Wiedza o sztuce Chorwacji
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3005-KL2WOCH |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.901
|
Nazwa przedmiotu: | Wiedza o sztuce Chorwacji |
Jednostka: | Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej |
Grupy: |
Zajęcia specjalnościowe na pierwszym roku studiów licencjackich |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
Przedmiot stanowi wprowadzenie do dziejów sztuki Chorwacji i jest dopełnieniem wygłaszanego na pierwszym roku studiów licencjackich wykładu Dzieje regionu – Bałkany oraz prowadzonego na drugim roku studiów licencjackich konwersatorium Kultura popularna Chorwacji. Ma na celu ukazanie specyfiki rozwoju sztuk plastycznych w Chorwacji w porządku historycznym i w ujęciu kulturoznawczym na tle zjawisk artystycznych charakterystycznych dla obszaru euroatlantyckiego. |
Pełny opis: |
Konwersatorium daje słuchaczom ogólną orientację w zakresie kultury artystycznej i estetyki, a także analizy dzieł reprezentujących sztuki plastyczne, zwłaszcza malarskich, architektonicznych, rzeźbiarskich, graficznych, performatywnych (ze szczególnym uwzględnieniem ich analizy ikonologicznej). Zaznajamia z obowiązującym w Chorwacji kanonem artystycznym w kontekście zjawisk kulturowych charakterystycznych dla obszaru euroatlantyckiego (zwłaszcza dla Europy Środkowej, Bałkanów, Śródziemnomorza, Europy Zachodniej i Ameryki Północnej). Skupia się na najsilniej obecnych w kulturze chorwackiej tendencjach estetycznych, uwydatniając wpływ, jaki miała na ich kształtowanie sytuacja polityczna i społeczna. Przedstawia je w porządku chronologicznym na przykładach dzieł powstałych w okresie od starożytności do współczesności. Uwrażliwia na specyfikę chorwackiej ikonosfery, uwzględniając jej zróżnicowanie związane z kulturową swoistością poszczególnych zakątków Chorwacji Kontynentalnej (np. Zagorja, Podrawiny, Slawonii) i Chorwacji Adriatyckiej (np. Dubrownika, Dalmacji Środkowej, Istrii). |
Literatura: |
Wojsław Molè, Sztuka Słowian południowych, Wrocław – Warszawa – Kraków 1962. Antun Travirka, Chorwacja. Historia. Sztuka. Dziedzictwo kultury, Zadar 2008. Antun Travirka, Dalmacja. Historia. Sztuka. Dziedzictwo kultury, Zadar 2008. Ernst Hans Gombrich, O sztuce, Poznań 2016. Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982. Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa 2008. Karol Estreicher, Historia sztuki w zarysie, Warszawa 1990. Marcin Czerwiński, Sztuka w pejzażu kultury, Warszawa 1997. Stefan Morawski, Główne nurty estetyki XX wieku, Wrocław 1992 Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. K. Kubalska-Sulkiewicz, M. Bielska-Łach, A. Mannteufell-Szarota, Warszawa 2003. |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu przedmiotu (warsztatu) student/ka: WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI – analizuje dzieła sztuk pięknych – posiada podstawowy zasób pojęć z historii i teorii sztuki – rozpoznaje specyfikę sztuki kraju – potrafi wskazać kierunki inspiracji i oddziaływań zewnętrznych – wyjaśnia dynamikę rozwoju artystycznego kraju POSTAWY -- jest świadomym i kompetentnym obserwatorem zjawisk i procesów estetycznych -- umie dokonać oceny wartości estetycznej danego artefaktu |
Metody i kryteria oceniania: |
Zajęcia w pierwszym i drugim semestrze kończą się testem na ocenę. Ocena końcowa jest średnią z ocen z dwóch testów semestralnych. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.