PASK-Specialisation Module - Foundations of socio-cultural animation

Moduł składa się z 4 podstawowych przedmiotów teoretycznych. Ich zadaniem jest zapoznanie studentów z wybranymi obszarami wiedzy związanymi z szeroko pojętą animacją społeczno-kulturalną i mediami.

Te przedmioty to:

1. Podstawy wiedzy o animacji społeczno-kulturalnej

2. Teoretyczne podstawy komunikowania i mediów

3. Komunikowanie społeczne i media w animacji społeczno-kulturalnej

4. Metody poznawania środowiska

Całość uzupełniają zajęcia typu warsztatowego:

Laboratorium badania środowiska oraz Techniczne środki animacji społeczno – kulturalnej

Przedmioty zawarte w module mają na celu:

1. Zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami animacji społeczno-kulturalnej, z jej genezą, źródłosłowem, celami, metodami, technikami i obszarami działania.

2. Przedstawienie historii i etapów rozwoju ASK na tle przemian społeczno-kulturowych na przestrzeni ostatnich kilku dekad w Polsce i na świecie (animacja na Zachodzie i na Wschodzie).

3. Omówienie i przedyskutowanie modeli teoretycznych kształcenia i pracy animatora (profesjonalista, ochotnik, bojownik, lider, współtwórca).

4. Refleksję nad szansami rozwoju i zagrożeniami dla animacji, jej teraźniejszością i przyszłością oraz dzisiejszą rolą działań animacyjnych w życiu środowisk lokalnych.

5. Zapoznanie studentów z istotą społecznego funkcjonowania kultury, pojęciami kontaktów kulturowych i uczestnictwa w kulturze.

6. Przedstawienie podstaw teorii komunikowania: definicji komunikowania i jego odmian, pojęcia znaku, semiozy, kodu, języka i dyskursu oraz omówienie roli kompetencji komunikacyjnych i stylów komunikowania w działalności animacyjnej.

7. Omówienie teorii kultury masowej i popularnej, etapów rozwoju mediów, przemian komunikowania społecznego w kulturze współczesnej - głównych zjawisk i tendencji.

8. Refleksje nad społecznymi mechanizmami oddziaływania mediów, ich rolą w kształtowaniu więzi międzyludzkich oraz epistemologią mediów.

9. Zapoznanie studentów z naukową definicją manipulacji, wskazanie i omówienie historycznych przykładów manipulacji społeczno-kulturowych wykorzystujących media audiowizualne w ramach kultury masowej i popularnej

10. Refleksję nad miejscem człowieka w kulturze cyfrowej, kulturze konwergencji – szanse i zagrożenia; wyzwania dla animacji społeczno - kulturalnej.

11. Zapoznanie studentów z wybranymi metodami poznawania środowiska, etapami postępowania w jego diagnozie, zagadnieniami jej projektowania oraz zasadami budowy narzędzi diagnostycznych

12. Przedstawienie wybranych problemów metodologii badań społecznych związanych z poznawaniem środowiska i animacją społeczno-kulturalną.

13. Naukę tworzenia systemowego zbioru danych dla potrzeb przetwarzania i analiz komputerowych, przedstawienie wybranych pakietów programowych przydatnych do analizy danych, zapoznanie z podstawowymi technikami komputerowymi tworzenia i

przekształcania zmiennych oraz praktyczne ich stosowaniem.

Szczegółowe informacje znajdują się na stronach poszczególnych przedmiotów.

Literatura – wybrane pozycje:

M. Kopczyńska, Animacja społeczno-kulturalna

B. Jedlewska, Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce

M. Mendel (red.), Animacja współpracy środowiskowej,

K. Hrycyk (red.), Animacja społeczno-kulturalna wobec przemian cywilizacyjnych. Animacja - animator i jego kształcenie

D. Jankowski, Pedagogika kultury

G. Godlewski i in. (red.), Animacja kultury

A. Kłoskowska - Kultura masowa – krytyka i obrona

D. Macdonald - Teoria kultury masowej

D. Strinati - Wprowadzenie do kultury popularnej

M. Mc Luhan - Wybór tekstów

M. Golka - Socjologia kultury

M. Golka - Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo /dez/informacyjne

J. Fiske - Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem

P. Levinson - Miękkie ostrze

D. Mersch - Teorie mediów

H. Jenkins - Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów.

M. Mrozowski, Media masowe - władza, rozrywka i biznes.

M. Castells - Społeczeństwo sieci

P. Kossowski – Od kultury masowej do e-kultury . Nowe konteksty, wyzwania i zadania dla pedagogiki mediów; w: Między nieuchronnością a możliwością - wychowanie w warunkach zmiany, red. A. Przecławskiej i A. Wiłkomirskiej

E. Babbie, Podstawy badań społecznych

J. Grad, U. Kaczmarek, Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiany modelu.

A. Kamiński, Władza a racjonalność. Studium z socjologii współczesnego kapitalizmu

J-C. Kaufmann, Wywiad rozumiejący

A. Sułek, Sondaż Polski

P. Sztompka, Socjologia wizualna

Pełne i szczegółowe informacje na temat literatury znajdują się na stronach poszczególnych przedmiotów.

Po zaliczeniu modułu student:

• Ma uporządkowaną wiedzę o podstawach animacji społeczno-kulturalnej. Zna jej genezę, cele, metody, techniki i obszary działania, a także jej historię i rozwój na tle przemian społeczno-kulturowych ostatnich kilku dekad w Polsce i na świecie.

• Posiada podstawową wiedzę o instytucjach upowszechniania kultury i działalności animacyjnej w trzecim sektorze oraz orientację we współczesnym życiu kulturalnym i jego uwarunkowaniach.

• Zapoznał się z wybranymi teoriami kultury masowej i komunikowania masowego. Zna podstawowe pojęcia, cechy, historię a także główne zjawiska i tendencje w rozwoju mediów oraz przemiany komunikowania społecznego w kulturze współczesnej.

• Zna społeczne mechanizmy komunikowania masowego i oddziaływania mediów oraz sposoby i konsekwencje wywierania wpływu.

• Poznał podstawowe metody poznawania środowiska i uczestnictwa w kulturze oraz wybrane komputerowe techniki gromadzenia, przetwarzania i analizy danych ilościowych i jakościowych.

• Zna wybrane techniki multimedialne stosowane do gromadzenia, przetwarzania i prezentacji różnych danych dla potrzeb animacji społeczno-kulturalnej.

• Posiada podstawowe umiejętności poznawania środowiska, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych, komputerowe przetwarzanie i analizę danych oraz opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie problemów w zakresie animacji społeczno-kulturalnej.

• Potrafi wybrać i zastosować odpowiednie do poznanego środowiska modele teoretyczne kształcenia i działalności animacyjnej.

• Potrafi wskazać podstawowe etapy realizacji projektu animacyjnego i opisać jego formalną strukturę oraz podać przykładowe formy i źródła finansowania; potrafi przygotować i podjąć realizację projektu animacyjnego.

• Posługuje się terminami specjalistycznymi związanymi z teorią kultury masowej, komunikowaniem i mediami, potrafi wskazywać etapy i kierunki rozwoju współczesnej kultury i komunikowania społecznego oraz rozpoznawać najważniejsze zjawiska z tego obszaru.

• Umie badać, analizować, klasyfikować i porównywać procesy i zjawiska tworzące podstawowe systemy kultury oraz różne odmiany komunikacji medialnej i wykorzystywać zdobytą wiedzę teoretyczną w działaniach animacyjnych.

• Potrafi wykorzystać narzędzia informatyczne w celu utworzenia zbioru danych empirycznych z badania środowiska oraz przetworzyć i opracować dane dla potrzeb analiz statystycznych stosując wybrane metody wnioskowania statystycznego.

• Posługuje się sprzętem multimedialnym na średnim poziomie technicznego zaawansowania. Potrafi projektować, rozpoznawać, selekcjonować i krytycznie oceniać materiały wizualne, a także umie stosować techniki komputerowe do przetwarzania i gromadzenia takich materiałów. Projektuje systemy multimedialne i obsługuje urządzenia przydatne w procesie dydaktycznym i w działalności animacyjnej.

• Rozumie założenia animacyjnej koncepcji człowieka, współpracy grupowej i międzygrupowej i wyraża gotowość do ich stosowania we własnym działaniu.

• Ceni społecznikowski wymiar pracy animacyjnej.

• Posiada świadomość uwarunkowań, szans i zagrożeń w działalności społeczno-kulturalnej.

• Uczestniczy w życiu kulturalnym, organizując i korzystając z różnorodnych mediów i różnych jego form.

• Ma świadomość konsekwencji edukacyjnych w epoce cyfryzacji kultury, konwergencji mediów i znaczenia idei społeczeństwa informacyjnego.

• Zachowuje krytyczną postawę wobec źródeł danych oraz wybranych technik i narzędzi poznawania środowiska. Dostrzega konsekwencje stosowania różnych form pytań i skal jako źródeł zmienności odpowiedzi.

Wszystkie przedmioty wchodzące w skład modułu kończą sie zaliczeniem. Warunki zaliczenia określają prowadzący poszczególne przedmioty.

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu modułowego jest uzyskanie kompletu zaliczeń z poszczególnych przedmiotów tworzących moduł.

Moduł kończy się egzaminem pisemnym, w którym zawierają się zagadnienia poruszane w ramach poszczególnych przedmiotów – konkrety przedstawiane są na zajęciach dydaktycznych prowadzonych przez koordynatora przedmiotu