|
Literatura:
|
1. B. Bischoff, „Paläographie des römischen Altertums und des abendländischen Mittelalters”, Berlin 1979 (lub przekłady na angielski i francuski);
2. W. Semkowicz, „Paleografia łacińska”, Kraków 1951 (wyd. 2: Kraków 2002);
3. A. Gieysztor, „Zarys dziejów pisma łacińskiego”, Warszawa 1973 (wyd. 2: Warszawa 2009);
4. A. Cappelli, „Dizionario di abbreviature latine ed italiane”, Milano 1912;
5. Frantisek Muzika, Krasne pismo ve vyvoji latinky, vol. 1-2, Praha, 1958.
|
|
Zakres tematów:
|
Na zajęciach omawiane są:
– starsza i młodsza kursywa rzymska;
– littera capitalis quadrata i littera capitalis rustica;
– uncjała i półuncjała;
– pisma insularne;
– pisma wizygockie;
– beneventana;
– kuriała (starsza i młodsza);
– pisma merowińskie;
– minuskuła karolińska;
– pisma gotyckie (kaligraficzne i kursywne);
– pisma humanistyczne.
|
|
Metody i kryteria oceniania:
|
Zaliczenie na podstawie:
- kontroli obecności (dozwolona 1 nieobecność w semestrze).
- bieżącego przygotowania do zajęć;
- egzaminu pisemnego.
Egzamin z paleografii łacińskiej na charakter praktyczny i polega na dokonaniu transkrypcji tekstu, określeniu czasu jego powstania i nazwaniu kroju pisma.
|
