Zaburzenia mowy u dzieci: postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne

seminaria magisterskie

Uczestnictwo w zajęciach ułatwi wcześniejsza wiedza z zakresu obowiązkowych i fakultatywnych przedmiotów, przewidzianych w programie studiów specjalności logopedia I stopnia.

w sali

Celem seminarium jest metodologiczne i merytoryczne przygotowanie prac magisterskich z zakresu diagnozowania i terapii zaburzeń mowy i języka u dzieci. Wspólnym nurtem spotkań będzie prezentacja aparatu pojęciowego używanego do opisu zaburzeń oraz prezentacja metod postępowania w różnych typach zaburzeń. W ramach spotkań przewidziane są wystąpienia uczestników prezentujących przeczytaną literaturę oraz fragmenty przygotowywanych prac.

Uczestnicy seminarium będą mieli okazję zapoznania się z poszczególnymi etapami postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. W centrum zainteresowania znajdzie się ocena przydatności różnych narzędzi badawczych, problemy metodologiczne i terminologiczne oraz zasady konstruowania planu usprawniania logopedycznego. Słuchacze zdobędą umiejętność analizowania objawów zaburzeń oraz ich opisu z uwzględnieniem wszystkich podsystemów języka. Przewidziane są wystąpienia uczestników, prezentujących postępy w przygotowaniu prac magisterskich i dyskusje nad omawianymi przez nich zagadnieniami.

Czaplewska E., Milewski S. (red.), 2011, Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, Gdańsk.

Emiluta – Rozya D., 2002, „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego, Szkoła Specjalna nr 3.

Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.), 1999, Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole.

Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., (red.), 2005, Podstawy neurologopedii, Opole.

Grabias S., 1994, Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy, Audiofonologia T. VI Warszawa – Lublin.

Grabias S., 2001, Perspektywy opisu zaburzeń mowy, [w:] Zaburzenia mowy. (red.) Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.

Kordyl Z., 1969, Psychologiczne problemy afazji dziecięcej, PWN, Warszawa.

Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D., 1998, Propozycja modyfikacji projektu „Badania Mowy” Ireny Styczek, Logopedia 25, Lublin.

Szeląg E., 1996, Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych, Logopedia nr 23, Lublin.

Leonard L., 2005, SLI- Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

Literatura będzie uzupełniana i modyfikowania w zależności od potrzeb studentów i ustalonych tematów prac magisterskich.

WIEDZA

Student swobodnie porusza się w obszarze zagadnień omawianych na zajęciach, ma również pogłębioną wiedzę w zakresie bezpośrednio związanym z tematem jego pracy magisterskiej.

Zna standardy postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w przypadku różnych zaburzeń mowy i języka.

UMIEJĘTNOŚCI

Formułuje hipotezy badawcze, odpowiednio dobiera narzędzia niezbędne do ich weryfikacji, dostrzega wnioski wynikające z analizy zebranego materiału badawczego i umiejętnie formułuje je w formie pisemnej.

Sprawnie i rzetelnie sprawozdaje poglądy innych w tekście, prawidłowo je streszczając, sporządzając odpowiednie przypisy i bibliografię.

Opracowuje redakcyjnie tekst zgodnie z zasadami poprawności językowej oraz podstawowymi zasadami edytorstwa.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

W zrozumiały sposób przedstawia na seminarium problematykę, którą się zajmuje.

Umie brać udział w dyskusji: w kulturalny sposób formułuje rzeczowe argumenty i odpowiada na nie, umiejętnie korzysta z okazji, jaką stanowi wymiana doświadczeń podczas dyskusji.

- obecność na zajęciach,

- przedstawienie referatu oraz bieżąca lektura tekstów wskazanych przez prowadzącego (obowiązuje zasada: jedna osoba referuje, wszyscy czytają i dyskutują),

- zebranie bibliografii dotyczącej tematu pracy magisterskiej,

- prezentowanie fragmentów pracy

brak