Archiwistyka. Edytorstwo źródeł historycznych

obowiązkowe

1. Edycja źródłowa, edytorstwo źródeł historycznych -definicje. Rodzaje edycji źródłowych. Kryteria wyboru źródeł do wydania. Warsztat edytora: literatura przedmiotu, instrukcje wydawnicze, czasopisma.

2. Wybór podstawy wydania - zasady ogólne, procedury ustalania statusu przekazów źródeł różnej proweniencji; zakres kwerendy edytora. Zapis odmianek i wariantów.

3. Przygotowanie tekstu do druku: kopiowanie i kolacjonowanie. Transliteracja, transkrypcja, modernizacja. Uproszczenia.

4. Aparat krytyczny – przypisy tekstowe, błędy, braki w tekście, korektury, lekcje wątpliwe – sposoby postępowania.

5. Redakcja wydawnictwa (1) – nagłówki, legendy. Ćwiczenie – edycja źródła proweniencji administracyjnej.

6. Redakcja wydawnictwa (2) – przypisy rzeczowe, zakres wstępu, indeksy. Ćwiczenie – przypis, nota edytorska

7. Edycja cyfrowa i edytorstwo w świecie elektronicznym.

1 / Podręczniki: J. Tandecki, K. Kopiński, Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014; R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

2 / Instrukcje wydawnicze, w: J. Tandecki, K. Kopiński, Edytorstwo źródeł historycznych, Warszawa 2014

3 / artykuły w tomach studiów pod red. A. Perłakowskiego: Teoria i praktyka edycji nowożytnych źródeł w Polsce (XVI-XVIII w.)(Kraków 2011); Edytorstwo źródeł – ograniczenia i perspektywy, (2015); Edytorstwo źródeł: różne drogi - wspólny cel (2017); Edytorstwo źródeł – od instrukcji do edycji (2022); w tomach studiów pod red. J. Sikorskiej-Kuleszy: Edytorstwo źródeł XIX wieku. Problemy teoretyczne i praktyka edytorska, (Warszawa 2016); Wokół edytorstwa dziewiętnastowiecznych źródeł, (2017); Edytorstwo wobec masowości źródeł najnowszych, (2018); Źródła z Królestwa Polskiego, Litwy i Rusi: warsztat edytora, (2021) oraz w czasopiśmie „Sztuka edycji. Studia tekstologiczne i edytorskie” (t.1-22).

4 / Edycje źródłowe: M. Langiewicz, Pisma, oprac. Helena Rzadkowska, Kraków 1971; Korespondencja Stanisława Augusta z Katarzyną II i jej najbliższymi współpracownikami (1764-1796), T. 1, oprac. Z. Zielińska, Warszawa 2022; Diariusz Sejmu z roku 1830-1831; t. II, cz. 1, oprac. E. Rostworowski, Kraków 1909; Protokoły Koła Polskiego w wiedeńskiej Radzie Państwa (lata 1867-1868), oprac. Z. Fras i S. Pijaj, Kraków 2001; Korespondencja namiestników Królestwa Polskiego styczeń-sierpień 1863, oprac. S. Kieniewicz, I. Miller, Wrocław-Warszawa 1974; Administracja polska a Armia Czerwona na Pomorzu Zachodnim w latach 1945-1948: materiały interwencyjne Biura Łącznika Wojewody Szczecińskiego do Władz Wojskowych Polskich i Radzieckich w zbiorach Archiwum Państwowego w Szczecinie, oprac. A. Wojtaszak, Szczecin 2001; Publicystyka społeczna. Eliza Orzeszkowa, oprac. I. Wiśniewska, Kraków 2005; Czego chce współczesna kobieta?: problematyka kobieca na łamach polskiej prasy w Łodzi przełomu XIX i XX wieku, wybór i oprac. M. Sikorska-Kowalska, Łódź 2013.

1. Wiedza

Po zakończeniu studiów absolwent:

1. zna zasady edycji źródeł historycznych dla celów naukowych i popularnonaukowych,

2. zna zasady redagowania wydawnictwa źródłowego,

3. zna różne typy wydawnictw źródłowych.

2. Umiejętności

Po zakończeniu studiów absolwent:

1. potrafi zredagować następujące elementy wydawnictwa źródłowego: przedmowę, wstęp,

nagłówek, legendę, przypisy,

2. potrafi dokonać wyboru źródła do edycji i uzasadnić ten wybór,

3. potrafi wskazać źródła mogące stać się przedmiotem edycji w archiwum, w którym pracuje.

4. potrafi zastosować technologie cyfrowe w edycji źródeł

3. Kompetencje społeczne

Po zakończeniu studiów absolwent:

1. upowszechnia standardy edycji źródłowych naukowych i popularno-naukowych,

2. widzi potrzebę przygotowywania nowych edycji źródłowych.

Ocenie podlega przygotowanie się studenta do zajęć i aktywność w czasie zajęć.