycznej i dziejów dyplomacji. Pierwsze dwa - trzy spotkania poświęcone będą omówieniu zagadnienia dyplomatycznej rewolucji, jaka dokonała się w Europie w XVI - XVII w. Studiować będziemy fragmenty prac teoretycznych (de Caillers, E. de Vattel) oraz zapoznamy się z podstawowymi opracowaniami ogólnymi do dziejów dyplomacji (Nahlik, Wójcik, Michalski).

Następnie przez kolejne zajęcia poznawać będziemy wydawnictwa źródłowe zawierające najważniejsze typy materiałów dyplomatycznych: traktaty międzynarodowe, instrukcje dyplomatyczne, korespondencję dyplomatyczną posłów i reskrypty dla nich, korespondencję wewnątrzministerialną w materiach dyplomatycznych, korespondencję polityczną władców. Studenci będą mieli okazję zapoznać się zarówno z dawnymi (a wciąż wykorzystywanymi) i z najnowszymi edycjami źródłowymi. Poszczególnym typom źródeł przyjrzymy się też na przykładach konkretnych misji i ich dokumentacji (np. misje Grzymułtowskiego z 1686, Leszczyńskiego z 1700, Ponińskiego z 1717, Chomentowskiego z 1720). Poruszać będziemy problemy związane z przesyłaniem korespondencji, jej utajnianiem i odszyfrowywaniem, uwierzytelnianiem, ratyfikowaniem dokumentów, problemem wiarygodności przekazywanych informacji itp.

Wybrane instrukcje i relacje będą podstawą ćwiczeń neograficznych – tj. czytania rękopisów

Przewidziane są także zajęcia wprowadzające w techniki poszukiwań materiałów archiwalnych w polskich i zagranicznych zasobach akt do dziejów dyplomacji nowożytnej, w tym w zasobach internetowych.

Szczegółowy plan (wraz z wykazem literatury) na cały semestr zostanie rozdany na pierwszych zajęciach.

Literatura:

Szczegółowy wykaz źródeł i literatury zostanie podany na pierwszych zajęciach.

Efekty uczenia się:

Po zaliczeniu zajęć student:

1. ma rozszerzoną wiedzę o typologii źródeł do dziejów dyplomacji (traktaty teoretyczne dotyczące sztuki dyplomacji, instrukcje dyplomatyczne, traktaty międzynarodowe, korespondencję dyplomatyczną (relacje i reskrypty), diariusze misji, rachunki poselstw, szyfry. Rozumie przyczyny ich zmienności w czasie oraz konsekwencje tego zróżnicowania dla procedury interpretacyjnej;

2. ma pogłębioną znajomość metod i narzędzi krytyki różnych typów źródeł dyplomatycznych w procesie badawczym; doskonali swój warsztat w zakresie nauk pomocniczych historii; ma pogłębioną znajomość specjalistycznej terminologii dyplomatycznej; ma wiedzę na temat nowoczesnych narzędzi utrwalania, przekazywania i analizy źródeł dyplomatycznych, w tym narzędzi cyfrowych;

3. ma pogłębioną znajomość specyfiki języka źródeł dyplomatycznych; doskonali umiejętności neograficzne (czytanie rękopisów z epoki nowożytnej)

4. ma wiedzę na temat geografii źródeł właściwych do badań nad daną epoką i dziedziną historii oraz zna instytucje ochrony dziedzictwa historycznego i inne podmioty sprawujące pieczę nad tymi zasobami;

5. wzbogaca swoją wiedzę faktograficzną dotyczącą omawianych misji, aparat pojęciowy, uczy się łączyć fakty i wyciągać wnioski.

6. rozumie konieczność stałego doskonalenia warsztatu badawczego historyka.

Metody i kryteria oceniania:

- metody: praca własna (lektura i przygotowanie zadanych źródeł); wspólne ćwiczenia neograficzne (czytanie rękopisów); dyskusja w grupie dot. zagadnień z zakresu źródłoznawstwa.

- Ocena ciągła aktywności. Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest systematyczna lektura zadanego materiału, przygotowywanie omówienia zadanych źródeł i wydawnictw źródłowych oraz inteligentna dyskusja na zajęciach.

Praktyki zawodowe:

nie dotyczy

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
Krakowskie Przedmieście 26/28
00-927 Warszawa
tel: +48 22 55 20 000 https://uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)