„Czy Rudolf Höss może być zbawiony?” O winie, zemście i przebaczeniu badaniach nad Zagładą
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3002-KON2020K40 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.7
|
Nazwa przedmiotu: | „Czy Rudolf Höss może być zbawiony?” O winie, zemście i przebaczeniu badaniach nad Zagładą |
Jednostka: | Instytut Kultury Polskiej |
Grupy: |
Konwersatoria fakultatywne IKP |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | Znajomość języka angielskiego. Umiejętność obsługi programu Dropbox, WeTransfer |
Skrócony opis: |
Zajęcia mają charakter interdyscyplinarny. Założeniem badawczym jest reorientacja dominującego sposobu badań nad Holokaustem, czyli historia – pamięć – reprezentacja. Topos niewyrażalności doświadczenia Zagłady wydaje się już wyeksploatowany i poznawczo przewidywalny. Chciałbym podjąć próbę myślenia o winie i karze, o zemście i przebaczeniu z perspektywy badań kulturowych, filozofii, psychologii, teorii afektu oraz – last but not least – w kontekście judaizmu i chrześcijaństwa. Będzie to spojrzenie na Zagładę jako wydarzenie historyczne z perspektywy moralnej, afektywnej i teologicznej. Kontekstem będzie doświadczenie ofiar, napięcie między deklarowaną nienawiścią i pragnieniem zemsty, a realnymi zachowaniami. Perspektywę sprawców reprezentować będą Rudolf Höss, Hans Frank, Heinrich Himmler; ofiar: Tadeusz Borowski, Primo Levy, Elie Wiesel, Jean Améry, więźniowie Sonderkommando w Birkenau. Perspektywę filozoficzną wyznaczać będą: Nietzsche, Scheller, Jaspers, Derrida, Jankélévitch). |
Pełny opis: |
Podstawowym założeniem badawczym, profilującym cele dydaktyczne, jest reorientacja dominujących obecnie perspektyw badań nad Zagładą Żydów, ogniskujących się w trójkącie: historia – pamięć – reprezentacja. Topos niewyrażalności czy nieprzedstawialności doświadczenia Zagłady, tych wszystkich jej „zakazanych reprezentacji” (J.- L. Nancy) czy „negatywnych przedstawień” (J.-F. Lyotard), wydaje się już wyeksploatowany. Zalew prac nad reprezentacją doświadczenia Zagłady, podejmujących tę problematykę z różnych punktów widzenia i zwracających się ku różnym obszarom przedstawienia (literatura i dokument osobisty, sztuki wizualne i teatr) przyniósł wiele cennych prac, ale staje się coraz bardziej przewidywalny poznawczo. Chciałbym podjąć dylematy innego rodzaju, dylematy, które – jak sądzę – stanowią sam rdzeń doświadczenia Zagłady. Chodzi o próbę myślenia o winie i karze, o zemście i przebaczeniu z perspektywy badań kulturowych, filozofii, psychologii, teorii afektu oraz – last but not least – w kontekście judaizmu i chrześcijaństwa. W centrum mojego myślenia znajdą się pojęcia winy – zemsty – przebaczenia. Będzie to spojrzenie na Zagładę jako wydarzenie historyczne z perspektywy moralnej, afektywnej i teologicznej. Skoncentrują się na trzech typach postaw i trzech rodzajach zachowań sprawców. Po pierwsze – akt „nawrócenia” największych zbrodniarzy nazistowskich podczas procesów sadowych, po ogłoszeniu wyroku śmierci i w obliczu egzekucji (np. Rudolf Höss). Po drugie – odmowa przyznania się do winy (np. Adolf Eichmann). Po trzecie – samobójstwo jako ucieczka od odpowiedzialności (np. Adolf Hitler czy Heinrich Himmler). Kontekstem do rozważań tych fenomenów będzie perspektywa ofiar, ich postaw wobec sprawców, napięcie między deklarowaną nienawiścią i pragnieniem zemsty, a realnymi zachowaniami w czasie wojny i po wojnie. Skupię się na trzech kategoriach: 1. na winie w aspekcie prawnym, moralnymi i egzystencjalnym; 2. na zemście, rozumianej jako postawa moralna i jako afekt; 3. na przebaczeniu w wymiarze moralnym, teologicznym, społecznym i politycznym, a także na warunkach możliwości–niemożliwości przebaczenia. Na tej drodze myślenia napotkam filozofów (przede wszystkim Jacques’a Derride, ale też Nietzschego, Schelera, Jaspersa, Ricoeura). Napotkam sprawców: komendanta Auschwitz-Birkenau Rudolfa Hössa, generalnego gubernatora Hansa Franka, Reichsfűhrera-SS Heinrich Himmlera, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy Ernsta Kaltenbrunnera, koordynatora „ostatecznego rozwiązania” Adolfa Eichmanna, odpowiedzialnego za zdławienie powstania w getcie warszawskim Jűrgena Stroopa, komendanta obozu zagłady w Treblince Franza Stangla. Napotkam ofiary: setki tysięcy tych, którzy żyjąc w gettach i obozach bądź ukrywając się zdołali zostawić świadectwo, złożyć relacje; więźniów Auschwitz-Birkenau, a wśród nich tych, którym udało się przeżyć, jak Tadeusz Borowski, Primo Levy, Elie Wiesel, Jean Améry, a także tych, których zgładzono, jak więźniowie Sonderkommando w Birkenau. Podstawą źródłową będą świadectwa Żydów(pisane zarówno hic et nunc, jak i post factum), zapiski jakie zostawili niemieccy sprawcy (ich zeznania procesowe oraz teksty autobiograficzne), dokumenty procesowe oraz świadectwa obserwatorów i sprawozdawców. |
Literatura: |
Wykaz literatury Źródła: ofiary (tam i wtedy) • Greif G., „…płakaliśmy bez łez…” Relacje byłych więźniów żydowskiego Sonderkommando z Auschwitz, przeł. Jan Kapłon, ŻIH, Warszawa 2001. • Wśród koszmarnej zbrodni. Notatki więźniów Sonderkommando, Oświęcim 1975. • Konspiracyjne Archiwum Getta Warszawy, tom 13. Ostatnim etapem przesiedlenia jest śmierć. Pomiechówek, Chełmno nad Nerem, Treblinka, oprac Ewa wiatr, Barbara Engelking, Alina Skibińska, Warszawa 2013. sprawcy • Auschwitz w oczach SS. Rudolf Höss, Pery Broad, Johann Paul Kremer ; [wybór tekstów, oprac. przypisów i notatek biogr. Jadwiga Bezwińska i Danuta Czech ; przekł. z jęz. niem. Eugenia Kocwa, Jerzy Rawicz], Oświęcim 2011. • Autobiografia Rudolfa Hössa komendanta obozu oświęcimskiego, Warszawa 1990. • Sereny G., W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, tłum. J.k. Milencki, Warszawa 2002. Opracowania: • Améry J., Resentymenty, w: idem, Poza winą i karą. Próby przełamania podjęte przez złamanego, tłum. R. Turczyn, Kraków 2007, s. 145-185. Derida J., On Forgiveness w: idem, Cosmopoitanism and Forgivenes, z francuskiego na angielski tłum. M. Dooley, M. Hughes, London, New York 2003. • Derrida J., Przebaczyć – nieprzebaczalne i 6 nieprzedawnialne, tłum. U. Herhorowicz, w: „Principia” 1999, nr XXIV-XXV. // Szaleństwo przebaczenia, „Gazeta Wyborcza” nr 96, wydanie z dnia 22/04/2000 • Deselaers M. , "I nigdy oskarżony nie miał wyrzutów sumienia?" : biografia Rudolfa Hössa, komendanta Auschwitz, a kwestia jego odpowiedzialności przed Bogiem i ludźmi, tłum. Juliusz Zychowicz, Oświęcim 2014 • Erber R., Sprawcy bez wyrzutów sumienia. Samooszukiwanie i zmiana przekonań, w: Zrozumieć Zagładę. Społeczna psychologia Holokaustu, red. L. S. Newman, R. Erber, Warszawa 2009. • Jasper K., Zróżnicowanie niemieckiej winy, w: Po upadku Trzeciej Rzeszy. Niemieccy intelektualiści a tradycja narodowa, wyb. i wstęp Jerzy W. Borejsza, Stefan H. Kaszyński, Warszawa 1981, s. 115-145. • K. Jaspers, Problem winy (1946). (Wprowadzenie do cyklu wykładów o sytuacji duchowej w Niemczech), przeł. J. Kałążny, w: Niemcy o sobie. Naród – państwo. „Charakter narodowy” w oczach intelektualistów niemieckich, wybór i wstęp Cz. Karolak, Poznań 1993, s. 40-46. • Jaspers K., Problem winy, tłum. J. Garewicz, Warszawa 1982. • Nietzsche F., „Wina”, „Nieczyste sumienie” i tym podobne (Rozprawa druga), w: idem, Z genealogii moralności, przeł. G. Sowiński, Kraków 2011. • Ricoeur P., Wina, w: idem, Symbolika zła, tłum. S. Cichowicz, M. Ochab, Warszawa 1986, s. 96-149. • Wigura, K., Filozofia, w: eadem, Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki, Warszawa 2011, s. 122-220. |
Efekty uczenia się: |
Efekty kształcenia studia I stopnia - wiedzy (W) ma pogłębioną i poszerzoną wiedzę o najnowszych osiągnięciach metod badań interdyscyplinarnych w naukach humanistycznych, społecznych, ścisłych i przyrodniczych; zna różne metody interpretacji tekstu literackiego i filozoficznego oraz tekstualnego źródła historycznego; zna w pogłębionym i poszerzonym zakresie metody analizy kulturoznawczej, historycznej, społecznej i filozoficznej w perspektywie historycznej - umiejętności (U) potrafi w pogłębionym i szerokim zakresie dokonywać analizy tekstów artystycznych, filozoficznych i socjologicznych za pomocą odpowiednich narzędzi badawczych oraz prezentować wyniki swych prac; posiada umiejętności badawcze pozwalające na formułowanie problemów badawczych z zakresu humanistyki, filozofii, literatury i sztuki posiada umiejętności wykorzystywania interdyscyplinarnych metod i narzędzi badawczych w analizie zjawisk kultury współczesnej; - kompetencji społecznych (K) 4 rozumie dynamikę rozwoju naukowego, kulturowego i społecznego oraz śledzi nowe metody i paradygmaty badawcze; ponosi odpowiedzialność za ochronę dziedzictwa kulturowego regionu, kraju i Europy Efekty kształcenia studia II stopnia Wiedza -student zna współczesne pojęcia z zakresu… - student posiada pogłębioną wiedzę z zakresu… - student zna współczesne metodologie w obszarze… - student posiada pogłębioną i szczegółową wiedzę w zakresie… Umiejętności - student potrafi w samodzielny i krytyczny sposób analizować zjawiska z obszaru… - w analizie zjawisk i tekstów kultury wykorzystuje współczesne teorie… - w sposób pogłębiony interpretuje zjawiska kultury uwzględniając ich kontekst… - potrafi biegle wykorzystywać metodologię… - potrafi zaprezentować ustnie wyniki swoich badań, wygłosić referat, zabrać głos w dyskusji. - potrafi skonstruować rozbudowaną wypowiedź pisemną spełniającą standardy pracy naukowej - potrafi biegle korzystać z literatury przedmiotu Kompetencje społeczne - samodzielnie i twórczo działa w kulturze, potrafi wykazać celowość tych działań i opracować ich strategie - kierując się stworzoną na podstawie swej wiedzy wizją świata społecznego potrafi planować i uzasadniać swe działania badawcze i społeczne - prezentuje postawę szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury - wykazuje i stara się upowszechnić postawę tolerancji wobec kulturowej odmienności potrafi ze zrozumieniem i empatią angażować się w dialog społeczny i międzykulturowy |
Metody i kryteria oceniania: |
Przykładowe metody oceniania zostały wyszczególnione na samym dole dokumentu. Dodatkowo należy pamiętać, że: Zajęcia kursowe W tym przypadku należy sformułować udział procentowy w ocenie końcowej oceny z pracy pisemnej, udziału w 5 zajęciach i egzaminu ustnego Seminaria W przypadku seminariów należy uwzględnić, że warunkiem zaliczenia seminarium jest złożenie pracy dyplomowej. Zajęcia konwersatoryjne Aktywne uczestnictwo w zajęciach. Przygotowywanie samodzielnych wystąpień prezentowanych podczas zajęć. Praca pisemna (jedna w semestrze). Student ma prawo do dwóch nieobecności na zajęciach w czasie semestru. Dotyczy to zarówno nieobecności związanych z chorobą, jak i z innych powodów. Trzecia i czwarta nieobecność wymagają indywidualnego zaliczenia zajęć. Większa liczba nieobecności powoduje niezaliczenie zajęć i konieczność ich powtarzania. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.