MS2-Teoria animacji społeczno-kulturalnej

obowiązkowe

Celem zajęć jest zachęcenie uczestników do głębszej refleksji i dyskusji nad dylematami animacji społeczno-kulturalnej i problemami, z którymi mierzą się/spotykają się animatorzy społeczno-kulturalni, a także poszerzenie, ugruntowanie i pogłębienie ich wiedzy na temat różnych aspektów animacji społeczno-kulturalnej. Omówione i poddane dyskusji zostaną także różne modele pracy animatorów oraz instytucji i organizacji z obszarów animacji społeczno-kulturalnej. Zaprezentowane zostaną działania z pogranicza animacji i edukacji kulturalnej, poradnictwa społecznego, działania obywatelskie, nowatorskie formy pracy, oryginalne projekty z tych dziedzin/zakresów

1. Spotkanie organizacyjne. Przedstawienie założeń programowych przedmiotu, omówienie planu/tematyki i formy zajęć, warunków i kryteriów zaliczenia, założeń i zakresu, formy egzaminu. Zaplanowanie tematyki spotkań z uwzględnieniem zainteresowań studentów;

2./3. Społeczeństwo obywatelskie 25 lat później – raporty, refleksje, możliwości i zadania dla animatorów społeczno-kulturalnych;

teksty: Marek Rymsza, Jaka Polska samorządna? Jakie społeczeństwo obywatelskie?,

Katarzyna Górniak, Społeczeństwo obywatelskie w Polsce – spojrzenie postkolonialne,

Olga Napiontek, Ćwierć wieku wolności – nowe pokolenie obywateli,

Polskie społeczeństwo obywatelskie – jakie jest dziś i co je czeka w przyszłości? Sonda...

w: Społeczeńtwo obywatelskie 25 lat później – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, nr 32 1/ 2014;

film: Piosenka o Broniowie 5'

4./5. Deficytowe obszary działalności obywatelskiej i na rzecz społeczeństwa obywatelskiego;

Marek Rymsza, Poradnictwo obywatelskie i pomoc prawna pro bono,

Tomasz Kazimierczak, Poradnictwo obywatelskie – o brytyjskim pomyśle służby społecznej i jej polskiej wersji,

Biura porad obywatelskich czy obywatelskie biura poradnictwa? - dyskusja redakcyjna,

w: Kropla w morzu – poradnictwo prawne i obywatelskie – rola organizacji pozarządowych – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, numer specjalny 2014

6. Przemiany społeczno-kulturowe w Polsce po '89 roku – refleksja podsumowująca w kontekście wyzwań dla animatorów;

film: Nasza Ulica, 2006, reż. Marcin Latałło, 52'

7./8./9. Domy kultury – geneza, historia i teraźniejszość;

teksty:

Józef Kargul, Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Wyd. Adam Marszałek, rozdz. II Modernistyczna wizja wybranych placówek kulturalno-oświatowych (upowszechniania kultury);

Zoom na domy kultury – laboratorium zmiany, frag. Jak inicjować zmianę w domu kultury? Rekomendacje, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2010,

Krótka historia domów kultury w Polsce,

Dobre pomysły w europie,

w: Zoom na domy kultury, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2010,

zob. film na www.zoomnadomykultury.pl

D. Niemczyk, Technika projektowania efektywną metodą planowania i realizacji przedsięwzięć kulturalnych, w: Dom kultury w XXI wieku – wizje, niepokoje, rozwiązania, (red.) B. Jedlewska, B. Skrzypczak, Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych, Olsztyn 2009

Centra kultury? E-kultura? E-domy kultury? Objazdowe domy kultury? Przykłady i recenzje projektów alternatywnych domów kultury w miejscu i cyberprzestrzeni – animator w e-pracy – refleksje i dyskusja

Na przykładzie:

ninateka.pl

fundacjadomkultury.pl

mediatek

Teatr Węgajty

Ośrodek „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów”

Uniwersytet Powszechny w Teremiskach

10. Barter w animacji społeczno-kulturalnej;

tekst:

Marta Juszczuk, Barter jako metoda animacji kultury, w:

Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość, (red.) Grzegorz Godlewski, Iwona Kurz, Andrzej Mencwel, Michał Wójtowski, IKP UW, Warszawa 2002 – plik pdf.

Wieczorne Bartery Teatru Remus

11. Community arts; sztuka społeczności i dla społeczności, sztuka w służbie społecznej;

teksty:

Anna Ptak, Community arts: wprowadzenie doi idei,

Community arts: wprowadzenie do praktyki, w: Lokalnie: Animacja kultury/Community arts, red. Iwona Kurz, IKP UW, Warszawa 2008 – plik pdf.

Małgorzata Litwinowicz, Community arts i animacja kultury, w: Akademickie Kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Wyd. Verba, Lublin 2006

12. Animacja społeczności lokalnych;

Maria Mendel, Animacja współpracy środowiskowej na wsi, w: pod tym samym tytułem i red. M. Mendel

film: Prolog, reż. Pola Rożek – 31', Warszawa 2011

13. Kolokwium

14. Animacja jako efekt uboczny działań twórczych, zaangażowanych społecznie:

teksty:

Alicja Kargulowa, Animator kultury „mimochodem”,

Józef Kargul, Animator kultury „gałganiarzem na ludzkim śmietnisku”, w:

B. Jedlewska, Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Wyd. Verba, Lublin 2006

15. Podsumowanie cyklu. Ewaluacja zajęć.

Społeczeńtwo obywatelskie 25 lat później – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, nr 32 1/ 2014

Kropla w morzu – poradnictwo prawne i obywatelskie – rola organizacji pozarządowych – Kwartalnik Trzeci Sektor, Instytut Spraw Publicznych, numer specjalny 2014

B. Jedlewska, Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, Wyd. Verba, Lublin 2006

J. Kargul, Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 1998

M. Mendel (red.), Animacja współpracy środowiskowej na wsi, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2005

Zoom na domy kultury, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”, Warszawa 2010

G. Godlewski i in. (red.), Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość, IKP UW, Warszawa 2002

Dom kultury w XXI wieku – wizje, niepokoje, rozwiązania, (red.) B. Jedlewska, B. Skrzypczak, Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych, Olsztyn 2009

Lokalnie: Animacja kultury/Community arts, red. Iwona Kurz, IKP UW, Warszawa 2008

i inne teksty wskazane przez prowadzącą także w zasobach internetowych

wiedza:

- student zna wybrane modele/typy animacji, definiuje kluczowe, znaczące dla animacji pojęcia i terminy;

- zna i potrafi scharakteryzować dorobek postaci, organizacji, instytucji istotnych w tworzeniu dziedziny;

- wie, jakie były uwarunkowania społeczno-kulturowe rozwoju różnych nurtów animacji; orientuje się, jakie są bieżące trendy i nowe kierunki działań w tej dziedzinie w różnych jej subtypach;

- wymienia główne instytucje, organizacje kultury i życia społecznego, zna zakres ich działania;

- zna genezę powstania i aktualne problemy oraz specyfikę działalności animacyjnej w trzecim sektorze, w samorządach lokalnych na przykładach polskich i zagranicznych;

umiejętności:

- student potrafi wskazać podstawowe etapy realizacji działania animacyjnego w środowiskach lokalnych różnego typu i opisać formalną strukturę takiego procesu oraz podać przykładowe działania w tym zakresie zrealizowane przez różne podmioty w kraju i za granicą;

- kompleksowo referuje uwarunkowania powstania i rozwoju animacji społeczno-kulturalnej ze wskazaniem na jej subtypy i odmienne formy realizacji tego typu działań;

postawy:

- rozumie założenia animacyjnej koncepcji człowieka, współpracy grupowej i międzygrupowej i wyraża gotowość do ich stosowania we własnym działaniu;

- ceni społecznikowski charakter pracy animacyjnej oraz nastawienie na budowanie przyjaznych relacji międzyludzkich;

Aby uzyskać zaliczenie przedmiotu student zobowiązany jest:

- aktywnie uczestniczyć w zajęciach (znać treść zalecanych tekstów, właściwie interpretować omawiane zagadnienia, trafnie definiować pojęcia i terminy, brać czynny udział w dyskusjach, przynajmniej raz przygotować własne wystąpienie na zadany temat na podstawie wskazanego tekstu);

- mieć wymaganą frekwencję;

- przygotować wyczerpującą prezentację multimedialną w zakresie wskazanej problematyki i kompleksową prezentację wybranego domu kultury na podstawie materiałów ogólnodostępnych i wyników własnej diagnozy zakończonej rekomendacjami dla placówki (analiza SWOT);

- zaliczyć kolokwium;

Szczegółowe kryteria egzaminacyjne zostaną omówione w trakcie zajęć, przynajmniej na miesiąc przed egzaminem.