Child clinical psychology

Wykład służy przedstawieniu podstawowej wiedzy dotyczącej psychologii klinicznej dziecka. Student zyskuje informacje dotyczące współczesnego, integracyjnego podejścia do diagnozy zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Zaznajamia się ze współczesną typologią zaburzeń psychicznych, ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń językowych i komunikacyjnych. Poznaje uwarunkowania leżące u podłoża pojawiania się wskazanych nieprawidłowości oraz ich najważniejsze objawy.

Wykład służy przedstawieniu podstawowej wiedzy dotyczącej psychologii klinicznej dziecka. Student poznaje terminologię związaną z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami zachowania. Zapoznaje się z psychodynamicznym, behawioralno-poznawczym i zintegrowanym ujęciem przyczyn tychże zaburzeń. Zyskuje informacje na temat złożonych uwarunkowań normatywnego i zaburzonego funkcjonowania psychicznego dziecka. Poznaje zależności między czynnikami biopsychicznymi i środowiskowymi warunkującymi normatywny rozwój lub pojawienie się zaburzeń psychicznych. Poznaje podejścia patogenetyczne i salutogenetyczne. Zapoznaje się z zasadami klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-5 i ICD-10. Odrębną uwagę poświęca się zaburzeniom funkcjonowania językowego i komunikacyjnego i ich uwarunkowaniom środowiskowym, psychicznym i biologicznym (jąkanie, mutyzm psychogenny, trudności komunikacyjne w zaburzeniach neurorozwojowych).

Brzezińska, A.I. (2020) Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania: środowisko rozwoju, zadania rozwojowe, nabywane kompetencje. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna (s. 61-110). Warszawa: PWN.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2020). Psychologia kliniczna jako dziedzina badań i praktyki W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna (s. 23-33). Warszawa: PWN.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2020). Teoretyczne i metodologiczne podstawy psychologii klinicznej W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna (s. 37-48). Warszawa: PWN.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2020). Pojęcia normy, normalności i zdrowia. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 51-60). Warszawa: PWN.

Dąbrowska, I., Kołakowski, A., Rogala, K. (2020) Zaburzenia związane ze zdrowiem somatycznym: zaburzenia snu, moczenie, zaburzenia wydalania. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 477-496). Warszawa: PWN.

Farnicka, M., Grzegorzewska, I. (2020), Agresja dzieci i młodzieży. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 547-556). Warszawa: PWN

Gałecki, P., Święcicki, R. (red.). (2013). Kryteria diagnostyczne DSM-5. Wrocław: Edra Urban&Partner.

Jaracz, J. (2004). Neuroanatomia depresji w świetle czynnościowych badań neuroobrazowych. Psychiatria, 1(2), s. 73-79.

Kępiński, A. Schizofrenia, Zaburzenia typu schizofrenii i urojeniowe F20-F29. W: red. P. Gałecki, A. Szulc. Psychiatria (s. 158-188). Wrocław: Edra Urban&Partner.

Kępiński, A. Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną F40-F48. W: red. P. Gałecki, A. Szulc. Psychiatria (s. 238-278). Wrocław: Edra Urban&Partner.

Pastwa-Wojciechowska, B., Grzegorzewska, I. (2020). Nieletni jako sprawcy przestępstw. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 589-602). Warszawa: PWN

Edinete, M.R., Tudge, J Urie Bronfenbrenner’s Theory of Human Development: Its Evolution From Ecology to Bioecology. Journal of Family Theory & Review 5 (December 2013): 243–258. DOI:10.1111/jftr.12022.

Tyszkowa, M. (2007). Rola kultury w rozwoju psychicznym jednostki. W: red. M. Tyszkowa, M. Przetacznik-Gierowska Psychologia rozwoju człowieka zagadnienia ogólne (s. 102-123). Warszawa: PWN.

Tyszkowa, M., Przetacznik Gierowska, M.(2007). Ekologiczne uwarunkowania rozwoju psychicznego człowieka. W: red. M. Tyszkowa, M. Przetacznik-Gierowska Psychologia rozwoju człowieka zagadnienia ogólne (s. 85-101). Warszawa: PWN.

Zielona-Jenek, M. (2020). Zaburzenia seksualności dzieci i młodzieży. W: red. Lidia Cierpiałkowska, Helena Sęk. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży (s. 470-477). Warszawa: PWN.

Zimbardo, P.C., Johnson, R.L., Mc Cann, V. (2017). Psychologia kluczowe koncepcje. Psychologia osobowości. Warszawa: PWN.

Zimbardo, P.G., Johnson, R.L., Mc Cann V. (2017). Psychologia kluczowe koncepcje. Psychologia osobowości. Warszawa: PWN.

Zimbardo, P.G., Johnson, R.L., Mc Cann V. (2017). Psychologia kluczowe koncepcje. Motywacja i uczenie się. Warszawa: PWN.

Wiedza

Student zna i rozumie podstawowe pojęcia opisujące funkcjonowanie psychiczne w normie i patologii.

Student zna i rozumie różne ujęcia zdrowia/normy w psychologii.

Student zna i rozumie podstawowe koncepcje opisujące funkcjonowanie psychiczne człowieka w normie i patologii i rozumie ich zintegrowane ujęcie.

Student rozumie różnice między podejściem salutogenetycznym i patogenetycznym w psychologii klinicznej.

Student zna najważniejsze objawy zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania u dzieci (według DSM-5 oraz częściowo ICD-10).

Student rozumie złożoność uwarunkowań normatywnego i zaburzonego funkcjonowania psychicznego.

Student rozumie zależności między funkcjonowaniem psychicznym a możliwościami komunikacji językowej dziecka.

Student zna objawy zaburzeń językowych i komunikacyjnych i uwarunkowania ich powstawania.

Umiejętności

Student potrafi wyjaśnić wieloznaczność terminów „zdrowie” i „norma” w psychologii.

Student umie wskazać różnice między podejściem salutogenetycznym a patogenetycznym w psychologii klinicznej.

Student potrafi wskazać i scharakteryzować przyczyny nieprawidłowego funkcjonowania psychicznego dziecka w ujęciu psychodynamicznym, behawioralno-poznawczym i zintegrowanym.

Student umie wyjaśnić złożony wpływ czynników biologicznych, emocjonalnych i środowiskowych w powstawaniu zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.

Student umie wyjaśnić wzajemne zależności między funkcjonowaniem psychicznym a możliwościami komunikacji werbalnej (np. zaburzenia lękowe w jąkaniu, mutyzmie).

Student potrafi podać czynniki wpływające na pojawienie się zaburzeń w funkcjonowaniu językowym i komunikacyjnym oraz scharakteryzować objawy tych zaburzeń (np. trudności w komunikacji werbalnej u osób z zaburzeniami neurorozwojowymi, zaburzenia porozumiewania się w stanach psychotycznych).

Kompetencje

Student rozumie konieczność współpracy z psychologiem w procesach diagnozy i terapii logopedycznej, szczególnie w przypadku zaburzeń neurorozwojowych oraz przy zaburzeniach psychogennych.

Student jest wrażliwy na potrzeby psychiczne osób z zaburzeniami komunikacji werbalnej.

Zaliczenie pisemne.

Test pisemny zawiera pytania jednokrotnego i wielokrotnego wyboru. Za dane pytanie można otrzymać tyle punktów, ile jest w nim opcji poprawnych odpowiedzi. Przykładowo - jeśli w danym pytaniu jedna odpowwiedź jest poprawna, to za prawidłowe jej zaznaczenie student otrzymuje jeden punkt, jeśli poprawne są dwie odpowiedzi, to za ich zaznaczenie otrzymuje się 2 punkty itd. Za błędne odpowiedzi otrzymuje się punkty ujemne, czyli odpowiedzi poprawne i błędne "zerują się". Za brak odpowiedzi otrzymuje się 0 punktów. Aby otrzymać ocenę dostateczną, która uprawnia do uzyskania zaliczenia, należy poprawnie zaznaczyć 60% odpowiedzi.

Warunkiem dopuszczenia do zaliczenia jest obecność na zajęciach gwarantująca opanowanie niezbędnej wiedzy.

Student ma prawo do 2 nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach trwających 30 godzin w semestrze.

Wszystkie nieobecności wykraczejące poza limit 2 zajęć powinny być usprawiedliwione, a wiedza z danych zajęć uzupełniona (niezależnie od przyczyn nieobecności).

Podstawą do uzupełnienia luk w wiedzy jest zapoznanie się z sylabusem lub innymi materiałami wskazanymi przez prowadzącego przedmiot (np. z prezentacją Power Point).

Sprawdzenie stopnia opanowania brakującej wiedzy będzie prowadzone przez wykładowcę na dyżurach.

Po powrocie na uczelnię student jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić prowadzącego o swojej nadliczbowej nieobecności na zajęciach.

Aby być dopuszczonym do egzaminu, student mający powyżej dwóch nieobecności będzie miał za zadanie zaprezentować streszczenie treści wykładów, na których był nieobecny.

Podstawą do usprawiedliwienia nieobecności na zajęciach są: wypadki losowe, choroba potwierdzone zwolnieniem lub zaświadczeniem lekarskim, praktyki studenckie lub sytuacje wynikające z formalnie zaakceptowanego przez Władze Uczelni specjalnego trybu realizacji studiów.