(in Polish) Dydaktyka Szkoły Wyższej (A) wykład POL

10 godz. wykład. Tryb zdalny.

Stosowane metody dydaktyczne:

Wykład problemowy i konwersatoryjny

Kurs Dydaktyki Szkoły Wyższej adresowany jest do doktorantów pierwszego roku studiów w Szkole Doktorskiej, którzy mają i nie mają doświadczeń związanych z dydaktyką. Celem programu jest ułatwienie i przybliżenie rozumienia zagadnień dotyczących prawidłowości i uwarunkowań przebiegu procesu nauczania-uczenia się realizowanego wewspółczesnym środowisku szkoły wyższej. Głównym założeniem jest przekazanie i utrwalenie podstaw wiedzy dydaktycznej, a także przygotowanie do świadomego i efektywnego wypełniania przez doktoranta społeczno-zawodowej roli nauczyciela akademickiego. Przedmiot Dydaktyka Szkoły Wyższej składa się z trzech segmentów: wykładów, warsztatów i z praktycznych zajęć do wyboru. Program wykładu zakłada wstępne przygotowanie doktoranta do samodzielnego, świadomego i efektywnego planowania procesu kształcenia będącego niezbędnym elementem kompetencji zawodowych nauczyciela akademickiego.

Treści programowe wykładu: podstawowe pojęcia, tradycja i nowoczesność w dydaktyce, konstruowanie własnego poglądu dydaktycznego, dydaktyka i metodyka, efekty kształcenia, taksonomia i operacjonalizacja celów kształcenia, pomiar dydaktyczny, zasady nauczania.

1. J. Calhann, Hopkins, Przykłady modeli uczenia się i nauczania, WSiP, Warszawa 1999.

2. G. Fenstermacher, J. Soltis, Style nauczania,WSiP, Warszawa 2009.

3. R. Fisher, Uczymy jak myśleć, WSiP, Warszawa 1999.

4. R. Gagne, L. Briggs, W. Wager, Zasady projektowania dydaktycznego, WSiP,

Warszawa 1992

5. A. Kotusiewicz, G. Koć-Seniuch, Nauczyciel akademicki, w refleksji nad własną praktyką edukacyjną, Wydawnictwo Akademickie ŻAK,, Warszawa 2008.

6. O. Kurek, Wykładowca w dobie aplikacji mobilnych i tabletów [w:] Wykładowca doskonały, A. Rozmus (red.), Warszawa 2013

7. K. Kruszewski (red.), Sztuka nauczania, PWN, Warszawa 2005

8. W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, PWN, Warszawa.

9. B. Sajduk, Nowoczesna dydaktyka akademicka. Kto kogo uczy?, Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera, Kraków 2014

10. M. Tokarz, Argumentacja, perswazja, manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji,

Gdańsk, GWP,2010.

Literatura dla zainteresowanych:

1. Ch. Day, Rozwój zawodowy nauczyciela, GWP, Gdańsk 2004.

2. D. Dziewulak, Nauczyciel akademicki – rzemieślnik czy artysta? Publikacja pokonferencyjna: „Jak uczyć skutecznie?”; Uniwersytet Warszawski 2013 r.

3. D. Dziewulak, Szkolnictwo wyższe w świetle raportów edukacyjnych, eksperckie wydawnictwo Biura Analiz Sejmowych STUDIA BAS nr 3(35)2013.

4. Dziewulak D.: Jak wykształcić dobrego nauczyciela? (wywiad dla Edunews.pl) http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/wywiady/1302-tego-kandydata-przyjmiemy-tego-odprawimy-z-kwitkiem.

5. Dziewulak D.: Jak być skutecznym nauczycielem nauczycieli, Tygodnik opinii Wszystko Co Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa 2016.

https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-jak-byc-skutecznym-nauczycielem-nauczycieli/.

6. Dziewulak D.: Czy dydaktyka uniwersytecka zostanie wreszcie zauważona i doceniona? (artykuł),Tygodnik opinii Wszystko Co Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa 2016.

7. Dziewulak D.: Uniwersytet nie umarł, uniwersytet udaje. (polemika),Tygodnik opinii Wszystko Co Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa 2016.

8. G. Fenstermacher, J. Soltis, Style nauczania,WSiP, Warszawa

9. R. Fisher, Uczymy jak myśleć, WSiP, Warszawa 1999.

10. E. Goźlińska, Jak skonstruować grę dydaktyczną?, WSiP, Warszawa 2004.

11. H. Hamer, Rozwój umiejętności społecznych, VEDA, Warszawa 1999.

12. M. Kostyra, A. Rosiak, Zajęcia dydaktyczne. Jak je prowadzić?, GWP, Gdańsk.

13. Marczewski, Gamification. A Simple Introduction 2nd ed., b.m.w. 2013.

14. Mulvihill, M. Scannell, Zbiór gier doskonalących burzę mózgów, Warszawa 2014.

15. Prochowska (red.),Mistrzostwo pedagogiczne jakokonieczna cecha wykładowcyuczelnianego, Wrocława 2013.

16. M. Silberman, Active learning: 101 strategies to teach any subject, San Francisco 2005.

17. P. Tkaczyk P., Grywalizacja, Warszawa 2012.

Efekty kształcenia w zakresie wiedzy:

a) opisuje strukturę dydaktyki i etapy projektowania edukacyjnego.

b) przedstawia taksonomię celów kształcenia i wyjaśnia, na czym polega operacjonalizacja celów kształcenia.

c) wyjaśnia uwarunkowania przebiegu procesu kształcenia.

d) wymienia zasady efektywnej komunikacji i dostrzega związek między sprawną komunikacją a efektami kształcenia.

Efekty kształcenia w zakresie umiejętności:

a) operacjonalizuje cele kształcenia.

b) potrafi komunikować się na tematy specjalistyczne w stopniu umożliwiającym aktywne uczestnictwo w międzynarodowym środowisku naukowym.

c) potrafi upowszechniać wyniki działalności naukowej, także w formach popularnych.

d) potrafi planować zajęcia lub grupy zajęć i realizować je z wykorzystaniem nowoczesnych metod i narzędzi.

Efekty kształcenia w zakresie postaw (kompetencji społecznych):

a) dokonuje krytycznej analizy przebiegu procesu kształcenia (refleksja dydaktyczna).

b) analizuje sygnały werbalne i niewerbalne przychodzące od studentów w trakcie realizacji procesu nauczania‐uczenia się.

c) ocenia sytuacje dydaktyczne w celu doskonalenia własnego warsztatu nauczycielskiego.

d) samodzielnie planuje i działa na rzecz własnego rozwoju oraz inspiruje i organizuje rozwój innych osób.

Opis wymagań związanych z uczestnictwem w zajęciach, w tym dopuszczalnej liczby nieobecności podlegających usprawiedliwieniu:

Uczestnictwo w wykładzie ma charakter obowiązkowy. Wykład realizowany jest przy wykorzystaniu Google Meet. W programie przewidziano 5 tematów.

Zasady zaliczania zajęć i przedmiotu (w tym zaliczania poprawkowego):

Zaliczenie wykładu odbywa się na „ZAL” i realizowane jest na podstawie wyników testu wyboru.Test wyboru składa się z 10 pytań. Zaliczenie uzyskują doktoranci, którzy zaznaczyli co najmniej 60% poprawnych odpowiedzi. Osoby, które nie zaliczyły testu mogą przystąpić do testu poprawkowego. Warunki jego zaliczenia są identyczne jak w przypadku podstawowego testu zaliczeniowego. Osoby bez uzyskania zaliczenia wykładu nie mogą uczestniczyć w zajęciach warsztatowych. Test dostępny będzie na platformie Kampus

Metody weryfikacji efektów uczenia się:

Aktywność uczestników wykładu, odpowiedzi na pytania, analiza problemowa omawianych sytuacji dydaktycznych.

Kryteria oceniania:

Zaliczenie testu wyboru. Obecność na zajęciach.