Wiedza o sztuce Serbii

obowiązkowe

w sali

Przedmiot stanowi wprowadzenie do dziejów sztuki Serbii i jest dopełnieniem wykładu Dzieje regionu – czynniki przemian kulturowych. Ma na celu ukazanie specyfiki sztuk plastycznych, architektury i twórczości muzycznej kraju na tle zjawisk charakterystycznych dla regionu i Europy, w ujęciu historycznym.

Warsztat ma za zadanie dać słuchaczom ogólną orientację w zagadnieniach z zakresu historii sztuki i estetyki, a także podstawowe narzędzia analizy różnych dzieł sztuki (ze szczególnym uwzględnieniem analizy ikonologicznej). Ma uwrażliwić na specyfikę i zróżnicowanie ikonosfery danego kraju. Służy zaznajomieniu z kanonem artystycznym w kontekście zjawisk kulturowych regionu i Europy.

Tematy:

I. Podstawy analizy dzieła wizualnego.

II. Sztuka średniowieczna w Serbii – malarstwo ikoniczne, freski, architektura sakralna, iluminacje książek (wzorce bizantyńskie) (X3 jednostki zajęciowe).

III. Zabytki średniowiecznej sztuki sepulkralnej na obszarze dzisiejszej Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry.

IV. Przemiany sztuki serbskiej pod wpływem europejskiego renesansu.

V. Problem serbskiego baroku – barok w Zatoce Kotorskiej i na ziemiach północnych. Barokowa poezja wizualna i nawiązania do niej w poezji współczesnej. (x2)

VI. Sztuka sakralna późnego średniowiecza na ziemiach północnych (monastery Fruškiej Gory).

VII. Serbia w kręgu sztuki islamu – architektura, sztuki plastyczne, zdobnictwo, estetyka użytkowa. Kody symboliczne islamu w działach plastycznych i poetyckich. (x2)

VIII. Europejskie tendencje w malarstwie serbskim XVIII wieku. Przemiany ikony a rozwój malarstwa portretowego.

IX. W służbie idei narodowej – serbska sztuka patriotyczna. Tendencje formalne: realizm i symbolizm. Tematy. Autorzy. Formowanie się kanonu serbskiej sztuki narodowej. (x 2)

X. Grupy artystyczne w Serbii I połowy XX wieku (modernizm, awangarda). (x 3)

XI. Sztuka w służbie ideologii – jugosłowiańskie wcielenia socrealizmu

XII. Sztuka ludowa a twórczość artystów „naiwnych” (w Jugosławii i Serbii). (x2)

XIII. Jugosłowiańska sztuka konceptualna i postkonceptualna (twórcy, grupy, dzieła, inspiracje).

XIV. Wobec kanonu – najważniejsze formy prezentacji i instytucjonalizacji sztuki serbskiej (muzea, galerie, wystawy).

XV. Tendencje rozwojowe w dziejach teatru serbskiego.

XVI. Współczesny serbski teatr poszukujący.

Vojislav Mole, Sztuka Słowian południowych, Wrocław 1962.

Eugeniusz Trubieckoj, Kolorowa kontemplacja, przeł. H. Paprocki, Warszawa 1998.

Paweł Florencki, Ikonostas i inne szkice, przeł. Z. Podgórzec, Warszawa 1981.

Leonid Uspienski, Teologia ikony, przeł. M. Żurowska, Poznań 1993.

Piotr Piotrowski, Awangarda w cieniu Jałty, Poznań 2005.

Socrealizm – fabuły, komunikaty, ikony, red. K. Stępnik, M. Piechota, Lublin 2006.

Miško Šuvaković, Pojmovnik moderne i postmoderne likovne umetnosti i teorije posle 1950 godine, Beograd - Novi Sad 1999.

Miško Šuvaković, Konceptualna umetnost, Novi Sad 2007.

Bešar Ajvayoglu, Islamska estetika, Skopje 2002.

Slavomir Vojinović, Naiva u Srbiji. Slikari, vajari, Beograd 1991.

Po ukończeniu przedmiotu (warsztatu) student:

WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI

– analizuje dzieła sztuk pięknych

– posiada podstawowy zasób pojęć z historii i teorii sztuki

– rozpoznaje specyfikę sztuki serbskiej

– potrafi wskazać kierunki inspiracji i oddziaływań zewnętrznych

– wyjaśnia dynamikę rozwoju artystycznego w Serbii

POSTAWY

– jest świadomym i kompetentnym obserwatorem zjawisk i procesów estetycznych

– umie dokonać oceny wartości estetycznej danego artefaktu

Obecności. Aktywne uczestnictwo w czasie zajęć, dowodzące znajomości literatury przedmiotu. Zaliczenie kolokwium semestralnego i testu końcowego.

Nie dotyczy.