Mniej znane oblicza dobrze znanych pisarzy. (Re)konstruowanie dziewiętnastowiecznego kanonu [3001-B9T-LP2] Semestr letni 2019/20
Konwersatorium, grupa nr 1

Poniższa bibliografia dotyczy kwestii metodologicznych i zawiera syntezy historycznoliterackie potrzebne do zrekonstruowania „obowiązującego” kanonu.

J. Assmann, „Pamięć kulturowa. Pismo, zapamiętywanie i polityczna tożsamość w cywilizacjach starożytnych”, wstęp i red. nauk. R. Traba, przekł. A. Kryczyńska-Pham, Warszawa 2008.

W. Bolecki, „Czym stała się dziś historia literatury”, w: „Wiedza o literaturze i edukacja. K sięga referatów Zjazdu Polonistów”, red. T. Michałowska, Z. Goliński, Z. Jarosiński. Warszawa 1996.

G. Borkowska, „Pozytywiści i inni”, Warszawa 1999.

A. Hutnikiewicz, „Młoda Polska”, wyd. dowolne.

E. Ihnatowicz, „Literatura polska drugiej połowy XIX w. (1864-1914)”, Warszawa 2000.

K. Kasztenna, „Z dziejów formy niemożliwej”, Wrocław 1995.

„Kulturowa historia literatury”, red. W. Bolecki, A. Łebkowska, Warszawa 2015.

S. Lasić, „Poetyka powieści kryminalnej”, Warszawa 1976.

G. Marchwiński, „Kanon literacki i naród w polskim dyskursie publicznym lat 1870-1905. Konstrukcje, uwarunkowania, znaczenia”, Kraków 2017.

H. Markiewicz, „Kłopoty historyków literatury” w: „Prace wybrane”, t. 5: „Z teorii literatury

i badań literackich”, Kraków 1997.

Henryk Markiewicz, „Pozytywizm”, wyd. dowolne.

J. Nowakowski, „W kręgu obiegowych ideałów estetycznych. Szkice o literaturze popularnej”, Rzeszów 1980.

R. Nycz, „O kanonie, klasykach i arcydziełach”, „Teksty Drugie” 1993, nr 3.

M. Podraza-Kwiatkowska, „Literatura Młodej Polski”, wyd. dowolne.

„Słownik literatury polskiej XIX wieku”, red. J. Bachórz i A. Kowalczykowa, 1991 i nast., hasła: Brukowa literatura, Fantastyka, Gotycyzm, Literatura dla dzieci i młodzieży, Literatura dla ludu, Literatura popularna, Literatura religijna...

J. Tomkowski, „Młoda Polska”, Warszawa 2001.

J. Tomkowski, „Mój pozytywizm”, Warszawa 1993.

T. Walas, „Czy jest możliwa inna historia literatury?”, Kraków 1993.

S. Żółkiewski, „Społeczne konteksty kultury literackiej na ziemiach polskich (1890-1939)”, Warszawa 1995.

W literaturze przedmiotu znajdą się także najnowsze opracowania do pozycji z listy lektur, ustalonej na zajęciach wraz ze studentami. Propozycje bibliografii podmiotu – patrz Zakres tematów: https://usosweb.uw.edu.pl/kontroler.php?_action=katalog2/przedmioty/pokazZajecia&zaj_cyk_id=404474&gr_nr=1

Zakres tematów ma charakter przykładowy. Konkretny sylabus zostanie ułożony we współpracy ze studentami.

1. Prus jako filozof i mistyk („Najogólniejsze ideały życiowe”, „Sen”, „Powracająca fala”, „Wspomnienia cyklisty”)

2. Konopnicka jako modernistka i autorka eposu („Na normandzkim brzegu”, „Italia”, „Pan Balcer w Brazylii”)

3. Orzeszkowa melancholiczka i erotyczna („Dwa bieguny”, „Dnie”, „Melancholicy”, „Gloria victis”)

4. „Wschodni” Sienkiewicz / polityczny Sienkiewicz (np. „Dwie łąki”, „Wiry”)

5. Dygasiński pisarz sensacyjny („Nowe tajemnice Warszawy”)

6. Świętochowski jako prozaik („Drygałowie”, „Twinko”)

7. Zapolska autorka kryminałów („Kwiat śmierci”)

8. Przerwa-Tetmajer popularny („Anioł śmierci”)

9. Berent „pozytywista” albo historyk („Fachowiec”, „Żywe kamienie”)

10. Irzykowski jako pamiętnikarz („Dzienniki”)

11. Leśmian jako folklorysta („Klechdy polskie”)

12. Opowiadania Nałkowskiej („Koteczka albo białe tulipany”)

13. Mroczny Korczak („Dziecko salonu”)

14. Brzozowski powieściopisarz („O starej kobiecie”, „Sam wśród ludzi”)

15. Żeromski jako młody chłopiec („Dzienniki”)

16. Reymont jako fantasta i antyutopista („Wampir”, „Bunt”)

Zagraniczni:

1. Dickens jako historyk (“Barnaba Rudge”)

2. Austen humorystyczna („Emma”)

3. Conrad i tajny agent („Tajny agent”)

4. Balzak nierealistyczny („Jaszczur”)

5. Zola jako symbolista (cykl „Cztery Ewangelie”)

6. Flaubert mistyk i historyk („Kuszenie św. Antoniego”, „Sallambo”)

7. Huysmans religijny („Katedra”)

wykład wprowadzający, dyskusja, pogadanka heurystyczna, praca z tekstem, krytyka tekstu naukowego

- obecność (możliwe dwie nieobecności, każda kolejna, jeśli zostanie usprawiedliwiona, musi zostać odrobiona na dyżurze);

- przygotowanie do zajęć i aktywność;

- projekt studencki: esej zaliczeniowy na temat mechanizmów recepcji jakiegoś mało znanego utworu literackiego z XIX wieku.