History teaching in the Elementary School (Part 2)

Zajęcia stanowią integralny element programu specjalizacji nauczycielskiej są więc adresowane do studentów, którzy chcą na studiach pierwszego stopnia uzyskać kompetencje zawodowe, tj. kompetencje do nauczania przedmiotu historia.

Celem zajęć dydaktyka historii w szkole podstawowej jest przygotowanie studentów do samodzielnego planowania i prowadzenia lekcji historii w szkole podstawowej.

Zajęcia „dydaktyka historii w szkole podstawowej” adresowane są do studentów, którzy wybrali specjalizację nauczycielską i ukończyli cz. 1 dydaktyki w szkole podstawowej. Celem zajęć jest umożliwienie studentowi opanowania wiedzy i umiejętności składających się na warsztat nauczyciela historii. Podczas ćwiczeń studenci nabywają wiedzę i umiejętności z zakresu planowania pracy z uczniami, w taki sposób, by w trakcie zajęć edukacyjnych efektywnie realizowane były cele nauczania określone w „Podstawie programowej” w sposób inspirujący rozwój intelektualny uczniów oraz rozbudzający ich poznawcze zainteresowanie historią.

Podczas zajęć studenci analizują zapisy „Podstawy programowej” dla przedmiotu historia oraz uczą się je planowania ich realizacji na lekcji. Nabywają umiejętności rozumienia koncepcji nauczania historii w szkole podstawowej, prawidłowego odczytywanie znaczenia czasowników operacyjnych oraz poznają merytoryczne treści nauczania, a także kształcone na tym etapie edukacji kompetencje związane z etapem nauczania i przedmiotem.

Duża część zajęć poświęcona będzie kształceniu praktycznych umiejętności planowania pracy z trzema podstawowymi źródłami wiedzy ucznia - mapą, ilustracją oraz tekstem z wykorzystaniem poznanych metod dydaktycznych. Ważnym elementem ćwiczeń będzie też planowanie pracy w zakresie kształcenia w czasie lekcji umiejętności poruszania się w czasie historycznym (lokowanie w czasie wydarzeń historycznych).

Podczas zajęć studenci nabędą doskonalić umiejętność prawidłowego pod względem merytorycznym i metodycznym doboru metod i technik kształcenia. Poznają zasady stosowania i wykorzystywania podręcznika, filmu oraz zasobów Internetu do pracy na lekcji i pracy samodzielnej ucznia.

– Podstawa programowa edukacji historycznej w szkole podstawowej: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 14.02.2107, Dziennik

Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej 2017, poz. 356 (dostępne: www.prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20170000356).

– M. Bieniek, Dydaktyka historii. Wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2007.

– E. Chorąży, D. Konieczka-Śliwińska, S. Roszak, Edukacja historyczna w szkole. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

– J. Maternicki, Cz. Majorek, A. Suchoński, Dydaktyka historii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993.

– Metodyka nauczania historii w szkole podstawowej, pod red. Cz. Majorka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988.

– Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, pod red. K. Kruszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa (wiele wydań).

– Współczesna dydaktyka historii. Zarys encyklopedyczny dla nauczycieli i studentów, pod red. J. Maternickiego, Wydawnictwo Juka, Warszawa 2004.

Wiedza

po zakończeniu zajęć student zna i rozumie:

– kompetencje kluczowe i ich kształtowanie w ramach nauczania przedmiotu historia w szkole podstawowej;

– konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania, w tym metody aktywizujące; proces uczenia się przez działanie, odkrywanie lub dociekanie naukowe oraz pracę badawczą ucznia; metodę projektów;

– zasady doboru metod nauczania typowych dla przedmiotu historia;

– metodykę realizacji poszczególnych treści kształcenia w obrębie przedmiotu historia w szkole podstawowej;

– organizację pracy w klasie i w grupach;

– potrzebę indywidualizacji nauczania;

– sposoby organizowania przestrzeni klasy szkolnej: środki dydaktyczne (podręczniki i pakiety edukacyjne) i pomoce dydaktyczne – dobór i wykorzystanie zasobów edukacyjnych, w tym elektronicznych i obcojęzycznych; edukacyjne zastosowania mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnej; myślenie komputacyjne w rozwiązywaniu problemów w zakresie przedmiotu historia w szkole podstawowej;

– metody kształcenia w odniesieniu do przedmiotu historia;

– zasady planowania pracy z mapą, ilustracją oraz tekstem z wykorzystaniem poszczególnych metod dydaktycznych;

– znaczenie kształtowania postawy odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności intelektualnej.

Umiejętności

po zakończeniu zajęć student potrafi:

– dostosować sposób komunikacji do poziomu rozwojowego uczniów;

– kreować sytuacje dydaktyczne służące rozwojowi zainteresowań uczniów i popularyzacji wiedzy;

– dobierać metody pracy klasy oraz środki dydaktyczne, w tym z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnej, aktywizujące uczniów;

– formułować odpowiednie pytania na lekcji wspomagające rozwój wiedzy i umiejętności uczniów;

– pracować z błędem ucznia;

– zaplanować pracę na lekcji z wykorzystaniem mapy, ikonografii oraz tekstów

– udzielić informacji zwrotnej.

Kompetencje społeczne

po zakończeniu zajęć student jest gotów do:

– adaptowania metod pracy do potrzeb uczniów;

– promowania odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności intelektualnej;

– kształtowania umiejętności współpracy uczniów, w tym grupowego rozwiązywania problemów;

– rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia;

– indywidualizacji procesu nauczania.

Warunki zaliczenia zajęć oraz kryteria oceniania:

- obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieobecności. Obie trzeba zaliczyć, o ile prowadząca nie zwolni z tego obowiązku)

- aktywność na zajęciach

- przygotowanie do zajęć (znajomość materiałów zadanych przed zajęciami)

- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie i zaprezentowanie dwóch wskazanych przez prowadzącą fragmentów lekcji oraz udzielenie co najmniej jednej informacji zwrotnej na termat wykonanego przez innego studenta/ inną studentkę zadania (według ustalonych kryteriów).