Dyplomacja publiczna

obowiązkowe

Studenci powinni mieć podstawową wiedzę z zakresu dyplomacji.

w sali

Zajęcia dotyczą wzrastającej roli dyplomacji publicznej w polityce zagranicznej państw. Omawiane są zagadnienia teoretyczne oraz wymiar praktyczny dyplomacji publicznej wybranych państw.

Zajęcia dotyczą wzrastającej roli dyplomacji publicznej w polityce zagranicznej państw. W szczególności omawiane są zagadnienia teoretyczne oraz wymiar praktyczny dyplomacji publicznej wybranych państw. Tematykę zajęć podzielono na następujące obszary: (1) zagadnienia wprowadzające; (2) dyplomacja publiczna – między teorią i praktyką; (3) dyplomacja publiczna wybranych państw; (4) inne wybrane podmioty dyplomacji publicznej.

I WPROWADZENIE

1. Podstawowe pojęcia, funkcje dyplomacji, geneza dyplomacji publicznej, cezury w rozwoju, „nowa” dyplomacja publiczna

2. Bitwa o „serca i umysły” – historia dyplomacji publicznej. Case study: Radio Wolna Europa

II DYPLOMACJA PUBLICZNA – MIĘDZY TEORIĄ I PRAKTYKĄ

3. Dyplomacja publiczna czy miękka siła? Nation branding i dyplomacja publiczna

4. Zakres dyplomacji publicznej

5. Media i dyplomacja publiczna

III DYPLOMACJA PUBLICZNA WYBRANYCH PAŃSTW

6. USA

7. Francja

8. Szwajcaria

9. Korea Południowa

10. Indie

IV INNI AKTORZY DYPLOMACJI PUBLICZNEJ (WYBRANI)

11. Dyplomacja publiczna organizacji międzynarodowych (przykłady ONZ, UE)

12. Dyplomacja publiczna miast (fakultatywnie)

13. Dyplomacja publiczna Pierwszych Dam (fakultatywnie)

V PROJEKTY STUDENCKIE

14–15. Projekt kampanii promocji Polski poza granicami (projekt studencki)

1. Podstawowe pojęcia, funkcje dyplomacji, geneza dyplomacji publicznej, cezury w rozwoju, „nowa” dyplomacja publiczna

Ayhan K.J. (2021). Journal of Public Diplomacy: Sunrise of a New Interdisciplinary Journal for an Emerging Academic Field, Journal of Public Diplomacy, 1(1), s. 1–4. doi: 10.23045/jpd.2021.1.1.001.

Hocking B. (2005). Rethinking the ‘new’ public diplomacy, [w:] J. Melissen (red.), The new public diplomacy: Soft power in International Relations, Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke, New York, s. 28–43.

Melissen J. (2005). The new public diplomacy: Between theory and practice, [w:] J. Melissen (red.), The new public diplomacy: Soft power in International Relations, Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke, New York, s. 3–27.

Ociepka B. (2008). Dyplomacja publiczna jako forma komunikowania międzynarodowego, [w:] B. Ociepka (red.), Dyplomacja publiczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, s. 11–35.

Ociepka B. (2015). Wstęp, [w:] B. Ociepka (red.), Historia w dyplomacji publicznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 7–15.

Surmacz B. (2015). Ewolucja współczesnej dyplomacji: aktorzy, struktury, funkcje, Wyd. UMCS, Lublin, s. 222–242.

Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych, sporządzona w Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r., art. 3, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19650370232

2. Bitwa o „serca i umysły” – historia dyplomacji publicznej. Case study: Radio Wolna Europa

Baines P., N. O’Shaughnessy, N. Snow, red. (2019). The Sage handbook of propaganda, Sage, Thousand Oaks.

Cull N.J. (2008). The Cold War and the United States Information Agency: American propaganda and public diplomacy, 1945–1989. Cambridge University Press, Cambridge, New York.

Cull N.J. (2009). Public diplomacy before Gullion, [w:] N. Snow, P.M. Taylor (red.), Routledge handbook of public diplomacy, Routledge, New York, s. 19–23.

Habielski R. (2019). Audycje historyczne i kulturalne Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w latach 1952–1975, Wyd. Ossolineum, Wrocław; dostęp online: https://wydawnictwo.ossolineum.pl/upfiles/products/RWE-T4_gn14A.pdf

Kamińska-Chełminiak K. (2020). Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa w ocenie Polaków zza żelaznej kurtyny w latach 50. i 60. XX wieku (w świetle badań własnych radiostacji), Rocznik Historii Prasy Polskiej, 23(2), s. 111–134. doi: 10.24425/rhpp.2020.133427.

Holt R.T. (1958). Radio Free Europe, University of Minnesota Press, Minneapolis.

Puddington A. (2000). Broadcasting freedom: the Cold War triumph of Radio Free Europe and Radio Liberty, University Press of Kentucky, Lexington; dostęp online: https://web.archive.org/web/20200525173757id_/https://uknowledge.uky.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1003&context=upk_cultural_history; tłumaczenie na j. polski: Puddington A. (2009). Rozgłośnie wolności: tryumf Radia Wolna Europa i Radia Swoboda w zimnej wojnie, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.

International Convention concerning the Use of Broadcasting in the Cause of Peace, 23rd September 1936, https://treaties.un.org/Pages/showDetails.aspx?objid=0800000280046246&clang=_en

3. Dyplomacja publiczna czy miękka siła? Nation branding i dyplomacja publiczna

Dinnie K., E. Sevin. (2020). The changing nature of nation branding: Implications for public diplomacy, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 137–144.

Jian Wang. (2020). The World Expo and nation branding, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 224–230.

Nye J.S. (2007). Soft Power: Jak osiągnąć sukces w polityce światowej, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, s. 34–48, 55–60.

Olins W. (2005). Making a national brand, [w:] J. Melissen (red.), The new public diplomacy: Soft power in International Relations, Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke, New York, s. 170–172.

Sevin E. (2017). Understanding soft power through public diplomacy in contrasting polities, [w:] N. Chitty, Li Ji, G.D. Rawnsley, C. Hayden (red.), The Routledge handbook of soft power, Routledge, London, New York, s. 62–71.

Ziętek A. (2013). Dyplomacja publiczna jako instrument soft power, [w:] B. Surmacz (red.), Nowe oblicza dyplomacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, s. 331–346.

4. Zakres dyplomacji publicznej

Cull N.J. (2008). Public diplomacy: Taxonomies and histories, The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), s. 31–54. doi: 10.1177/0002716207311952; dostęp online: https://www.buw.uw.edu.pl/ → zasoby online → bazy online → Jstore

Goff P.M. (2020). Cultural diplomacy, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 30–37.

Manor I. (2019). The digitalization of public diplomacy, Palgrave Macmillan, Cham.

Rockower P. (2012). Recipes for gastrodiplomacy, Place Branding and Public Diplomacy, 8(3), s. 235–246. doi: 10.1057/pb.2012.17.

Scott-Smith G. (2020). Exchange programs and public diplomacy, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 38–49.

Scott-Smith G. (2023). International exchanges, [w:] E. Gilboa (red.), A research agenda for public diplomacy, Edward Elgar Publishing, Northampton 2023, s. 251–266.

5. Media i dyplomacja publiczna

Entman R.M. (1993). Framing: Toward clarification of a fractured paradigm, Journal of Communication, 43(4), s. 51–58. doi: 10.1111/j.1460-2466.1993.tb01304.x.

Entman R.M. (2004). Projections of power: Framing news, public opinion, and U.S. foreign policy, University of Chicago Press, Chicago.

Gilboa E. (2008). Searching for a theory of public diplomacy, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), s. 55–77. doi: 10.1177/0002716207312142; dostęp online: https://www.buw.uw.edu.pl/ → zasoby online → bazy online → Sage Journals

Goffman E. (1974). Frame analysis: An essay on the organization of experience, Harvard University Press, Cambridge; tłumaczenie na j. polski: Goffman E. (2010). Analiza ramowa: esej z organizacji doświadczenia, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków.

Marczuk K.P., Hyelim Lee, S. Głuch (2021). Distant partners: The coverage of the Koreas in Poland, Journal of Contemporary Eastern Asia, 20(1), s. 44–72. doi: 10.17477/jcea.2021.20.1.044.

Pan Z., G.M. Kosicki (1993). Framing analysis: An approach to news discourse. Political Communication, 10(1), s. 55–75. doi: 10.1080/10584609.1993.9962963.

6. USA

Nye J.S. (2007). Soft Power: Jak osiągnąć sukces w polityce światowej, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, s. 64–106.

van Ham P. (2005). Power, public diplomacy, and the Pax Americana, [w:] J. Melissen (red.), The new public diplomacy: Soft power in International Relations, Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke, New York, s. 47–66.

Wolfson E. (2008). Dyplomacja publiczna z amerykańskiej perspektywy, [w:] B. Ociepka (red.), Dyplomacja publiczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, s. 201–245.

witryna internet. U.S. Department of State, Under Secretary for Public Diplomacy and Public Affairs: https://www.state.gov/bureaus-offices/under-secretary-for-public-diplomacy-and-public-affairs/

7. Francja

Charillon F. (2020). Public diplomacy à la française, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 264–272.

Lane P. (2013). French scientific and cultural diplomacy, Liverpool University Press, Liverpool.

witryna internet. France Diplomacy: https://www.diplomatie.gouv.fr/en/

witryna internet. Ambasady Francji w Polsce: http://www.ambafrance-pl.org/

8. Szwajcaria

Ratajczak M. (2015). Uwikłani w historię – korzenie szwajcarskiej dyplomacji publicznej, [w:] B. Ociepka (red.), Historia w dyplomacji publicznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 163–176.

Ratajczak M., J. Ziobroń. (2013). Model dyplomacji publicznej państw małych. Przypadek Szwajcarii i Litwy, Sprawy Międzynarodowe, 4, s. 69–93.

Urbaniak A. (2008). Specyfika szwajcarskiej dyplomacji publicznej, [w:] B. Ociepka (red.), Dyplomacja publiczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, s. 247–280.

Program Przewodnik dyplomatyczny: Ambasada Szwajcarii w Warszawie (TVP3 Warszawa), https://warszawa.tvp.pl/50998818/26112020-ambasada-szwajcarii

9. Korea Południowa

Park E. (2020). Korea’s public diplomacy, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 323–330.

Seung-Ho Kwon, J. Kim. (2014). The cultural industry policies of the Korean government and the Korean Wave, International Journal of Cultural Policy, 20(4), s. 422-439. doi: 10.1080/10286632.2013.829052.

Public Diplomacy Act and Enforcement Decree, https://www.mofa.go.kr/eng/wpge/m_22845/contents.do

witryna internet. Korean Association for Public Diplomacy, http://kapdnet.org/index.php/menu_gb/EN0

10. Indie

Daya Kishan Thussu. (2020). Populism and public diplomacy: The case of India, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 314–322.

Hall I. (2012). India’s new public diplomacy: Soft power and the limits of government action, Asian Survey, 52(6), s. 1089–1110. doi: 10.1525/as.2012.52.6.1089.

Mazumdar A. (2020). India’s public diplomacy in the twenty-first century: Components, objectives and challenges, India Quarterly, 76(1), s. 24–39. doi: 10.1177/0974928419901188.

11. Dyplomacja publiczna organizacji międzynarodowych (przykłady ONZ, UE)

Arceneaux P. (2023). International organizations, [w:] E. Gilboa (red.), A research agenda for public diplomacy, Edward Elgar Publishing, Northampton, s. 45–57.

Gervais M. (2020). UNESCO approaches to public diplomacy, [w:] N. Snow, N.J. Cull (red.), Handbook of public diplomacy, 2. wyd., Routledge, New York, s. 231–239.

Michalski A. (2005). The EU as a soft power: The force of persuasion, [w:] J. Melissen (red.), The new public diplomacy: Soft power in International Relations, Palgrave Macmillan, Houndmills, Basingstoke, New York, s. 124–144.

Pagovski Z.Z. (2015). Public diplomacy of multilateral organizations: The cases of NATO, EU, and ASEAN, CPD Perspectives on Public Diplomacy, 4, s. 5–45.

Panońko M. (2015). Dyplomacja publiczna Organizacji Narodów Zjednoczonych, [w:] B. Ociepka (red.), Historia w dyplomacji publicznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa, s. 47–62.

Powell A.C., Managing the UN brand , witryna internet. USC Center on Public Diplomacy, http://uscpublicdiplomacy.org/blog/managing-un-brand

Ryniejska-Kiełdanowicz M. (2019). Dyplomacja publiczna Unii Europejskiej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa.

12. Dyplomacja publiczna Pierwszych Dam (fakultatywnie)

Erickson K.V., S. Thomson. (2012). First Lady international diplomacy: Performing gendered roles on the world stage, Southern Communication Journal, 77(3), s. 239–262. doi: 10.1 080/1041794X.2011.647502.

Marczuk K.P. (2022). The dynamics of ‘First-Lady public diplomacy’, Intersections. East European Journal of Society and Politics, 8(1), s. 128–148. doi: 10.17356/ieejsp.v8i1.819.

Marczuk K.P. (2022). Dyplomacja publiczna Pierwszych Dam na przykładach państw Trójkąta Weimarskiego: studia przypadków Polski i Francji, [w:] J. Fiszer (red.), Współpraca Polski, Niemiec i Francji w ramach Trójkąta Weimarskiego (1991–2021), Elipsa, Warszawa, s. 203–215.

Marczuk K.P. (2023). Soft power of First Ladies: Case studies of France and Poland, [w:] N.J. Chitty, L. Ji, G.D. Rawnsley (red.), The Routledge Handbook of Soft Power, 2. wyd., Routledge, New York, s. 326–335.

Wang Ning. (2018). ‘First Lady Diplomacy’ and the construction of national image, Place Branding and Public Diplomacy, 14(2), s. 125–136. doi: 10.1057/s41254-018-0097-7.

Wiedza

1. Definiuje pojęcie dyplomacji publicznej

2. Rozróżnia instrumenty soft power

Umiejętności

3. Ocenia projekty z zakresu dyplomacji publicznej wybranych państw

4. Analizuje sposoby prowadzenia dyplomacji publicznej przez wybrane państwa

5. Analizuje sposoby prowadzenia dyplomacji publicznej przez wybrane organizacje międzynarodowe

Kompetencje

6. Ma świadomość wzrastającego znaczenia dyplomacji publicznej w relacjach między państwami

7. Postrzega relacje między państwami w kontekście prowadzonej przez nie dyplomacji publicznej

S2_W01, S2_W05, S2_W08, S2_U01, S2_U04, S2_U05, S2_U06, S2_K03, S2_K04

Egzamin

Aktywny udział w zajęciach, praca w zespołach, projekt studencki

Kryteria oceniania (projekty):

0-6 pkt -2

6,5-7 pkt -3

7,5 pkt -3,5

8-8,5 pkt -4

9 pkt -4,5

9,5-10 pkt -5

Ocena końcowa:

0-18 pkt-2

18,5-20 pkt-3

20,5-22 pkt-3,5

22,5-25 pkt-4

25,5-28 pkt-4,5

28,5-30 pkt-5