Activating methods in the social sciences and humanities

10 godzinny warsztat; metody aktywizujące, inscenizacje

1) Opis treści merytorycznych:

Kurs Dydaktyki Szkoły Wyższej adresowany jest do doktorantów pierwszego roku kształcenia w Szkole Doktorskiej. Celem programu jest przybliżenie zagadnień dotyczących prawidłowości i uwarunkowań przebiegu procesu nauczania-uczenia się realizowanego we współczesnym środowisku szkoły wyższej. Głównym założeniem jest przekazanie i utrwalenie wiedzy dydaktycznej, a także przygotowanie do świadomego i efektywnego wypełniania przez doktoranta społeczno-zawodowej roli nauczyciela akademickiego. Przedmiot Dydaktyka Szkoły Wyższej składa się z trzech segmentów: wykładów, warsztatów i z praktycznych zajęć do wyboru. Program praktycznych zajęć do wyboru zakłada poznanie w formie warsztatowej metod dydaktycznych dla różnych obszarów nauk: humanistycznych, społecznych, matematycznych, przyrodniczych, itd.

Zajęcia dają możliwość wykorzystania dotychczasowej wiedzy i praktyki dydaktycznej doktorantów w uszczegółowieniu obszaru metodycznego z konkretnej dziedziny, w której specjalizują się doktoranci.

Praktyczne zajęcia do wyboru dot. metod aktywizujących w naukach społecznych i humanistycznych przeznaczone są przede wszystkim dla doktorantów specjalizujących się w wyżej wymienionych dziedzinach. Celem zajęć jest poznanie i przećwiczenie wybranych dydaktycznych metod aktywizujących oraz skupienie się na potrzebach dydaktycznych uczestników. W programie przewidziano także indywidualne konsultacje dydaktyczne, symulacje zajęć, ćwiczenia rozwiązywania trudnych sytuacji dydaktycznych. Mile widziana własna aktywność, pomysłowość i rzeczywiste potrzeby dydaktyczne.

Treści programowe zajęć: aktywizujące metody dydaktyczne i ich zastosowanie, budowa własnego warsztatu i stylu dydaktycznego, tworzenie przyjaznej przestrzeni dydaktycznej, indywidualne konsultacje.

Opis wymagań związanych z uczestnictwem w zajęciach, w tym dopuszczalnej liczby nieobecności podlegających usprawiedliwieniu:

W programie przewidziano 5 obowiązkowych zajęć warsztatowych. Dopuszczalna jest jedna nieobecność nieusprawiedliwiona. Ewentualna, druga nieobecność wymaga pisemnego usprawiedliwienia lekarskiego.

1. Kupisiewicz Cz.: Dydaktyka ogólna, Graf-Punkt 2002

- rozdz.IX. Metody nauczania

- rozdz.X. Formy organizacyjne

2. Kruszewski K.: Sztuka nauczania, PWN Warszawa 1995

- rozdz. VI Metody nauczania

- rozdz. VII Gry dydaktyczne

3. Dziewulak D.: Czy dydaktyka uniwersytecka zostanie wreszcie zauważona i doceniona? (artykuł)

https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-dydaktyka-uniwersytecka/

4. Dziewulak D.: Jak być skutecznym nauczycielem nauczycieli? (artykuł)

https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-jak-byc-skutecznym-nauczycielem-nauczycieli/

5. Dziewulak D.: Uniwersytet nie umarł, uniwersytet udaje. (polemika)

https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-uniwersytet-nie-umarl-uniwersytet-udaje/

6. Dziewulak D.: Jak wykształcić dobrego nauczyciela? (wywiad)

http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/wywiady/1302-tego-kandydata-przyjmiemy-tego-odprawimy-z-kwitkiem

Efekty kształcenia w zakresie wiedzy:

a) opisuje strukturę dydaktyki i etapy projektowania edukacyjnego.

b) przedstawia taksonomię celów kształcenia i wyjaśnia, na czym polega operacjonalizacja celów kształcenia.

c) wyjaśnia uwarunkowania przebiegu procesu kształcenia.

d) wymienia zasady efektywnej komunikacji i dostrzega związek między sprawną komunikacją a efektami kształcenia.

Efekty kształcenia w zakresie umiejętności:

a) operacjonalizuje cele kształcenia.

b) potrafi komunikować się na tematy specjalistyczne w stopniu umożliwiającym aktywne uczestnictwo w międzynarodowym środowisku naukowym.

c) potrafi upowszechniać wyniki działalności naukowej, także w formach popularnych.

d) potrafi planować zajęcia lub grupy zajęć i realizować je z wykorzystaniem nowoczesnych metod i narzędzi.

Efekty kształcenia w zakresie postaw (kompetencji społecznych):

a) dokonuje krytycznej analizy przebiegu procesu kształcenia (refleksja dydaktyczna).

b) analizuje sygnały werbalne i niewerbalne przychodzących od studentów w trakcie realizacji procesu nauczania‐uczenia się.

c) ocenia sytuacje dydaktyczne w celu doskonalenia własnego warsztatu nauczycielskiego.

d) samodzielnie planuje i działa na rzecz własnego rozwoju oraz inspiruje i organizuje rozwój innych osób.

Zasady zaliczania zajęć i przedmiotu (w tym zaliczania poprawkowego):

W praktycznych zajęciach do wyboru mogą uczestniczyć osoby, które zaliczyły wykład i warsztat. Praktyczne zajęcia do wyboru są obowiązkowe, co oznacza, że doktorant ma do wyboru dowolne zajęcia, ale te które wybierze stają się trzecim obowiązkowym segmentem szkolenia z zakresu Dydaktyki Szkoły Wyższej. Zaliczenie odbywa się na „ZAL” i realizowane jest na podstawie obecności oraz indywidualnego przygotowania i inscenizowania fragmentów zajęć akademickich przy zastosowaniu wskazanych metod dydaktycznych. W ramach kursu, dla szczególnie zainteresowanych doktorantów, przewidziany jest też indywidulany tryb konsultacyjny. Zaliczenie uzyskują doktoranci, którzy przygotowali tematy, dostosowali je do wskazanych metod dydaktycznych oraz byli obecni na co najmniej wymaganych 3 zajęciach warsztatowych lub uczestniczyli w konsultacjach, których termin będzie ustalany w oddzielnym trybie. Większa liczba nieobecności skutkuje poprawką, czyli koniecznością powtórzenia niniejszych lub innych praktycznych zajęć do wyboru.

Metody weryfikacji efektów uczenia się:

Prezentacja przez doktoranta na forum grupy przygotowanego tematu z wykorzystaniem wskazanej metody dydaktycznej. Analiza sytuacji dydaktycznej, pokaz prowadzącego, polemika grupy. Poszukiwanie i weryfikacja optymalnych rozwiązań dydaktycznych. Konsultacje indywidulane.

Kryteria oceniania:

Przygotowanie i realizacja zadania dydaktycznego. Omówienie źródeł. Obecność na zajęciach. Udział w konsultacjach dydaktycznych.