Diapauza jako strategia przetrwania

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	1400-235DSP
Kod Erasmus / ISCED:	13.104 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0511) Biologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Diapauza jako strategia przetrwania
Jednostka:	Wydział Biologii
Grupy:	Przedmioty DOWOLNEGO WYBORU Przedmioty obieralne na studiach drugiego stopnia na kierunku bioinformatyka
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	monograficzne
Pełny opis:	Czym jest diapauza - poszukiwanie istoty zjawiska. Typologia diapauzy. Miejsce diapauzy w ontogenezie organizmów. Optymalny, a maksymalny okres spoczynku. Przedłużona diapauza: artefakt czy adaptacja? Funkcje, konsekwencje oraz sprawcze czynniki diapauzy. Odporność form spoczynkowych na oddziaływanie czynników środowiskowych. Regulacja diapauzy. Wpływ częstości i przewidywalności zmian warunków środowiskowych na sposób indukcji diapauzy. Obligatoryjna i fakultatywna diapauza. Optymalny moment rozpoczęcia diapauzy. Predyktywny, a responsywny sposób indukcji diapauzy. Środowiskowe czynniki sygnalne wykorzystywane do inicjowania stanu spoczynku. Fotoperiod jako uniwersalny czynnik sygnalny sezonowej diapauzy. Mechanizmy zakończenia fazy spoczynkowej. Rozpoznanie właściwego momentu przerwania diapauzy. Wybór czynników sygnalnych przerywających stan spoczynku. Wpływ stopnia przewidywalności zmian warunków środowiskowych na decyzje o przerwaniu stanu spoczynku. Bank form przetrwalnych. Wpływ zjawiska spoczynku na tempo procesów ewolucyjnych i różnorodność genetyczną biocenoz. Tolerancja fizjologiczna, dyspersja w czasie i przestrzeni jako alternatywne sposoby rozwiązania problemu fluktuacji warunków środowiskowych. Rozpowszechnienie zjawiska diapauzy w przestrzeni (biogeografia), czasie (fenologia zjawiska) oraz w obrębie różnych grup organizmów i innych replikatorów.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.