Historia i kultura Żydów – stare i nowe perspektywy badawcze

Tematyka zajęć zależy od kompetencji i zainteresowań prowadzącego. W ich trakcie studenci analizują wskazane teksty źródłowe oraz przedstawiają własne projekty badawcze, prowadzące do przygotowania pracy dyplomowej. Studenci, którzy posiedli kompetencje badawcze w zróżnicowanym stopniu, a także zajmują się różnorodną problematyką, poprzez wspólne z prowadzącym dyskusje nad pracami prezentowanymi przez poszczególnych uczestników oraz udział we wspólnych projektach warsztatowych i komunikacyjnych pracują w zespole zbliżonym strukturą do zespołu badawczego. W niektórych przypadkach seminaria przekształcają się w zespoły badawcze. W ramach seminarium studenci zgłębiają wybrane zagadnienia badanej epoki, złożone uwarunkowania wybranych zjawisk i procesów historycznych. Doskonalą umiejętności z zakresu krytyki źródeł i wykorzystania nauk pomocniczych historii na różnym stopniu zaawansowania. Uczą się wnioskowania historycznego oraz poszczególnych etapów postępowania badawczego właściwego dla danej epoki i problemu badawczego. Uczą się poszukiwać, gromadzić, przeprowadzać selekcję i porządkowanie źródeł historycznych i opracowań właściwych dla wybranej epoki, definiować problemy badawcze, dobierać narzędzia i metody służące rozwiązaniu tych problemów oraz zdobywać umiejętność ich innowacyjnego modyfikowania w zmieniających się warunkach. Studenci uczą się opracowywać wnioski z własnych badań w postaci ustnej i pisemnej, z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii. Uczą się rozwiązywać problemy etyczne związane z badaniem danego zagadnienia, a także poznają metody samodzielnego rozszerzania wiedzy. Studenci pogłębiają znajomość specyfiki przedmiotowej i metodologicznej historii oraz poznają związany z nimi dorobek historiografii i aktualny stan badań dla wybranych zagadnień z danej epoki. Uczą się prowadzenia i podsumowywania dyskusji naukowej; recenzowania prac naukowych i jego roli w komunikacji naukowej. Poznają standardy obowiązujące w pracy naukowej, w tym zasady ochrony własności intelektualnej; metody samodzielnego poszerzania wiedzy; rolę relacji mistrz-uczeń. Poznają uwarunkowania własnej postawy badawczej i postaw badawczych innych osób. Uczą się wykorzystywać wiedzę historyczną w projektach na rzecz otoczenia społecznego.

Przedmiot kierunkowy do wyboru.

4 (30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie referatu/prezentacji).

Student zna:

- wybrane zagadnienia badanej epoki

- złożone uwarunkowania wybranych zjawisk i procesów historycznych

- specyfikę przedmiotową i metodologiczną historii oraz związany z nimi dorobek historiografii i aktualny stan badań dla wybranych zagadnień z danej epoki

- standardy obowiązujące w pracy naukowej, w tym zasady ochrony własności intelektualnej

- metody samodzielnego poszerzania wiedzy

Student potrafi:

- pracować w zespole badawczym

- przeprowadzić krytykę źródeł przy wykorzystaniu metodologii i nauk pomocniczych historii na różnym stopniu zaawansowania

- przeprowadzić wnioskowanie historyczne oraz zrealizować poszczególne etapy postępowania badawczego właściwego dla danej epoki i problemu badawczego

- poszukiwać, gromadzić, przeprowadzać selekcję i porządkowanie źródeł historycznych i opracowań właściwych dla wybranej epoki

- definiować problemy badawcze, dobierać narzędzia i metody służące rozwiązaniu tych problemów oraz zdobywać umiejętność ich innowacyjnego modyfikowania w zmieniających się warunkach

- opracowywać wnioski z własnych badań w postaci ustnej i pisemnej, z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii

- prowadzić i podsumowywać dyskusję naukową

- recenzować prace naukowe

Student rozumie:

-problemy etyczne związane z badaniem danego zagadnienia

- konieczność samodzielnego rozszerzania wiedzy

- rolę relacji mistrz-uczeń

- uwarunkowania własnej postawy badawczej i postaw badawczych innych osób

- konieczność wykorzystania wiedzy historycznej w projektach na rzecz otoczenia społecznego