Prasa w XIX w.
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3104-M3K2-PXIX |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Prasa w XIX w. |
Jednostka: | Instytut Historyczny |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Zajęcia będą poświęcone historii prasy na ziemiach polskich i na emigracji w czasie całego XIX w. Przedmiot do wyboru na II stopniu studiów stacjonarnych, z grupy: Źródłoznawstwo i specjalistyczne narzędzia warsztatu badawczego historyka. 4 ECTS (30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie się do zajęć, 30 godz. przygotowanie indywidualnych prac). |
Pełny opis: |
Zajęcia będą poświęcone historii prasy na ziemiach polskich i na emigracji w czasie całego XIX w. Będzie analizowana zarówno wartość prasy jako źródła historycznego jak i techniczny proces powstawania, metody druku, zakres zainteresowań poszczególnych tytułów, oprawa graficzna, nakłady, cena czy sposób kolportażu. Będziemy mówić o polskiej prasie uwzględniając sytuację na rynku prasy w całej Europie i jego oddziaływanie na kształt polskiego rynku. W obrębie zainteresowania znajdą się także aspekty tworzenia zawodu dziennikarza, styl pracy redakcji, kompetencje i sytuacja ekonomiczna związana z kosztochłonnością i rentownością wydawania prasy. W trakcie zajęć analizowane będą różne typy prasy – informacyjna, czasopisma naukowe, satyryczne, kobiece a także prasa Wielkiej Emigracji różnych odcieni politycznych. Całość będzie analizowana w ten sposób, by uwzględnić dynamikę zmian w kształcie i znaczeniu prasy w całym XIX w. |
Literatura: |
B. Gołka , M. Kafel , Z. Kłos, Z dziejów drukarstwa polskiego, Warszawa 1957; B. Gołka, Rozwój drukarstwa prasowego i układu graficznego prasy polskiej do roku 1939, „Rocz. Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, t. X : 1971, z. 3,; J. Łojek, Z zagadnień przedsiębiorstwa prasowego w Królestwie Kongresowym. (Losy inicjatyw wydawniczych), KHPP t. V : 1966, z. 1; M. Tyrowicz, Czynniki kalkulacyjne prasy polskiej w kraju 1772—1850, KHPP, r. 20, 1981, nr 1; M. Tyrowicz, Organizacja redakcji w prasie i czasopiśmiennictwie polskim w I połowie XIX wieku, KHPP, t. 7 : 1968, z. 2; N. Gąsiorowska , Wolność druku w Królestwie Kongresowym 1815—1830, Warszawa 1916; M. Manteufflowa , J. K. zaniawski,ideologia i działalność 1815—1830, Warszawa 1936; A. Słomkowska, Dziennikarze warszawscy. Szkice z X IX wieku, Warszawa 1974; M. Kallas, Dzienniki departamentowe w czasach Księstwa Warszawskiego (1808— 1815), RHCzP t. X : 1971, z. 1; S. Kalembka, Prasa demokratyczna Wielkiej Emigracji. Dzieje i główne koncepcje polityczne (1832— 1863), Toruń 1977; E. Wróblewska, Satyra polityczna Wielkiej Emigracji, Warszawa 1977; J. Franke, Polska prasa kobieca w latach 1820-1918: w kręgu ofiary i poświęcenia, Warszawa 1999; M. Straszewska, Czasopisma literackie w Królestwie Polskim w latach 1832-1848, cz. 1, Wrocław 1953. |
Efekty uczenia się: |
Absolwent zna i rozumie: - w stopniu pogłębionym wybraną tematykę i obszar badań historycznych; uwarunkowania i złożone zależności między wybranymi zjawiskami i procesami w zakresie dziejów prasy XIX w.. - w stopniu pogłębionym prasę polską XIX w. wykorzystywaną w badaniach nad historią XIX w. i rozumie przyczyny gatunkowej i typologicznej zmienności prasy w czasie oraz sposoby jej rozpoznawania, opisu i klasyfikowania. - w stopniu pogłębionym historię historiografii oraz współczesne teorie prasoznawcze, prądy i szkoły badawcze związane z dziejami XIX w. i obszarem badań historycznych. Absolwent potrafi: - prowadzić dyskusję naukową z wykorzystaniem wyników własnych badań oraz poglądów innych autorów, samodzielnie formułować płynące z niej wnioski oraz tworzyć syntetyczne podsumowania. Absolwent jest gotów do: - ciągłej oceny i weryfikacji poziomu własnej wiedzy, umiejętności i kompetencji zawodowych, przyjmowania i konstruktywnego ustosunkowywania się do recenzji swej pracy naukowej i zawodowej oraz prezentowania aktywnej i krytycznej postawy wobec przekazywanych mu treści. - samodzielnego identyfikowania dylematów związanych z wykonywaniem zawodu oraz społeczną odpowiedzialnością historyka, rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych, standardów obowiązujących w pracy badawczej historyka i w popularyzacji wiedzy historycznej, a także do podejmowania działań na rzecz przestrzegania tych zasad przez innych. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena ciągła aktywności studenta. Prowadzący w ciągu całego semestru ocenia aktywność uczestników zajęć, ich zaangażowanie w dyskusję, przygotowywanie prac domowych, umiejętności praktyczne. Warunkiem zaliczenia zajęć jest uczestnictwo w zajęciach, przygotowywanie indywidualnych zadań przydzielanych studentom, aktywność na zajęciach, przygotowanie ewentualnych prac pisemnych. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.