Anthropology of performance – new perspectives

Na zajęciach będzie nas interesował polityczny – w szerokim rozumieniu tego słowa – wymiar działania w przestrzeni publicznej w czasach współczesnych.

Wychodząc z założenia o politycznym charakterze teatru, performansu i widowiska, chcemy sprawdzić skuteczność rozmaitych strategii działania w zachowaniach społecznych: od performansów władzy i przemocy, poprzez widowiska wspólnoty (communitas) i praktyki narzucające tożsamość po konstruowanie nowych podmiotowości. Zagadnienia te będą omawiane m.in. na podstawie analizy rozmaitych ruchów i akcji społecznych – od Parady Równości po Occupy Wall Street, od miesięcznic smoleńskich po czarny protest.

Podczas zajęć będziemy twórczo nawiązywać do – klasycznych już – rozpoznań i narzędzi antropologii widowisk, pytając o ich aktualność w refleksji nad politycznością współczesnych performansów społecznych, widowisk kulturowych.

Podstawowa literatura:

Carla Blumenkranz (red.), Occupy!: Sceny z okupowanej Ameryki, tłum Barbara Szelewa, Warszawa 2012.

S. Boym, Dyskomfort nostalgii, w: (Kon)teksty pamięci. Antologia, red. naukowa Kornelia Kończal, Warszawa 2014, s. 327–341.

Jean Baudrillard, Symulakry i symulacja, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2005.

Judith Butler, Zapiski o performatywnej teorii zgromadzeń, tłum. Joanna Bednarek, Warszawa 2016;

Judith Butler, Ramy wojny: kiedy życie godne jest opłakiwania?, tłum. Agata Czarnacka, Warszawa 2011.

Chantal Mouffe, Agonistyka: polityczne myślenie o świecie, tłum. Barbara Szelewa, Warszawa 2015.

Joseph Roach, Cities of the dead: circum-Atlantic performance, New York 1996.

Michael Warner, Publics and Counterpublics, New York 2005.

Grzegorz Ziółkowski, Okrutny teatr samospaleń. Protesty samobójcze w ogniu i ich echa w kulturze współczesnej, Poznań 2018

Student zna i rozumie:

– swoistość nauk o kulturze oraz ich związki z innymi naukami humanistycznymi i społecznymi

– metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury

Student potrafi

– wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych

– określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji

– zabierać głos w dyskusji stosując poprawne strategie argumentacyjne i operacje logiczne

Student jest gotów do

– krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści

– przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów

– dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju

Ocena ciągła – obecność i aktywność na zajęciach. Krótka praca pisemna albo zaliczenie ustne na wybrany i ustalony wcześniej temat (forma do wyboru). Nieobecność na więcej niż 1/3 zajęć jest podstawą niedopuszczenia do zaliczenia.