Practicum of sedimentology

Sedymentologia jest nauką o powstawaniu skał osadowych, zajmuje się zarówno przebiegiem procesów transportu i depozycji osadów, badaniem współczesnych środowisk sedymentacji, jak również odtwarzaniem kopalnego zapisu tych środowisk. Przedmiot stanowi kontynuację Geologii Dynamicznej, wprowadza nowe pojęcia i rozszerza wiedzę dotycząca procesów egzogenicznych. Duży nacisk kładzie na fizyczne, fizyko-chemiczne i biologiczne podstawy procesów sedymentacyjnych. Prezentuje współczesne środowiska sedymentacji oraz w oparciu o zasadę aktualizmu geologicznego uczy odtwarzania paleośrodowisk. Stanowi podstawę dla dalszego toku kształcenia geologicznego, zwłaszcza w zakresie Analizy basenów sedymentacyjnych, Geologii złóż, Geologii historycznej oraz Geologii regionalnej.

Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z procesami zachodzącymi na powierzchni ziemi, zwłaszcza z procesami akumulacji i erozji, prowadzącymi do powstawania skał osadowych. Obejmuje szeroki zakres pojęć podstawowych oraz metodykę badań sedymentologicznych. Podczas wykładów przedstawione są zagadnienia obejmujące: procesy sedymentacyjne, ich energię, materiał osadowy, rolę biosfery; czas a sedymentacja; tempo depozycji i tempo sedymentacji, związek sedymentacji z diastrofizmem i klimatem; związek sedymentologii z hydrologią, petrologią, stratygrafią, analizą facjalną.

Ćwiczenia i laboratoria opis cech teksturalnych i strukturalnych skał osadowych, obejmują analizę profili skał osadowych jako zapisu przebiegu sedymentacji; interpretację modeli facjalnych w analizie basenów sedymentacyjnych.

1. Gradziński, R., Kostecka, A., Radomski, A. 1986. Zarys sedymentologii. Wydawnictwa Geologiczne; Warszawa.

2. Reading, H.G. 2004. Sedimentary Environments and Facies. Blackwell Science.

3. Allen, J.R.L. 1970. Physical Processes of Sedimentation.

4. Nichols, G. 1999. Sedimentology and Stratigraphy.

5. Roniewicz, P. (red.) 1999. Przewodnik do ćwiczeń z geologii dynamicznej. Wydanie VII. PAE; Warszawa.

6. Allen, P. H. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa.

K_W01 – absolwent dostrzega wielorakie związki między składowymi środowiska przyrodniczego;

K_W02 – absolwent zna problemy i metody badawcze z dziedziny nauk przyrodniczych;

K_W03 – absolwent zna proste i zaawansowane instrumentalne metody analityczne stosowane w badaniach skał, minerałów i substancji pochodzenia organicznego, chemizmu i dynamiki wód i innych elementów środowiska przyrodniczego;

K_W12 – absolwent zna modele opisujące środowisko geologiczne;

K_W18 – ma wiedzę na temat rozumienia i stosowania podstawowych terminów w języku obcym (j. angielskim) w zakresie profesjonalnym;

K_W20 - zna zasady pisania pracy naukowej i opracowywania projektów;

K_U01 – absolwent wykonuje i opisuje proste zadanie badawcze indywidualnie i zespołowo;

K_U02 – absolwent dobiera właściwą metodologię do rozwiązania problemu badawczego lub projektowego;

K_U05 – zna język obcy na poziomie B2, posługuje się specjalistyczną terminologią w zakresie geoinżynierii i geologii stosowanej w języku polskim i angielskim;

K_U06 – wykorzystuje modele środowiskowe do interpretacji zmian zachodzących w przyrodzie ożywionej i nieożywionej;

K_U09 – absolwent sporządza proste raporty oraz wytyczne do ekspertyz na podstawie zebranych danych;

K_K01 – absolwent skutecznie komunikuje się w mowie i na piśmie ze społeczeństwem i specjalistami z różnych dziedzin w zakresie geoinżynierii;

K_K05 – koordynuje pracę zespołu, w szczególności w zakresie przydziału obowiązków i zarządzania czasem;

K_K08 – docenia wagę modelowania matematycznego przy opisie zjawisk przyrodniczych;

K_K11 – wykazuje krytyczną postawę wobec plagiatu;

K_K12 – absolwent dba o rzetelność i wiarygodność swojej pracy.

Zajęcia składają się z 10 spotkań po 3h (6h wykładów i 24h ćwiczeń). Zajęcia zaliczane są na podstawie ocen operatów wykonywanych na poszczególnych ćwiczeniach oraz kolokwium końcowego. Kolokwium ma formę pisemną, obejmuje całość zagadnień prezentowanych podczas wykładów i ćwiczeń i ma formę pisemną. Składa się z części testowej, krótkich otwartych pytań, rysunków do objaśnienia oraz przekrojowego pytania, które wymaga szerszej odpowiedzi. Zaliczenie poprawkowe ma formę kolokwium pisemnego. Dopuszczalna liczba nieobecności podlegających usprawiedliwieniu – 3.

brak