(in Polish) Geografia turystyczna świata I

Charakterystyka walorów turystycznych i sposobów ich wykorzystania w różnych regionach świata. Specyfika zagospodarowania turystycznego w zależności od warunków przyrodniczych i społeczno-gospodarczych.

W trakcie zajęć omawiane są zarówno kraje skupiające znaczną część międzynarodowego ruchu turystycznego (Francja, Hiszpania, Meksyk, USA, Kanada), kraje, w których turystyka jest najważniejszym działem gospodarki (kraje Regionu Karaibskiego), jak i kraje sąsiadujące z Polską i stosunkowo często odwiedzane przez polskich turystów (Ukraina, Litwa, Łotwa i Estonia). Przy charakterystyce poszczególnych krajów (grup krajów) zwraca się uwagę na uwarunkowania rozwoju turystyki, specyfikę ruchu turystycznego, specyfikę zagospodarowania turystycznego, a także udział miejscowej ludności i zagranicznych inwestorów w obsłudze ruchu turystycznego. Wprowadzeniem do zajęć jest charakterystyka globalnych trendów rozwoju turystyk oraz miejsca Europy i Ameryk w światowym ruchu turystycznym.

Tematy wykładów w roku akademickim 2012/2013 (semestr zimowy)

1. Globalne trendy rozwoju współczesnej turystyki. Regiony turystyczne Europy i obu Ameryk w międzynarodowym ruchu turystycznym.

2. Cechy ruchu turystycznego i zagospodarowania turystycznego w USA i Kanadzie – podobieństwa i różnice.

3. Zmiany w zagospodarowaniu turystycznym Meksyku, wzrost znaczenia regionów wewnętrznych.

4. Nowe tendencje w rozwoju turystyki w Regionie Karaibskim.

5. Cechy ruchu turystycznego i zagospodarowania turystycznego we Francji i Hiszpanii – podobieństwa i różnice.

6. Rozwój turystyki w regonach wewnętrznych Hiszpanii (turystyka wiejska i turystyka kulturowa w miastach a dziedzictwo kulturowe).

7.Cechy ruchu turystycznego i zagospodarowania turystycznego w krajach bałtyckich (Litwa, Łotwa i Estonia).

8. Litwa i Ukraina jako obszary turystyki sentymentalnej Polaków oraz "pozasentymentalne” walory turystyczne Litwy i Ukrainy.

Jędrusik M., Makowski J., Plit F., „Geografia turystyczna świata. Nowe trendy. Regiony turystyczne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2010.

Kowalczyk A., Derek M., "Zagospodarowanie turystyczne" Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

Kowalczyk A. (red.), Turystyka zrównoważona”, Wydawnictwo Naukowe PWN, warszawa 2010.

Kurek W. (red.), "Turystyka", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.

Skoczek M., „Turystyka wiejska jako czynnik ochrony dziedzictwa kulturowego w Hiszpanii i Portugalii”, Prace i Studia Geograficzne 32, „Geografia turyzmu”, 2003: 35-48.

Wiedza: Po zakończeniu kursu student wie, jakie walory turystyczne posiadają wybrane kraje Europy i obu Ameryk, jakie są czynniki oraz bariery ich rozwoju. Zna zależności między walorami, promocją, zagospodarowaniem turystycznym. Zna światowe i regionalne trendy rozwoju turystyki.

Umiejętności: Po zakończeniu kursu student potrafi ocenić jakość materiałów promocyjnych, interpretować treści zawarte na mapach turystycznych, oceniać rolę turystyki w rozwoju poszczególnych państw i regionów. Potrafi wskazać destynacje turystyczne charakterystyczne dla różnych rodzajów turystyki i grup turystów. Potrafi oceniać regionalne walory turystyczne.

Postawy: Kurs kształtuje postawę otwartości wobec różnorodności ludzkich zainteresowań turystycznych oraz pobudza inicjatywę wskazując jak różnorodne walory i w jak różny sposób mogą być promowane i wykorzystywane.

Test pisemny - odpowiedź na 5 wybranych z zestawu 10 pytań obejmujących materiał przedstawiony w trakcie zajęć (odpowiedź na każde z pytań o objętości 0,5 - 1 strona).

Brak.