NZ2-Theory of socio-cultural animation

Celem zajęć jest zachęcenie uczestników do głębszej refleksji i dyskusji nad dylematami animacji społeczno-kulturalnej i problemami, z którymi mierzą się/spotykają się animatorzy społeczno-kulturalni, a także poszerzenie, ugruntowanie i pogłębienie ich wiedzy na temat różnych aspektów animacji społeczno-kulturalnej. Omówione i poddane dyskusji zostaną także różne modele pracy animatorów oraz instytucji i organizacji z obszarów animacji społeczno-kulturalnej. Zaprezentowane zostaną działania z pogranicza animacji i edukacji kulturalnej, poradnictwa społecznego, działania obywatelskie, nowatorskie formy pracy, oryginalne projekty z tych dziedzin/zakresów

1. Spotkanie organizacyjne. Przedstawienie założeń programowych przedmiotu, omówienie planu/tematyki i formy zajęć, warunków i kryteriów zaliczenia, założeń i zakresu, formy egzaminu. Zaplanowanie tematyki spotkań z uwzględnieniem zainteresowań studentów;

2./3. Społeczeństwo obywatelskie 25 lat później – raporty, refleksje, możliwości i zadania dla animatorów społeczno-kulturalnych;

teksty: Marek Rymsza, Jaka Polska samorządna? Jakie społeczeństwo obywatelskie?,

Katarzyna Górniak, Społeczeństwo obywatelskie w Polsce – spojrzenie postkolonialne,

Olga Napiontek, Ćwierć wieku wolności – nowe pokolenie obywateli,

Polskie społeczeństwo obywatelskie – jakie jest dziś i co je czeka w przyszłości? Sonda...

w: Społeczeńtwo obywatelskie 25 lat później – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, nr 32 1/ 2014;

film: Piosenka o Broniowie 5'

4./5. Deficytowe obszary działalności obywatelskiej i na rzecz społeczeństwa obywatelskiego;

Marek Rymsza, Poradnictwo obywatelskie i pomoc prawna pro bono,

Tomasz Kazimierczak, Poradnictwo obywatelskie – o brytyjskim pomyśle służby społecznej i jej polskiej wersji,

Biura porad obywatelskich czy obywatelskie biura poradnictwa? - dyskusja redakcyjna,

w: Kropla w morzu – poradnictwo prawne i obywatelskie – rola organizacji pozarządowych – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, numer specjalny 2014

6. Przemiany społeczno-kulturowe w Polsce po '89 roku – refleksja podsumowująca w kontekście wyzwań dla animatorów;

film: Nasza Ulica, 2006, reż. Marcin Latałło, 52'

7./8./9. Domy kultury – geneza, historia i teraźniejszość;

teksty:

Józef Kargul, Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Wyd. Adam Marszałek, rozdz. II Modernistyczna wizja wybranych placówek kulturalno-oświatowych (upowszechniania kultury);

Zoom na domy kultury – laboratorium zmiany, frag. Jak inicjować zmianę w domu kultury? Rekomendacje, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2010,

Krótka historia domów kultury w Polsce,

Dobre pomysły w europie,

w: Zoom na domy kultury, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2010,

zob. film na www.zoomnadomykultury.pl

D. Niemczyk, Technika projektowania efektywną metodą planowania i realizacji przedsięwzięć kulturalnych, w: Dom kultury w XXI wieku – wizje, niepokoje, rozwiązania, (red.) B. Jedlewska, B. Skrzypczak, Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych, Olsztyn 2009

Centra kultury? E-kultura? E-domy kultury? Objazdowe domy kultury? Przykłady i recenzje projektów alternatywnych domów kultury w miejscu i cyberprzestrzeni – animator w e-pracy – refleksje i dyskusja

Na przykładzie:

ninateka.pl

fundacjadomkultury.pl

mediatek

Teatr Węgajty

Ośrodek „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów”

Uniwersytet Powszechny w Teremiskach

10. Barter w animacji społeczno-kulturalnej;

tekst:

Marta Juszczuk, Barter jako metoda animacji kultury, w:

Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość, (red.) Grzegorz Godlewski, Iwona Kurz, Andrzej Mencwel, Michał Wójtowski, IKP UW, Warszawa 2002 – plik pdf.

Wieczorne Bartery Teatru Remus

11. Community arts; sztuka społeczności i dla społeczności, sztuka w służbie społecznej;

teksty:

Anna Ptak, Community arts: wprowadzenie doi idei,

Community arts: wprowadzenie do praktyki, w: Lokalnie: Animacja kultury/Community arts, red. Iwona Kurz, IKP UW, Warszawa 2008 – plik pdf.

Małgorzata Litwinowicz, Community arts i animacja kultury, w: Akademickie Kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Wyd. Verba, Lublin 2006

12. Animacja społeczności lokalnych;

Maria Mendel, Animacja współpracy środowiskowej na wsi, w: pod tym samym tytułem i red. M. Mendel

film: Prolog, reż. Pola Rożek – 31', Warszawa 2011

13. Kolokwium

14. Animacja jako efekt uboczny działań twórczych, zaangażowanych społecznie:

teksty:

Alicja Kargulowa, Animator kultury „mimochodem”,

Józef Kargul, Animator kultury „gałganiarzem na ludzkim śmietnisku”, w:

B. Jedlewska, Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Wyd. Verba, Lublin 2006

15. Podsumowanie cyklu. Ewaluacja zajęć.

wiedza:

- student zna wybrane modele/typy animacji, definiuje kluczowe, znaczące dla animacji pojęcia i terminy;

- zna i potrafi scharakteryzować dorobek postaci, organizacji, instytucji istotnych w tworzeniu dziedziny;

- wie, jakie były uwarunkowania społeczno-kulturowe rozwoju różnych nurtów animacji; orientuje się, jakie są bieżące trendy i nowe kierunki działań w tej dziedzinie w różnych jej subtypach;

- wymienia główne instytucje, organizacje kultury i życia społecznego, zna zakres ich działania;

- zna genezę powstania i aktualne problemy oraz specyfikę działalności animacyjnej w trzecim sektorze, w samorządach lokalnych na przykładach polskich i zagranicznych;

umiejętności:

- student potrafi wskazać podstawowe etapy realizacji działania animacyjnego w środowiskach lokalnych różnego typu i opisać formalną strukturę takiego procesu oraz podać przykładowe działania w tym zakresie zrealizowane przez różne podmioty w kraju i za granicą;

- kompleksowo referuje uwarunkowania powstania i rozwoju animacji społeczno-kulturalnej ze wskazaniem na jej subtypy i odmienne formy realizacji tego typu działań;

postawy:

- rozumie założenia animacyjnej koncepcji człowieka, współpracy grupowej i międzygrupowej i wyraża gotowość do ich stosowania we własnym działaniu;

- ceni społecznikowski charakter pracy animacyjnej oraz nastawienie na budowanie przyjaznych relacji międzyludzkich;

Aby uzyskać zaliczenie przedmiotu student zobowiązany jest:

- aktywnie uczestniczyć w zajęciach (znać treść zalecanych tekstów, właściwie interpretować omawiane zagadnienia, trafnie definiować pojęcia i terminy, brać czynny udział w dyskusjach, przynajmniej raz przygotować własne wystąpienie na zadany temat na podstawie wskazanego tekstu);

- mieć wymaganą frekwencję;

- przygotować wyczerpującą prezentację multimedialną w zakresie wskazanej problematyki i kompleksową prezentację wybranego domu kultury na podstawie materiałów ogólnodostępnych i wyników własnej diagnozy zakończonej rekomendacjami dla placówki (analiza SWOT);

- zaliczyć kolokwium;

Szczegółowe kryteria egzaminacyjne zostaną omówione w trakcie zajęć, przynajmniej na miesiąc przed egzaminem.