Cultural history. Modern polish culture (XIX-XX century)

Seminarium jest poświęcone współczesnym sposobom uprawiania historii kulturowej, zwłaszcza w oparciu o rozpoznania antropologii słowa (wraz z antropologią literatury). Na seminarium będą rozwijane wątki, które pojawia się w przygotowywanych rozprawach doktorskich, zwłaszcza dotyczące relacji między historią i antropologią oraz historią kultury i antropologią słowa, medialnym i materialnym wymiarem historii kultury, relacjami między pamięcią i historią, Istotny wątek seminarium będzie dotyczył najważniejszych zjawisk polskiej kultury nowoczesnej (XIX-XX wiek) widzianej przez pryzmat kategorii antropologicznych i komunikacyjnych.

Seminarium doktoranckie. Przedmiot realizowany w formie ćwiczeń o charakterze seminaryjnym, opartych na dyskusji nad wskazanymi tekstami oraz dyskusji nad rozdziałami powstających prac doktorskich.

Seminarium jest poświęcone współczesnym sposobom uprawiania historii kulturowej, zwłaszcza w oparciu o rozpoznania antropologii słowa (wraz z antropologią literatury). Na seminarium będą rozwijane wątki, które pojawią się w przygotowywanych rozprawach doktorskich, zwłaszcza dotyczące relacji między historią i antropologią oraz historią kultury i antropologią słowa, medialnym i materialnym wymiarem historii kultury, relacjami między pamięcią i historią, Istotny wątek seminarium będzie dotyczył najważniejszych zjawisk polskiej kultury nowoczesnej (XIX-XX wiek) widzianej przez pryzmat kategorii antropologicznych i komunikacyjnych.

Seminarium jest przeznaczone dla wszystkich doktorantów przygotowujących prace doktorskie z zakresu szeroko rozumianej historii kultury nowoczesnej (XIX i XX wiek), niezależnie od tego, czy ich materiałem badawczym będzie literatura, dokumenty osobiste i praktyki autobiograficzne (list, pamiętnik, autobiografia, dziennik), eseistyka, reportaż, publicystyka, czasopiśmiennictwo, instytucje książki etc.

Literatura na seminarium zostanie dobrana zgodnie z potrzebami związanymi z powstającymi rozprawami doktorskimi.

Poza tym lekturą wyjściową będą dla nas dwie książki Petera Burke’a:

- Historia kulturowa. Wprowadzenie, przeł. J. Hunia, Kraków 2012;

- Społeczna historia wiedzy, przeł. A. Kunicka, Warszawa 2016.

Wiedza: doktorant zna i rozumie:

- swoistość nauk o kulturze, subdyscypliny tych nauk i ich rozległe związki z innymi naukami humanistycznymi i społecznymi także w perspektywie historycznej;

- w stopniu pogłębionym współczesne teorie kultury oraz jej mediów i związanych z nimi praktyk kulturowych;

- w stopniu pogłębionym współczesne teorie tożsamości stanowiące podstawę aktualnie prowadzonych badań kulturoznawczych i z zakresu antropologii kultury;

- w stopniu pogłębionym wybrane aspekty kultury polskiej związane z samodzielnie obraną drogą badawczą;

- metodologie nauk o kulturze i powiązane z nimi metody badawcze;

- główne tendencje rozwojowe nauk o kulturze w Polsce i na świecie;

Umiejętności: doktorant potrafi:

wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych oraz właściwie i twórczo prezentować ich wyniki;

interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny;

wykorzystywać metodologię badawczą oraz narzędzia (także cyfrowe) nauk humanistycznych oraz prezentować i syntetyzować uzyskane tymi metodami dane; dostosować istniejący lub stworzyć nowe narzędzia badawcze dla celów własnych badań;

- wykorzystywać posiadaną wiedzę by formułować i testować hipotezy z zakresu nauk o kulturze;

- napisać rozprawę naukową, samodzielnie formułując problem badawczy, dobierając źródła i literaturę naukową oraz odpowiednią metodologię; poprawnie w mowie i na piśmie formułować wypowiedzi i sądy;

- samodzielnie prowadzić pracę badawczą pod kierunkiem opiekuna naukowego;

- inicjować i prowadzić badawcze prace zespołowe; współdziałać w zespole z innymi osobami; prowadzić zespół; organizować pracę indywidualną i zespołową;

Kompetencje społeczne: doktorant jest gotów do:

krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści;

przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów;

dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju.

Na końcową ocenę składają się: przygotowanie do seminarium, aktywność na seminarium, przedstawienie na seminarium rozdziału/rozdziałów rozprawy doktorskiej, obecność na seminarium (dopuszczalne 3 nieobecności).